Bazı Ruh Eşi Sorunsalları

Bölüm 10: Enkaz

Neslihan Teyze'nin "Asi'ciğim, ne oldu? Yemeği mi beğenmedin yoksa?" demesiyle birlikte Asi, annesine yanlış bir şey yaparken yakalanmış küçük bir çocuk misali irkilmiş ve anında masanın altından bacağını okşayan Alaz'ın elini hızlıca geri itmişti.

Sorun yemekte değildi; Feriş her zamanki gibi bütün marifetlerini döktürmüştü- hatta Asi sevdiği için, mısırlı pilav dahi yapmıştı. Asıl sorun yemeğe başladıklarından beri eli ayağı durmayan Alaz'dı. Asi'nin üzerindeki etkisini fark ettikten sonra Alaz'ın yeni eğlencesi Soysalan'larla düzenlenen aktivitelerde Asi'ye uygunsuz zamanlarda dokunarak dikkatini dağıtmak olmuştu. İlk başlarda başlayan küçük ve masum dokunuşlar şiddetini arttırmış ve bugün geldikleri noktada, Eşref Dede yazın oğlanlara, hastanede yapabilecekleri stajın, gelecekteki kariyerleri için ne kadar iyi olabileceğinden bahsederken, Alaz bir eliyle önündeki tavuktan bir çatal alıp dedesini dinliyormuş gibi yaparken, bir eliyle de Asi'nin dizinin üzerinde parmağı ile daireler çiziyordu.

Dizinde masumca başlayan dairesel parmak hareketleri, yavaşça yukarı çıkıp Asi'nin elbisesinin altındaki çıplak bacaklarını ulaşıp okşamaya başladığında, Asi'nin yüzü eş zamanlı olarak kızarmaya başlamış ve hızlanan kalp atışlarının olası bir sessizlik halinde herkes tarafından duyulabileceğini düşünmüş ve sonunda da kendini bitmeyen bir öksürük koması içerisinde bulmuştu. 

"İyi misin Asi - al şunu iç güzelim" diye karşısında oturan Ablası, ne olduğundan bir haber önündeki suyu Asi'ye uzatıp paniklerken, sorunun asıl kaynağı, dışarıdan bakıldığında fazlasıyla masum ama bağlarındaki titreşimden Asi'nin hissettiği ve bildiği kadarıyla hiç de masum olmayan bir şekilde eline sırtına koymuş sözde sırtına vuruyordu.

Öyle ki, Asi'nin öksürükleri sona erdiğinde elini çekmemiş ve bacaklarındaki oyunu sırtına taşımıştı. Alaz'ın elinin sırtında yavaş dairesel hareketler çizip sütyen kopçasının üzerinde, veya belinin oyuğunda duraklaması dışarıdan bakıldığında anlaşılması imkansızdı. Alaz'ın dışarıdan bakıldığında masum duran hareketi, Asi'nin içinde kontrol altına almaya çalıştığı korları alevlendirmeye yetiyordu. Anlaşılmıştı, bu gece fazlasıyla uzun ve zorlu geçecekti. Bağlarındaki titreşimin şiddeti yüzünden Asi, önündeki yemeğe asla odaklanmıyordu. 

Artık bağlarındaki titreşimden Asi'de Alaz'ın hissettiği duyguları anlayabilir olmuştu; örneğin titreşim onun içini gıdıklıyorsa Alaz bir mutlu, titreşim kalbini sıkıştırıyor gibi hissettiriyorsa üzgün, titreşim başını ağrıtıyor gibiyse kızgın demekti. Titreşimden dolayı kendini sarhoş hissettiği bir kaç an daha yaşanmış ama Asi, Alaz'ın ne hissettiğini anlayamamıştı. Kabul ediyordu, Alaz kadar bu işte iyi değildi, Alaz gibi bağdaki her titreşimi bildiğini de iddia etmiyordu; ama Alaz tüm alazlığı ile Asi Arıkan manueline sahip olduğunu ve ezbere bildiğini iddia ediyordu.

Ruh eşi konusundaki eski katı fikirleri yoktu, ama kalbinin kırılmaması için can simidi gibi yapışmıştı bu fikre bırakamıyordu, biliyordu. "Değişiyorsun" demişti ablası bir akşam mutfakta yemek yaparken.

"Anlamadım?"

"Değişiyorsun ve bu benim hoşuma gidiyor"

"Abla ben—"

"Sakin ol, ben hemen savunmaya geç diye söylemedim" demişti gülerek Rüya bir yandan da doğradığı salatalıkları hazırladığı salatanın üzerine dökerken. "Her ne oluyorsa aranızda, seni mutlu ediyor, görebiliyorum. Senin mutlu olman da beni mutlu ediyor minnağım ve gelecek için ümit veriyor"

Herkesin Alaz'la aralarındaki adı konulmamış şeye yönelik yorumları ortadayken - Ece ve kız grubu dahil- Asi, asıl büyük sorunun bu konuda hiç konuşmamış olmaları olduğunu düşünüyordu. Öyle ki, ikizlerin doğum gününden sonra ikili yaklaşık her gecelerini birlikte geçirmeye başlamış, kendilerini sabaha kadar ya her konuda sohbet ederken ya da gitar çalıp şarkı söylerken bulmuş ama hiç niteliği üzerinde konuşmamışlardı.  7/24 birlikte geçirilen zamanlar ve şiddeti artan dokunuşlara, çevredekilerin double date önerileri de eklenince, konuşmadıkları bu konu Asi'nin içini kemirmeye başlamıştı.