Virginity Game

Κεφαλαιο 32: Επιλογος

"Never say goodbye because saying goodbye means going away and going away means forgetting." -Peter Pan.

~Ελενης POV~

Εχει περασει αρκετος καιρος απο τοτε που ο Γιαννης ειναι το αγορι μου. Ολα πηγαινουν παρα πολυ καλα. Σε λιγο καιρο τελειωνουν τα σχολεια και επιτελους θα εχουμε Καλοκαιρι. Δυστηχως το Καλοκαιρι θα παω πανω στην Θεσσαλονικη για να δω και τους παλιους μου φιλους και μετα στο εξοχικο μου κανωντας μπανιο. Ο Γιαννης θα παει στο εξοχικο του στην Μυκονο και ανησυχω αρκετα. Του εχω εμπιστοσυνη αλλα ειναι αγορι και φοβαμαι μηπως γινει τιποτα εκει.

Σημερα ειναι Σαββατο και η επετειος μας. Σημερα κλεινουμε δυο μηνες που ειμαστε μαζι. Θα παω στο σπιτι του για να δουμε ταινια και μετα οτι προκυψει. Ξεκιναω να ετοιμαζομαι αφου η ωρα ειναι ηδη εφτα και εχουμε ραντεβου στις εννια. Φοραω ενα σορτσακι, μιας και εχει αρκετη ζεστη, μια κοντομανικη μπλουζα και τα addidas μου. Πηγαινω στην σταση και περιμενω το λεωφορειο με αγωνια. Μετα απο πεντε λεπτα περιπου ερχεται και ανεβαινω.

Χτυπαω το κουδουνι μια φορα και η πορτα ανοιγει κατευθειαν.

"Γεια σου, μωρο μου." Μου λεει με ενα χαμογελο στα χειλη. Και ο Γιαννης οπως και εγω εχουμε ντυθει σχετικα απλα. "Περασε." Μου ειπε και μπηκα μεσα. Ο φωτισμος ηταν σχετικα χαμηλος. Παρατηρουσα τον χωρο ενω εκεινος ειχε ερθει απο πισω μου και μου αφηνε φιλια στον λαιμο. Γυρισα ετσι ωστε να ειμαστε προσωπο με προσωπο. Ενωσαμε τα χειλι μας σε ενα απαλο φιλι.

"Γεια!" Του ειπα χαρουμενη.

"Παμε στο σαλονι." Μου ειπε και κατευθυνθηκαμε προς τα εκει. Οταν το ειδα εμεινα με το στομα ανοιχτο. Αυτο που ειχε κανει, ηταν πραγματικα υπεροχο. Στο τραπεζακι του σαλονιου υπηρχαν δυο κερακια και στο κεντρο μια καρδια απο ροδοπεταλα. Μεσα στην καρδια υπηρχε μια αρκετα μικρη τουρτα που ελεγε Σ'αγαπω. Ηταν η πρωτη φορα που μου ελεγε Σ'αγαπω.

Γυρισα τον κοιταξα και του χαμογελασα ενω εκεινος εκανε ακριβως το ιδιο. Ενωσα τα χειλι μας και αρχισα να τον φιλαω. Μου δαγκωσε το κατω χειλος και εγω αυτοματα ανοιξα το στομα μου ετσι ωστε να βαλει την γλωσσα του μεσα. Οι γλωσσες μας ενωθηκαν και αρχισαν τα δικα του παιχνιδια.

Μετα απο αρκετη ωρα σταματησαμε για να παρουμε και οι δυο ανασα.

"Σ'αγαπω." Μου ειπε και με φιλησε πεταχτα.

"Και εγω, μωρο μου." Του απαντησα και τον φιλησα και εγω πεταχτα.

"Μωρο μου!" Μου ειπε και με εριξε στον καναπε. Με φιλουσε με τοσο παθος που πραγματικα δεν τον αναγνωριζα. Δεν ηταν αυτος ο Γιαννης που ειχα γνωρισει στην αρχη της χρονιας. Ο player. Δεν ηταν σιγουρα αυτος. Δεν μπορω να πιστεψω πως αλλαξαν ετσι τα πραγματα.