Virginity Game

Κεφαλαιο 1

Βρίσκομαι στο παλιό μου σπίτι στην Θεσσαλονίκη. Κάθομαι σε έναν παλιό καναπέ που είχε ο μπαμπάς μου στο παλιό του γραφείο και κοιτάζω το σπίτι. Είναι άδειο. Ούτε έπιπλα ούτε τίποτα, μόνο αναμνήσεις. Θυμάμαι όταν ήμουν λίγο πιο μικρή κάπου στα 10 που στεναχωριόμουν ο μπαμπάς μου είχε πάρει μετάθεση στην Αθήνα για έναν χρόνο και τώρα πάμε και εμείς.

Από τις σκέψεις μου με βγάζει η μαμά μου που με φωνάζει για να κατέβω κάτω. Ήρθε η ώρα να φύγω, σκέφτομαι. Παίρνω την πράσινη μικρή βαλιτσούλα μου και τα κλειδιά και φεύγω. Κλείνω την πόρτα και βάζω το κλειδί μέσα στην κλειδαριά, τσακ ακούγεται ο ήχος που μου λέει πως η πόρτα έχει κλειδώσει.

Όλοι μου οι συγγενείς βρίσκονται έξω από το σπίτι έτοιμη να μας χαιρετήσουν, όπως ακριβώς πριν 4 χρόνια, σκέφτηκα. Τους αποχαιρετώ όλους και μπαίνω μέσα στο αυτοκίνητο και ένα δάκρυ κάνει την εμφάνισή του, τότε δεν αντέχω και αρχίζω και κλαίω. Δεν γίνεται να μου συμβαίνει αυτό, όχι πάλι, πριν 1 χρόνο γυρίσαμε στην Θεσσαλονίκη και πάλι φεύγουμε, μόλις που πρόφτασα να χαρώ και πάλι τους φίλους μου και πάλι φεύγω. Δεν πρόλαβα να τελειώσω τις σκέψεις μου και το αυτοκίνητο είχε ήδη ξεκινήσει.

Η μαμά μου κατά την διάρκεια του ταξιδιού γυρνούσε συνέχεια και με κοίταζε, ήξερε πως δεν ήμουν καλά ούτε και εκείνη ήταν αλλά δεν μπορούσε να αφήσει τον μπαμπά μου μόνο του για 2 χρόνια, δεν μπορούσε να τον αφήσει πάλι να πηγαινο-έρχεται με το τρένο κάθε σαββατοκύριακο. Ήταν κουραστικό και το καταλάβαινε, εξάλλου φοβόταν για την υγεία του, τόσα είχε ακούσει που πάθαιναν κάποιοι συνάδελφοι του και φοβόμασταν μην πάθει τίποτα τέτοιο και ο μπαμπάς μου. Αυτός ήταν και ο κύριος λόγος που πηγαίναμε μαζί του, δεν ήθελε να αφήσει την δουλειά του και να παρετηθεί οπότε αναγκαστηκά πάμε εκεί.

Έβαλα τα ακουστηκά μου και έβαλα το αγαπημένο μου τραγούδι μέχρι που με πήρε ο ύπνος.

Όταν φτάσαμε στην Αθήνα οι φιλοι μας, οι οποίοι ζουσαν στην Αθήνα μαζί τα 3 παιδιά τους, μας καλοσώρισαν. Θα μέναμε ακριβώς κάτω από το σπίτι τους. Η νονά που όπως ανέφερα και πριν έχει 3 παιδιά, την Μαρία η οποία είναι 19 χρονών και είναι η μεγαλύτερη, τον Δημήτρη ο οποίος είναι 16 χρονών και είναι ο μεσαίος και τον Κωσταπου είναι 15 χρονών και είναι ο μικρότερος. Έχω να ομολογήσω πως τα αγόρια τους ειναι πολυ ομορφα.

"Καλως ορίσατε παιδιά. Πώς ήταν το ταξίδι;"

Η μαμά μου πήρε τον λόγο και της απάντησε:

"Καλως σε βρήκαμε Μελίνα. Μια χαρά ήταν το ταξίδι"

"Πώς σου φαίνεται Ελένη που θα ζήσεις εδώ;" μου είπε η κυρια Μελινα.

"Εντάξει δεν ξετρελάθηκα κιόλας μια χαρά ήμουν και στη Θεσσαλονίκη δεν είχα κανένα πρόβλημα" της απάντησα.

"Λοιπόν γιατί δεν πάμε και στο σπίτι να το δεις και εσύ Ελένη;"με ρώτησε η μαμά μου.

Εγώ έγνεψα και ανεβήκαμε πάνω.

Για την ακρίβεια το σπίτι στο οποίο εμεναν είχε μόνο δύο σπίτια, το ένα στο οποίο έμεναν εκεινοι  και το άλλο το οποίο το νοικιάζανε εδώ και καιρό μα δεν βρέθηκε ενοικιαστής οπότε το νοικιάσαμε εμείς. Το σπίτι που θα μέναμε ήταν ακριβώς σαν το δικο τους. Με το που μπήκα στο σπίτι είδα όλα τα έπιπλα που είχαμε στο παλιό μας το σπίτι στην θέση τους. Οι γονείς μου είχαν έρθει μια εβδομάδα πριν για να τα φτιάξουνε έτσι ώστε να όταν έρθω να μην έχουμε να κάνουμε και αυτά. Μπήκα μέσα στο μεγάλο δωμάτιό μου, είχε ένα ωραίο θρανίο ξύλινο με την απόχρωση σκούρο καφέ καιδίπλα είχε μία βιβλιοθήκη στο ίδιο χρώμα. Η ώρα ήταν ήδη 21:30 οπότε έφτιαξα ένα τοστ και πήγα να κοιμηθώ εξάλλου αύριο ήταν η πρώτη μέρα στο καινούριο μου σχολείο.