Κεφαλαιο 22

14.1K 956 134
                                    

~Ελενης POV~

Ακουγα φωνες εδω και πολυ ωρα μα δεν ηθελα να ανοιξω τα ματια μου. Ενιωσα καποιον να με σηκωνει στα χερια του σε στυλ νυφης και μετα να με ακουμπαει σε ενα καθισμα. Λογικα θα ειμαι μεσα στο αυτοκινητο. Ενα χερι αρχισε να μου χαϊδευει τα μαλλια μου και εγω χαμογελασα χωρις να εχω ανοιξει τα ματια μου ακομα.

"Κοιτα τι της εκανες, μαλακα!" Φωναζε μια γνωριμη φωνη. "Καταταλα δεν θα ξαναμπλεκες με αυτα. Και πες πως χεστηκες για τον εαυτο σου, σκεψου ομως σε τι κινδυνο βαζεις την ζωη της." Συνεχισε.

"Σκασε γαμωτο μου! Σκασε! Νομιζεις πως εγω το ηθελα ολο αυτο? Βγηκα για λιγο εξω και βρηκα αυτους τους μαλακες και εγινε οτι εγινε. Δεν καταλαβαινα τι εκανα οταν ηρθε." Ειπε μια πιο οικεια φωνη, αυτη την φωνη που λατρευα. Το χερι που με χαϊδευε συνεχιζε να κανει το ιδιο πραγμα και αυτο με χαλαρωνε.

Αρχισα σιγα σιγα να ανοιγω τα ματια μου. Γυρισα το κεφαλι μου και αντικρυσα τα καστανα ματια του. Χαμογελασα με το που τα ειδα και το ιδιο εκανε και εκεινος, μονο που στο χαμογελο του ηταν ζωγραφισμενη η ανακουφιση και η αγωνια.

"Πως εισαι?" Με ρωτησε το ατομο που καθοταν στο πισω μερος του αυτοκινητου. Γυρισα και ειδα πως ηταν ο Νικος.

"Μια χαρα." Του απαντησα. Ημουν οντως μια χαρα? Ενιωθα ολο το σωμα μου να ποναει. "Η Σοφια?" Τον ρωτησα.

"Εφυγε πριν 1 ωρα." Μου ειπε με ενα στεναχωρημενο βλεμμα.

"Αα ενταξει!" Ηταν το μονο που ειπα. Ενιωθα τα ματια του να ειναι καρφωμενα πανω μου και να με τσεκαρουν συνεχεια, απο πανω μεχρι κατω.

"Εισαι σιγουρα καλα?" Με ρωτησε με την βραχνη και βαρια φωνη του. Γυρισα το κεφαλι μου και χαμογελασα. Χαρηκα που επιτελους ενδιαφερθηκε. Ημουν ακομη θυμωμενη μαζι του για ολο αυτο που εγινε πριν απο λιγες ωρες, μα μου ειναι δυσκολο να του κρατησω κακια.

"Ναι." Του απαντησα χωρις να φευγει το χαμογελο μου απο τα χειλη μου. Εκεινος με κοιτουσε με το ιδιο βλεμμα οταν ξυπνησα.

"Συγνωμη." Ειπε και κατεβασε το κεφαλι του. Φαινοταν πραγματικα μετανιωμενος για ολο αυτο που εγινε. Τεντωσα το χερι μου και το ακουμπησα στο πηγουνι του. Το σηκωσα ισα ισα που να με κοιταει. Τα καστανα του ματια κοιταξαν τα δικα μου.

"Δεν χρειαζεται να μου ζητας συγνωμη. Εξαλλου εγω φταιω για ολο αυτο." Ειπα και τον κοιταξα στα ματια. "Δεν θελω ομως να μαθει κανενας για οτι εγινε. Θελω να μεινει μεταξυ μας." Τους ειπα πολυ σοβαρα και εκεινοι εγνεψαν.

Virginity GameDonde viven las historias. Descúbrelo ahora