Mardin Güzeli

Bölüm 2

Medya: Berfin Türkmen

Yazardan
------------------------------

Her zaman gülümseyip mutlu görünmez miyiz aslında? birçok şey yaşamamıza rağmen hiçbir şey olmamış gibi davranmak ne kadar kolay değil mi? Üstünden kalkamadığımız şeylere ağlamak hep eziklik midir mesela yoksa dayanamamak mı?

Berfin o konuşmadan sonra ilk uçakla Mardin' e gelmişti, en kötü günlerinin mimarı Mardin'e. Burda ilk tokadını yemiş, 60 yaşındaki adamla evlendirilmeye zorlanmış, okuldan alınmış, eve hapsedilmiş, aç bırakılmıştı. Her bir köşesinde kötülük vardı buranın, ama en kötüsü de başarılı bir kadın olmasına rağmen ailesi tarafından kabul görmeyecek olmasıydı.

Dedesi onu silmişti bir kere kardeşleri dese onlar da kızgınlardı Berfine halbuki sadece okuyup hayatını kurtarmak istemişti. Bencillik mi etmişti...

'' Tekrar merhaba kötü günlerimin mimarı. Bu sefer ben galip olmaya geldim (umarım..)'' bulduğu ilk taksiye bindi '' Türkmen konağına gidicez'' taksici şaşırmıştı. Böyle büyük aşiretlerin akrabası olmadığın sürece kapısından geçirtmezlerdi ama bu kızı hiç görmemişti gerçi nereden görecekti Ziya ağa herkesin aklından Berfinin varlığını silmişti...

Kısa aradan sonra konağın önünde durdu taksi '' Sağolun, kolay gelsin'' diyip indi Berfin. İçinde bir korku vardı gerçekten neyin korkusuydu bu? kabul görmemenin mi? Dayak yemenin mi? artık kendini ezdiren Berfin olmayacaktı ama

'' Sağ ayakla giriyim belki uğur getirir Didem hep söylüyor ya...'' açıldı konağın kapısı, tüm aile bahçede oturmuş derin sohbete dalmışlardı bir tek Berzan yoktu yanlarında nereye götürmüşlerdi acaba? Berfin küçük ama kendinden emin adımlarla yaklaştı ailesinin yanına.

Onu gören kardeşleri, anne ve babası hemen ayaklandı şaşırmışlardı Berfinin geleceğinden haberdar değillerdi
'' Abla!'' Yaren ve Ömer aynı anda söylemişti bu sözü Berfinin yüzünde hafif bir tebessüm oldu.

Tam ilerleyip kardeşlerine sarılacağı sıra Ziya ağa'nın sert sesi duyuldu '' NE İŞİ VAR BU KIZIN BU KONAKTA'' Berfin yüzünü asmadan dedesine döndü '' evime geldim dede.'' Ziya ağa yaklaştı Berfine '' SEN 8 SENE ÖNCE KAÇTIĞIN BU EVE GİREBİLECEĞİNİ Mİ SANIYORSUN?'' Ziya ağa delirmişti resmen ama Berfin sakinliğini koruyordu '' eğer beni kendi yaşındaki adamla evlendirmeye zorlamasaydın kaçmazdım bende dede.''

Ziya ağa resmen burnundan soluyordu elini kaldırdı tam vurracakken Berfin bu sefer izin vermedi '' artık olmaz o dede. Artık o tokatlar beni sarsamaz ben sarsılacağım kadar sarsıldım çok şükür artık sana gücüm yeter'' Ziya ağa elini hızla indirdi '' DEFOL BU KONAKTAN SENİN ARTIK NE BU EVDE NE DE AİLEDE YERİN VARDIR'' Berfin yavaşça eğdi kafasını gülmeye başladı o acı gülüş ele geçirmişti Berfini

'' olur dede, giderim. Zaten ne senin sahte ağalığına katlanırım bundan sonra ne de saçma sapan güç gösterilerine buraya kardeşlerim için geldim zaten, ama merak etme ben burda olmadan da yetişirim onlara'' diyip eşyalarını aldığı gibi çıktı konaktan. Neredeyse tüm Mardin kapıya toplanmıştı kapıya gelmeyenler de camdan izliyordu.

'' Sen Ziya ağanın torunu musun?'' bu soru arkadan bir anda çıkan adamdan gelmişti zaten sonrasında herkes kaybolmuştu '' Sanane ya kimsem kimim zaten hepiniz toplanmışsınız buraya sanki sirk oynuyo!'' dedi Berfin ve ilerlediği yolda yürümeye devam etti adam arkasından geliyordu.

''Sen kimsin ki benle böyle konuşuyorsun!?'' Berfinin delirmesine az kalmıştı sadece sabır diliyordu. Durdu. '' bu ne ya sen kimsinler falan bana bak ağa bozuntusu rahat bırak beni, hem benim kim olduğumu öğrenince ne yapıcaksın nikahına mı alıcaksın te Allah'ım ya'' dedi ve sinirle yürümeye devam etti.

Adam olduğu yerde kaldı ilk, belli buralı değildi yoksa ondan haberi olur böyle konuşamazdı. Koştu Berfini tuttu kolundan çevirdi kendine. İlk kokusu geldi burnuna sonra bakmaya kıyamayacağı gözler ulaştı gözüne aralarındaki mesafe iyice kapanmıştı.

'' Anlaşılan sen buralı değilsin yoksa Baran Şemikanla nasıl konuşman gerektiğini bilirdin'' Berfin hızla kolunu çekti. İlk başta dondu kaldı ilk aşkını ne çabuk unutmuştu olanlardan sonra, kendine geldi '' Bana bak ağa bozuntusu benden öyle saygı falan bekleme ben kendi kuralıma göre yaşarım git ağalığını başkasına yap bana işlemez bunlar'' dedi.

Tam o anda gelen taksi Berfini kurtarmıştı, durdurdu ve binerken '' Çok değerli Baran Şemikan hazretleri sana ağalığınla başarılar diliyorum'' dedi. Şoför Barandan izin bekliyordu bu kurallara bi Berfin alışamamıştı ya...

Baran kafasıyla işaret verince hareket etti taksi. Baran ise donmuş kalmıştı bu kızda birşeyler vardı onu kendine ilk görüşte bağlamıştı, ve o gün anladı hayatının kadınını bulduğunu...

----------------------------------
Merhabalarr yeni bir bölümle tekrar geldimm 🎀🎀

Hikayeyle ilgili fikirlerinizi yazmayi unutmayın 🌻

Oy verirseniz çok sevinirim 💗

Instagram: yaziyor.yaziyor89