Bölüm 22

150 7 1
                                    

Sen aklıma gelince herşey gülümserdi
Ağaçlar şarkı söyler, rüzgar tatlı eserdi...

                                    Sabahattin Ali
Berfinden
----------------------------------------
Uzun bir ameliyat gününden sonra nihayet molaya çıkabilmiştim gerçekten çok yorucu bir gündü

Bir ameliyat haricindeki 4 ameliyatım başarılı geçmişti diğer ameliyatta ise hasta karaciğerinde fonksiyon bozukluğu olduğundan bahsetmediği için ameliyatı iptal etmek zorunda kaldık, gerçi testlerde nasıl çıkmadı onu da anlayamamıştım

Şimdi sessiz hastane ortamında kafeteryada oturmuş kahve içiyor ve düşünüyordum, kendime anca kahve içecek zaman bulmuştum...

"Doktor hanım, kalbim çok hızlı atıyor  da bakabilir misiniz?" Gelen sesle düşüncelerimden ayrıldım ve kafamı kaldırdım

Tabi ki gelen kişi Barandı "tabi oturun şöyle hemen bakayım" dedim onun gibi dalga geçerek, karşımdaki sandalyeyi çekti ve oturdu elindeki poşeti de masaya bıraktı

"Seni düşünceli gördüm bir sorun mu var güzelim?" Sesi çok sakin çıkıyordu özellikle böyle konuştuğunu biliyordum "bir hastam önemli bir detayı söylememiş de ameliyatını yapamadık onu düşünüyordum" elimi masaya koydum ve kafamı yasladım gerçekten çok yorucu bir gündü ve ben bugün nöbetteydim!

Elini yanağıma uzattı ve baş parmağıyla ağır ağır okşadı"üzülme bebeğim kendisi söylememiş vardır bir sebebi düşünme bunu" şuan bunları duymaya gerçekten çok ihtiyacım vardı çünkü kendimi suçluyordum, testlerde bile görememiştim

Aklıma gelen şeyle hemen modum yerine geldi"bugün ne olduğuna inanamayacaksın!" Duruşunu dikleştirdi ve söyleyeceğim şeyi bekledi

"Bugün bir kadın kızı için yaşadı! Ben hastamı tahliller için yollamıştım sonra acilden çıkarken bir kızın annesinin parmağını tutmuş ağladığını gördüm ama o kadar üzüldüm ki sen görsen senin de için gider" gözlerini ayırmadan bana bakıyordu bende anlatmaya devam ettim

"Sonra annesiyle ilgilenen doktor kadının ölüm saatinin girilmesini istedi bende inat ettim birşeyler yap diye ama herşeyi yaptık dedi. Bu sefer ben aldım şok cihazını birkaç kez şok verdim dedim tamam artık öldü, kadın tam o an geri geldi! Kızı için geri geldi Baran inanabiliyor musun?" Bu olay bugün beni gerçekten etkilemişti daha önce pek çok hastanın hayatını kurtarmıştım ama bugün yaşanan olay çok farklıydı

"Sen inanmasaydın yaşayacağına o kız annesiz kalmıştı, senin sayende döndü hayata. Öyle bir kadınsın ki dirileri öldürüp ölüleri diriltiyorsun şu kocaman kalbinle" yüzümde gülücükler Baran'ın dediklerini dinliyordum keşke herkes onun gibi düşünseydi ama Merve hoca bana çoktan kinlenmişti bile...

"Hadi artık yemeğini soğutmadan ye" dedi önündeki poşeti bana uzatırken "ne ki bu?" Şuan tüm yemekleri yiyebilirdim ama merak da etmiştim doğrusu

"Lahmacun yaptırdım sana sen kesin birşey yememişsindir hastalara bakmaktan" suçlu bir çocuk gibi ağır ağır kafamı salladım gerçekten hiç vaktim olmamıştı zaten kafeteryadaki yemekleri de çok beğenmiyordum

Hemen poşetin içindekileri çıkardım iki tane lahmacun bir tane de büyük ayran vardı ayranı çalkalayıp açtım ve büyük bir yudum aldım, kahve içmekten içim yanmıştı neden daha önce içmemiştim ayran?

Sonra lahmacunu aldım ve ikiye böldüm "yer misin? Bana fazla gelebilir" kafasını olumsuz anlamda salladı "ben yedim de geldim o yemeklerin hepsi yenecek" yemeği yiyip geldiyse benim nöbette olduğumu söylemiş olması gerekirdi

Mardin Güzeli Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin