မာယာကြွယ်တဲ့ငါ့ရဲ့ကြင်ယာ[completed]

Chapter-2(zawgyi)

''ေအာင္မာ လူပါးဝလို႔ ဒီဟန္းခ်ိန္းကိုဘယ္ေလာက္ထင္ေနလို႔လဲ အစစ္ဟဲ့အစစ္''

''အဲလိုမရလို႔ပါ''

''ဟား ျပႆနာပဲ နင္တို႔မန္ေနဂ်ာဘယ္မွာလဲ သြားေခၚခဲ့စမ္း''

ဆိုင္ထဲကလူေတြဝိုင္းၾကည့္ေနတာကိုေႂကြကတစ္စက္မွရွက္ပုံမေပၚ။

မင္းသခင္ဆိုင္ထဲဝင္ဝင္ခ်င္းခါးႏွစ္ဖက္ေထာက္ၿပီးစားပြဲထိုးအားရန္ေတြ႕ေနေသာမိန္းကေလးေၾကာင့္သူ႔မ်က္ခုံးေတြပင့္တက္သြားရေလ၏။

ထို႔ေနာက္သူ႔ကိုယ္သူပင္မသိလိုက္ဘဲထိုေနရာကိုေရာက္သြားၿပီးမွ

''မင္းကခက္ခက္ရဲ႕ညီမမလား''

သူမကသူ႔အားမ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕ႀကီးနဲ႔ၾကည့္လာၿပီး

''ဘာညီမလဲ! ဘာညီမမွမဟုတ္ဘူး ေႂကြအဆင္းကတစ္ဦးတည္းေသာသမီး ဘယ္အစ္မမွမရွိဘူး အဲ့ဟာမဆိုရင္ပို႐ြံတယ္ အစ္မလို႔လာမေျပာနဲ႔!''

အသံစူးစူးနဲ႔သူ႔ကိုပါရန္ေတြ႕လာေသာသူမေၾကာင့္သူ႔မွာစကားေတြပါထစ္သြားရကာ

''ေအး ေအးပါကြာ မသိလို႔ပါ ခုကဘာျဖစ္ေနတာလဲ''

''ဘာျဖစ္ရမွာလဲ အိမ္ကထြက္လာတာပိုက္ဆံအိတ္ယူမလာမိဘူး မုန္႔စားၿပီးမွသိတာ အဲဒါဒီဟန္းခ်ိန္းေပးခဲ့မယ္ဆိုတာကိုမရဘူးတဲ့ ေမွာင္ခိုေစ်းနဲ႔ေရာင္းစားရင္ေတာင္ေႂကြစားထားတာရဲ႕ငါးဆေလာက္ရမွာကို''

အေကာင္ေသးသေလာက္ေဒါသႀကီးပုံရေသာသူမကရႉးရႉးရွားရွားနဲ႔ရွင္းျပလာေလ၏။

''ကဲကဲ ထားေတာ့ ညီေလး သူစားထားတာဘယ္ေလာက္လဲ''

''35000ပါအစ္ကို''

သူပိုက္ဆံအိတ္ထဲကသူ႔ဘဏ္ကဒ္ကိုထုတ္၍ထိုစားပြဲထိုးေကာင္ေလးအားေပးလိုက္၏။

''ကဒ္နဲ႔ရွင္းမယ္''

''ဟုတ္ကဲ့ပါ''

ဝန္ထမ္းေကာင္ေလးထြက္သြားတာနဲ႔ေႂကြကသူမလက္ထဲကဟန္းခ်ိန္းအားမင္းသခင္လက္ထဲထည့္ေပးၿပီးဆိုင္ထဲကစူေအာင့္ေအာင့္နဲ႔ထြက္သြားေလေတာ့သည္။

''ဟာ ေဟ့ ေနဦးေလ''

သူမကသူ႔အားတစ္စက္မွလွည့္မၾကည့္။