မာယာကြွယ်တဲ့ငါ့ရဲ့ကြင်ယာ[completed]

Chapter-3(zawgyi)

လူကုံထံအသိုင္းအဝိုင္းရဲ႕ေမြးေန႔ပါတီလို႔မေျပာရ။
ခမ္းနားလိုက္သည္မွာလြန္ပါေရာ။
ေႂကြၾကားထားတဲ့အတိုင္းပဲဦးမင္းသခင္တို႔အိမ္ႀကီးကေတာ္ေတာ္ေလးကိုထည္ဝါလြန္းလွ၏။
သူမတို႔ထက္ေတာင္ပိုက္ဆံရွိၾကဦးမည္ထင္သည္။

ေႂကြကားေပၚကဆင္းလိုက္သည္ႏွင့္ေဘးဘီကိုေဝ့ဝဲၾကည့္ကာဦးေလးႀကီးအားအရင္ရွာမိ၏။

''ဘယ္မွာတုန္းဟ''

သူမလည္ပင္းေလးရွည္ကာဟိုဟိုဒီဒီရွာရင္းပြဲထဲဝင္လာ​ေတာ့သူမေရွ႕ကရွန္ပိန္ခြက္ေတြသယ္လာတဲ့ဝိတ္တာကိုလည္းမျမင္မိဘဲတိုက္မိမလိုျဖစ္သြားတုန္းတစ္စုံတစ္ေယာက္ကသူမလက္ေမာင္းေလးအားလွမ္းဆြဲလိုက္ေလ​၏။

ေႂကြအလန္႔တၾကားေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ဦးေလးႀကီးကသူ႔ရင္ခြင္ထဲသြားကပ္ေနတဲ့သူမအားငုံ႔မိုးၾကည့္ေနေလသည္။

''ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ ျပာယာခတ္ေနတာပဲ''

ေႂကြကႏႈတ္ခမ္းကိုစူခ်ိတ္၍သူ႔အနားကခြာလိုက္ၿပီးမွ

''ဦးေလးႀကီးကိုရွာေနတာေလ''

''မင္းဟန္းခ်ိန္းျပန္မရမွာစိုးေနတာလား''

''ဟုတ္တယ္ ဘာျဖစ္လဲ''

''မင္းတစ္​ေယာက္တည္းလားခ်ာတိတ္''

''အင္း အိမ္ကဒ႐ိုင္ဘာနဲ႔လာတာ ေဖေဖကေတာ့ဟိုစုန္းမသားအမိနဲ႔လာလိမ့္မယ္ တီေလးကေတာ့ဒီလိုပြဲေတြမႀကိဳက္တတ္လို႔လာမွာမဟုတ္ဘူး''

''ဟုတ္ပါၿပီ ကဲလာ မင္းကိုထိုင္စရာေပးမယ္''

''ok''

ေႂကြလည္းသူ႔ေနာက္ကေနထပ္ၾကပ္မကြာလိုက္သြားလိုက္၏။

''ဒီမွာခဏထိုင္ဦးေနာ္ခ်ာတိတ္''

''ခ်ာတိတ္ ခ်ာတိတ္နဲ႔မေခၚပါနဲ႔ ေႂကြလို႔ပဲေခၚ''

''ဟုတ္ပါၿပီ ခဏေလးေနာ္ ကိုယ္ၿပီးရင္ျပန္လာမယ္''

''အင္း''

မင္းသခင္ထြက္သြားတာနဲ႔ေႂကြကသူမနားကျဖတ္သြားတဲ့ဝိတ္တာေကာင္ေလးကိုလွမ္းေခၚၿပီးသူ႔ထဲကရွန္ပိန္တစ္ခြက္အားလွမ္းေတာင္းလိုက္သည္။
ၿပီးတာနဲ႔ပိုက္ဆံအိတ္ေလးထဲကေဆးပုလင္းေလးကိုထုတ္ၿပီးေဘးဘီကိုအကဲခတ္ကာရွန္ပိန္ခြက္ထဲခပ္ျမန္ျမန္ပဲထည့္လိုက္ေလ၏။