Revenge turns to LOVE? (UNDER REVISION)

Chapter 29.5

April 1,2013

Ang sakit ng katawan ko, sinisipon at inuubo. Haisst!!!

What should I do?

Nag-enjoy nga nung Alumni... Ito naman ang napala ko... 

Naku! Naku!!

Davin and Renz in the side...

ENJOY!!!!!!!!!!!!

-------------------------------------------------------------------------------------------------

Shiryl’s POV

Paglabas ko sa CR, napansin kong nagkakagulo ang mga tao.

“What happen?” tanong ko sa isang babae.

“Dylan and Davin are fighting hand on hand.” sagot niya sabay alis.

What? They’re what?

Nagmadali akong lumapit sa pinagkakaguluhan ng mga tao. I see there Davin punching Dylan non-stop. Nakahiga na nga si Dylan at nakaibabaw pa sa kanya si Davin habang hawak nito ang kwelyo ni Dylan at sinusuntok ito sa mukha ng sunud-sunod.

Hindi makalaban si Dylan dahil hindi siya nito binibigyan ng pagkakataong bumawi.

Halata sa mukha ni Davin ang galit.

What did Dylan do to make him that angry?

Hindi sila maawat lalo na si Davin.

I should do something. Baka mapatay pa ni Davin si Dylan.

Hindi na ako nagdalawang isip pa na lumapit sa kanila.

Akma sanang susuntukin ulit ni Davin si Dylan ng sumigaw ako.

“Stop it Davin. Tama na iyan. Baka mapatay mo na si Dylan.”

Natigilan siya at napalingon sa akin.

Nagkaroon ng chance sina Jarred at Renz na ilayo si Davin sa kaaway nito. Kaagad akong lumapit kay Dylan na naliligo na sa sarili niyang dugo.

“Ok ka lang?” I know I ask him a stupid question right now.

Lumingon ako kay Davin na nakatingin din sa amin. I guess he’s already calm.

“What the hell do you think you did, Davin? Do you see him? MUNTIK MO NA SIYANG MAPATAY.” naggagalaiti na ako sa galit.

Tumayo ako at hinarap siya. “What is it this time? What did he do para umabot kayo sa ganito?”

Hindi siya sumagot. Nakatitig lang siya sa akin.

Ilang minuto din kami sa ganung katayuan. Ngayon ko na naman siya nakita ng ganito kalapitan. I want to touch him.

“He deserve it.”matipid niyang sagot.

What the!!!! Instead of apologizing, iyan pa ang sinabi niya.

Nahihibang na talaga tong isang to.

“What did you just said?” nag-iinit na naman ang ulo ko dahil sa sinabi niya.

“You want me to explain, right? Let’s find a place to talk.”

Aangal pa sana ako pero bigla nalang niya akong hinatak palabas kaya wala na akong nagawa.

Holding his hand like this feels so right.

****

Nasaan ba kami? Wala akong maaninag sa labas. Sobrang dilim. Ang liwanag lang mula sa kotse ang tanging source ng liwanag.

“We’re here.” sabi niya saka lumabas ng sasakyan.

Sumunod na din ako sa kanya.

Bigla na lang akong nanginig ng tumama ang malamig na hangin sa katawan ko.