Revenge turns to LOVE? (UNDER REVISION)

Chapter 31

April 19,2013...

Dahil sa di ako makatulog... ito ang pinagkaabalahan ko...

Hope you enjoy...

New character in the side...

He's Patrick Salcedo...

Abangan ang papel niya sa story na ito...

ENJOY!!!!

-------------------------------------------------------------------------------------------------

Shiryl’s POV

“Hay, kapagod.” Naupo ako sa tabi ni Jhonniel at sumandal sa kanya. I lean my head to his shoulder.

“May gagawin ka ba mamaya? Want to go clubbing?” tanong ko.

Komportable talaga ako sa kanya. It’s nice to have him as my friend.

Hindi pa rin siya nagbabago after so many years.

“Next time nalang. May lakad kami ni Diana.” sagot niya habang naglalaro ng games sa cellphone niya.

Napaangat ang ulo ko at tinitigan ko siya ng malapitan.

“A date?” tukso ko sa kanya. “Ikaw ha.Napapansin ko this past few weeks, lagi na lang kayong magkasama. Nakakalimutan mo na ata ako.” saka ako nag-pout.

Huminto siya sa paglalaro at saka tumingin sa akin. Inilagay niya ang right hand niya sa mukha ko at itinulak ito. Nahulog tuloy ako sa kinauupuan ko.

“Haist! Ang sakit ng ginawa mo ah. Baka gusto mong isumbong kita at sabihin ko na di mo ako tinatrato ng tama.” Tumayo ako at humarap sa kanya.

Tumayo na din siya. “At ikaw, ano’ng pinaplano mo?” seryoso niyang tanong.

Ano’ng ibig niyang sabihin? Pinaplano?

Kumunot ang nook o.

“Narinig ko ang pag-uusap ninyo sa boutique ni Diana. Boyfriend mo siya?” ngumiti siya ng nakakaloko. “Sinong niloko mo? Kilala kita Shiryl. Hindi ikaw ang taong madaling makalimot ng sakit.”

Si Jhonniel nga siya.

Hindi ako basta-basta makakawala sa kanya. Kilala niya ako noon pa kaya alam niya ang mga galaw ko.

“Ikaw nga ang best buddy ko. Binabalak? Oo! Tama ka. Gusto ko lang iparamdam sa kanya ang sakit na idinulot niya sa akin. Mali ba iyon?”

Nanginginig ang mga kamay ko dahil sa galit.

Kapag naaalala ko ang nangyari noon, hindi ko maiwasang magalit at mabwisit sa sarili ko. Bakit ako nagtiwala sa isang Davin na dulot lang ay puro sakit at pahirap sa akin.

“He sighed. “Sa tingin mo ba tama ang ginagawa mo? Kapag nagtagumpay ka sa binabalak mo, magiging masaya ka ba? Naisip mo ba ang mga taong madadamay sa plano mo?”

Magiging masaya ba ako?

Hindi ko alam.

Bakit ginagawa mo ito sa akin Jhonniel. Can’t you just support me as my friend.

I composed myself and look at him. “Oo! I promised you I’ll be happy after this.” I confidently said.

Please lang Jhonniel, hayaan mo na lang ako.

Umiling-iling siya. Alam kong concern lang siya sa akin and I’m thankful for that.

“Bahala ka sa gusto mo pero hindi mo maaasahan ang tulong ko sa plano mo.” and with that umalis na siya.