#17

181 6 0

przez jolsenn

autorstwa @jolsenn

Soap budzi się w swoim łóżku.

Na początku jest sam i jest chuj wie która godzina, więc przewraca się i wraca do snu. Budzi się po raz drugi, gdy materac się zapada. Ramię opada na niego, zaciska się na jego szyi i przygniata go, gdy ciało wsuwa się za niego. Jego podświadomość wie, że to Simon, więc pozwala sobie na drzemkę, do momentu, gdy rozpoznaje zapach własnego szamponu.

„Wziąłeś prysznic?” ziewa.

Ghost wtula nos w jego kark. Zaskakująco przytula się, dopasowuje Soapa do każdej powierzchni swojego ciała i wzdycha.

„Zrobiłem zakupy.

Soap otwiera oczy i widzi światło wpadające przez zasłonę okna.

„Kurwa, tak długo spałem?”

„Byłeś zmęczony.

„A ty?

„Kilka godzin. Nie jest to satysfakcjonująca odpowiedź, ale Soap wie, jak to działa. Nieznane miasto, nieznane łóżko – kilka dni potrwa, zanim jego mózg przekona się, że to miejsce jest bezpieczne. Soap podnosi rękę, by pogłaskać jego ramię, czując ścięgna aż do szerokiego nadgarstka. Ściska, a Ghost rozluźnia dłoń, by mógł ją potrzymać. Oboje są mięccy i Soap ma to gdzieś.

„Jesteś niespokojny. Soap ponownie ziewa i rozciąga się jak kot. Obraca głowę w połowie drogi uderzając skronią o masywną czaszkę Ghosta. „Bieganie może nam dobrze zrobić.

„Hm.

Soap odrzuca go od siebie, mówiąc: „przewróć się, daj mi się odlać”, ale Ghost przytrzymuje go, całując bok jego ust, z porannym oddechem i w ogóle. Soap uderza go w ramię, dopóki się nie podnosi, ale wciąż obserwuje go opiekuńczo z łóżka.

„Jesteś słodki, kochanie”.
Całe ciało Soapa opuszcza jego duszę. Czekaj. Kurwa. Jego dusza opuszcza jego ciało. Rozdzielają się, kurwa, bo co? Do diabła. Udaje mu się wydać z siebie serię pojękiwań i w końcu poddaje się, gdy Ghost całuje drugą stronę jego twarzy.