Was dit wat we hadden verwacht? Ella, Sky en Melle

De zoektocht

POV Camille:

Yemi en ik zijn druk in gesprek. Plots merk ik dat de jongens niet meer in de speeltuin zijn. 'Euh Yemi, heb jij de jongens gezien?' Hij kijkt rond zich en schudt zijn hoofd. 'Gaan ze dan maar zoeken?' Hij knikt een beetje bang. 'Yemi, dat zijn kinderen. Die kunnen niet ver zijn, we vinden die zo' Ik hoop dat ik gelijk heb. Na een tijdje door de speeltuin gelopen te hebben, vinden we hen nog steeds niet. 'Roan wou altijd al eens naar dat bos' zegt Yemi terwijl hij naar een bos achter de speeltuin wijst, 'misschien kunnen we daar eens geen kijken?' 'Ja, zeker?' Ik draag hakken, dus ik ben niet al te enthousiast om in een bos te gaan wandelen. Maar ja, alles voor de kids. We wandelen door het bos, waar geen pad in ligt. Plots merk ik een kamp van takken dat versierd is met mos. Duidelijk menselijk. 'Hé Yemi! Daar is een kamp. Gaan we daar naartoe?' 'Da's zeker het proberen waard' We treffen het kamp leeg aan. Op een van de takken zie ik een paar letters gekerfd: een R, een K, een V, twee M's en een D. Na even puzzelen maak ik ervan: VD, MK en RM. De initialen van de boys. 'Yemi, dit kamp is van de boys. Hun initialen staan hier' Yemi komt naast me staan en zegt: 'Dan moeten we verder blijven zoeken! Komaan Camille!' Hij stap vooruit. Ik volg hem, terwijl ik mijn schoenen in mijn hoofd uitscheld. Ook al zijn ze wel heel mooi. Plots hoor ik geschreeuw: 'Help! We zijn verdwaald!' Yemi en ik kijken elkaar aan. 'Dat is 100% Vic' zegt hij. 'Vic?' schreeuwt hij daarna. 'Paps?' horen we Roan schreeuwen. 'Blijf roepen! Wij komen naar jullie!' schreeuw ik. 'Oké!' is het antwoord. Daarna beginnen ze 'lalalala!' te schreeuwen. Jesus, kinderen. Niet veel later vinden we hen. Yemi knuffelt Roan direct. Ik zie Melle met hem lachen. Ik geef hem een kwade blik en hij stopt direct. 'Dus wat onthouden we hiervan?' vraag ik hen terwijl we terug naar de speeltuin wandelen. 'We gaan nooit naar ergens zonder toestemming' antwoordt Vic. 'Pff, sa-ai!' zucht Melle. Hij is echt een kleine Emma. 'Ik denk dat we genoeg gespeeld hebben voor vandaag. Camille en ik zullen jullie thuis afzetten' zegt Yemi.

POV Emma:

Ik ben net Ella aan het ondervragen voor Frans wanneer de bel gaat. Ella en ik gaan samen naar de voordeur. 'Jullie zijn al terug?' Ik had verwacht dat Melle iets langer weg zou zijn, maar ja, boeit niks. 'Ze waren in het bos gegaan en waren verdwaald' 'So?' Er volgt een stilte. 'Bon, Melle, welkom terug in het studeerhuis' 'Hiep, hiep, hoera' zegt hij droog. Hij is echt mijn zoon. 'Doei! En bedankt voor even op die kleine te letten!' zeg ik nog tegen Camille en Yemi. Daarna doe ik deur toe. Scott komt samen met Sky naar beneden. Zij zaten samen te leren op Sky's kamer. 'Wij gaan even rugby spelen, wil je mee Mellie?' Melle knikt blij. Maar daarna zegt hij: 'Het is Melle, niet Mellie. Koosnaampjes zijn voor kleuters' 'Oké, meneer de niet-kleuter' zegt Scott. Sky heeft ondertussen de rugbybal al genomen en staat voor de deur. Al snel zijn alle jongens het huis uit. 'Als die denken dat wij nu nog gaan leren, hebben ze het goed mis. Wat wil jij doen?' 'Mijn stijl veranderen. Dit' Ella wijst naar haar T-shirt met bloemetjes op, 'is eigenlijk heel lelijk. Heb jij nog leuke kleren? Die niet meer passen voor jou?' 'Jij heb geluk dat ik nog wat kleren van vroeger heb, die jij ongetwijfeld superleuk gaat vinden' Sinds ik mama ben, zeker sinds ik mama ben van 3, is mijn stijl een beetje verandert. Ik draag eigenlijk nooit meer shortjes, tenzij het heel warm. Ook draag ik vaker T-shirt dan topjes en crop-tops. Maar ik ben er vrij zeker van dat er al sommige dingen voor Ella gaan passen. Ze is groot voor haar leeftijd en haar vrouwelijke vormen beginnen al een beetje verschijnen. Een maand geleden hebben we (Ella en ik, de jongens mochten daar echt niet bij zijn van Ella) haar eerste Bh's gekocht. Ze is echt een mooie jongedame aan het worden. Mijn kleine meid. Die helemaal niet meer klein is. Ik ga de trap en daarna nog een trap. We zijn op de zolder, die vol kasten en dozen staat. Ik kijk wat er op de dozen staat en vind de doos die ik zocht. Ik ga de trap af en ga naar Ella's kamer. 'Kijk hier maar in' zeg ik terwijl ik hem naast Ella zet. 'Cool!' zegt ze terwijl ze er korte shortjes en crop-tops vind. 'Mag ik dat echt aandoen?' vraagt ze vol ongeloof. 'Als het warm genoeg is, ja' Haar ogen worden groot. 'Echt!?' Ik knik. Blij knuffelt ze mij. Na een tijdje trekt ze zich terug uit de knuffel en zegt: 'Thanks' 'Ga jij maar alles passen en aan mij laten zien' Als snel gaat ze naar de badkamer om zich om te kleden. Ze komt terug en de outfit is nog een heel klein beetje te groot maar tegen het einde van de zomervakantie moet het goed passen. Er zijn nog een paar outfits die goed passen, de rest is nog te groot. Maar ze gaat ze al haar kast leggen, zodat ze die om de zoveel tijd kan passen om te zien of te al passen. Als ik Ella in een van mijn favoriete outfits zie staan, zie ik precies de jongere versie van mezelf staan. Ella heeft iets donkerder haar dan ik heb, maar voor de rest ziet ze er exact hetzelfde uit.  'Allez, gaan we nog een filmpje zien?' 'Mmm nee, ik ga nog wat chillen' 'Oké dan, veel plezier' Ik ga alleen naar beneden. Ik zet de TV op, maar er is niks leuk. Als snel komen mijn jongens terug. Melle zit helemaal onder modder. 'Melle, ga douchen!' 'Ja, ik ga al' 'Ik ben moe en ik heb honger' zeurt Sky. 'Neem iets uit de kast en ga dan naar jouw kamer Sky' Hij gaat de keuken en komt terug met een grote zak chips. 'Een iets kleinere zak' zegt Scott. Sky zucht, gaat terug naar de keuken en komt terug met een kleiner zak chips. 'Ja, ga maar' Sky gaat snel de trap op. 'Jij wil duidelijk de kinderen weg...' zegt Scott. 'Ik wil je iets zeggen. En jij gaat zwijgen tot ik zeg dat je iets mag zeggen' 'Oké' Hij doet alsof hij zijn lippen op slot doet. 'Ella was aan het zeggen dat ze haar kledij te saai en niet cool vind, dus ik heb een doos vanop de zolder aan haar gegeven' Scott ogen worden groot, maar hij zwijgt nog steeds. 'Scott, ze is 12 jaar. En eerlijk, ze ziet er al heel volwassen uit. En ze is slim, wat ze duidelijk van mij heeft, dus ik snap niet waarom ik het niet zou doen. Nu jij...' 'Ze gaat naar het middelbaar. Ze gaat op een speelplaats zijn waar er puberale jongens met te veel hormonen rondlopen. Da's vragen om problemen' 'Ella is nogmaals slim genoeg. Sky zal ook op haar letten. En iedereen zal op haar letten op school. En trouwens: waarom zouden meisjes hun gedrag of kledij moeten aanpassen omdat jongens zich niet kunnen inhouden?' 'Ik weet toch niet' 'Ik zal haar opleiden, ik heb al veel ervaring met jongens die iets van je willen' 'Ja zeker?' 'Het komt echt goed en ze wilt het zelf ook' 'Oké dan. Jij wint' 'Yes!' 'Waar is ze eigenlijk?' 'Op haar kamer aan het chillen' 'Ze wordt echt groot' 'Sky ook hoor' 'Ja maar met Ella voelt dat anders' 'Ik snap het' Plotseling komt Melle de woonkamer binnen met alleen een handdoek om. 'Waar liggen mijn onderbroeken?' Ik sta op en ga samen met hem naar boven. Ik open de schuif waar al jaren zijn onderbroeken liggen. Ik neem er een uit en geef hem aan Melle. 'Daar had ik al gekeken, maar ik vond er geen' Die hele schuif ligt vol met onderbroeken. Heeft hij ogen? Ik ga zijn kamer uit en klop op de deur van Ella. 'Binnen!' roept ze. 'Meid, ik heb papa overtuigt. Dus hij vind het ook goed dat je mijn oude kleren draagt' zeg ik enthousiast. 'Chill' reageert ze. 'Dat kan enthousiaster' 'Yeeey' zegt ze op een droge manier. Ik zou dat zo ook nog doen. Vroeger leek Sky meer op mij qua gedrag, maar doorheen de tijd is dat een beetje geswitcht. 'Maar ik moest je wel een beetje opleiden' 'Huh?' 'Wel, als je dat soort kleren draagt en al een vrij vrouwelijk lichaam hebt, zullen er jongens naar jou kijken' 'Hoera' 'En je moet je mannetje of beter gezegd je vrouwtje kunnen staan' 'Kan ik al' 'Oké, stel er is een gast van een jaar 15 die jou een complimentje geeft en nogal naar jou staart. Wat doe je?' 'Zolang hij niet dichter naar mij toekomt of mij aanraakt, niks. Maar hem wel in het oog houden' 'Oké, goed. Als je je ooit onveilig voelt ofzo, wees niet bang om hulp te vragen. En ik vermoed dat Sky ook op je zal letten' Ze knikt. Daarna valt er een ongemakkelijke stilte. 'Ik ga gaan' zegt ik na een tijdje. 

Zozo, dat was weer een lang deel! Niet zo lang als het vorige, ma toch al wel vrij lang. Ik had toch nog tijd na school om dit te schrijven, dus ja, dit is er. Mijn eerste examen Latijn gisteren ging goed, hopelijk de rest ook!

Love you,

PisoDeLuiaard