Keyifli okumalar
Alya'nın geçmişinden
On bir yaşındaydım ,doğum günüme sadece bir kaç hafta kalmıştı. Kutlanmayacağını biliyordum,ama yine de içimde çocukça masum bir umut vardı.
Acaba gerçek ailem beni neden terk etmişti?
Belki mecbur kalmıştır.Bebek halimle onlara nasıl kötülük yapmış olabilirdim?
Hayatım boyunca çok fazla kötülüğe maruz kalmıştım.Ama herşeye rağmen hala yaşıyordum.
Ve bana yapılan bütün kötülüklere göz yummuş hiç birinden intikam almamıştım.
Ben masum bir kızdım ,intikam nedir bilmezdim ama hayat öğretmek zorunda kalmıştı.
Alya'nın geçmişi
Kaç gün geçtiğini saymadım çünkü zaman burada geçmiyordu.Tek yaptığım şey sabah uyanmak ve akşam tekrar uyumaktı.
Bu yerden dışarı çıkmam yasaktı,ama madem babamı öldürmüşlerdi.O zaman bu anlaşma geçersizdi.
İçimdeki ses 'baban ölmedi 'diye bağırıyordu.
Kabullenmiş miydim? Cem Abi'nin babam olduğu aklıma geldikçe bu düşünceden kaçıyordum.
Bu yerdenkaçmalıydım ve önce Umut'u bulmalıydım.Sonra ise herşeye en baştan başlamak istiyordum.
Ben artık sevdiklerimle mutlu olmak istiyorum.
Etrafta Pamir yoktu.Yılmaz Abi zaten üç günde bir gelirdi.Kapıda bir kaç adam sohbet ediyordu.
Onun haricinde çıkışta arabanın yanında bir adam sigara içiyordu. Oturma odasında koltuğun üstünde duran Pamir'in ceketinin cebinden arabanın anahtarını aldım.
Derin bir nefes aldım ve kapının önünde duran kişilerin yanına sakince yaklaştım.
Hepsi bana aşağılarcasına bakıyor hatta ben orada değilmişim gibi hakkımda bir şeyler söylüyorlardı.
"Pamir yukarıda sizi bekliyor." hepsinin gözü bana döndü.
"Sen git bak."yukarı doğru yöneldiğinde önünü kestim.
"Hepsi gelsin dedi.Dışardakini de çağırın , görev var."
İnanmış gibi bakmıyordu fakat inanmasa da gideceğini çok iyi biliyordum.
"Ne göreviymiş bu küçük hanım " Pamir bir adım arkamda durdu. "Benim haberim niye yok?"
Hiçbir şey söylemeden yanından geçtim ve sert adımlarla merdivenden çıktım.
Kendi odama girdiğimde boş boş tavana bakmaktan başka bir şey yapmıyordum.
En sonunda oflayarak yerimden kalktığımda camdan bir taş atma sesi geldi.
Camdan aşağı baktığımda Umut ve Boran aşağıdalardı.Heyecanla camı açtım."ne işiniz var burada"
Umut "kurtarıcın geldi."Boran Umut'u itti ve "Beyaz atlı prensin geldi." dediğinde gülmemek için kendimi zor tuttum.
Umut ona dilini uzattı."Hadi adamlar gelmeden Alya'yı kurtaralım."
"Nasıl"dediğimde yerde duran merdiveni inmem için duvara yasladılar ama çok yüksekti.
Ama bunu umursamadım,ikiside küçük bir çocuk gibi bana bakıyordu.
Boran "korkma bak tutuyorum merdiveni ,seni de tutarım."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yanlız Kalpler
Romance" En korktuğun şey ne ? " Diye sordum cevap verip vermemekle kararsız kaldı " ölmek " dedi " ölünce yaptığım hatalardan çok korkuyorum" Kalbim acıdı " sen " dedi " sen korkuyor musun ?" " Hayır " dedim sert bir şekilde yutkundu . Bakışlarından deri...
