33: Pişmanlık
.
Taehyung'un Anlatımından
"Taehyung bırak artık içmeyi, son günlerde çok fazla içiyorsun."
İçimdeki acıyı bu şekilde bastırıyordum.
Ben onu özlemiştim.
Dört gündür onu görmüyordum, dairesinden hiç çıkmamıştı, hasta olmuş olabilir diye düşünsem de kapısını çalmaya cesaret edememiştim. Bana ne tepki vereceğini bilmiyordum, onu yeniden görürsem onu öpmek isteyeceğimi biliyordum.
Onu hiç bırakmamak istemekten korkuyordum.
"Daha ne kadar sürdüreceksin bunu? Git ve onunla konuş."
Yoongi'nin söylediği şeyle birlikte bakışlarım elimdeki bardaktan yüzüne çevrilmişti.
"Konuşamam."
"Sikeyim seni Taehyung. Kendine de ona da zarar verdiğini görmüyor musun?"
Yoongi bağırarak konuştuğunda ister istemez ben de sesimi yükselterek ona karşılık vermiştim.
"Ne olacağını düşünüyorsun? Benimleyken zarar görmeyeceğini mi? Yaşamak istemeyen biriyle mutlu olabileceğini mi sanıyorsun?"
Yoongi hiç beklemediğim bir anda yüzüme indirdiği yumrukla yere düşmeme neden olduğunda ben de ona karşılık vermiştim.
Neden olduğunu bilmediğim bir kavgaya giriştiğimizde en sonunda pes edip ayrı köşelere çekilirken içinde olduğumuz mekandan kovulmuştuk.
"Onun senin için bir umut olduğunu göremiyor musun? O seni mutlu ediyor Taehyung, seni seviyor. Ve sen de onu seviyorsun. O kazada hayatta kalan sen olduğun için kendini suçlamayı bırak artık. Neden siktiğimin ölüm düşüncesiyle kafayı bu denli bozdun? Neden yardım aramak yerine çekip gitmeyi tercih ediyorsun? Neden kolay olanı yapıyorsun?"
Yoongi sokağın ortasında bana bağırmaya devam ederken gözlerimin dolmasını engelleyememiştim.
"Korkuyorum."
Diyebildim yalnızca.
Korkuyordum. Onu da kaybedersem toparlanamazdım. Ben bu hayatta yapayalnız kalmıştım.
"Ben yanındayım Taehyung."
Diyerek elini omzuma koyan Yoongi yanaklarımdan bir damla yaşın süzülmesine neden olduğunda kanlar içinde kalmış yüzüne bakıyordum. Benim yüzümün de onunkinden bir farkı yoktu sanırım.
"Her zaman yanında olacağım. Yaşamak için tüm umutların tükense bile ben buradayım."
Diyen Yoongi'nin bedenine kollarımı doladığımda hıçkırarak ağlamaya başlamıştım.
Canım acıyordu.
"Daha fazla zaman kaybetme Taehyung. Hiçbir şey için geç olmadan git ve ona onu sevdiğini söyle. Aklındaki şu işe yaramaz düşünceden kurtul artık. En kısa zamanda doktora gidelim."
