" ဟင်............. "
သူရိုက်ပြီးတာနဲ့ တန်းလဲကျသွားတဲ့ Jeonကြောင့်
Jimin မျက်လုံးကလေးတွေဝိုင်းသွားပြီး ခြေလှမ်းများနောက်သို့ဆုတ်သွားသည်။
ငါရိုက်လိုက်တာအဲ့လောက်တောင်အားပြင်းသွားတာလား။ လူတစ်ယောက်လုံးမေ့လဲကျသွားလောက်တဲ့အထိလေ။
" ဟေး... ထတော့ "
" .............. "
" ဟေး...... ငါရဲမတိုင်တော့ဘူး ထတော့လို့ "
" ................. "
" JeonJungKook ငါမင်းကိုထတော့လို့ ပြောနေတယ်နော် "
" ............... "
ဘယ်လိုခေါ်ခေါ် တုတ်တုတ်မျှမလှုပ်တော့တာကြောင့် Jiminအရမ်းလန့်သွားကာ Jeonဘေးနားအပြေးလွှားပြန်ရောက်သွားသည်။
" Jung.... Jungkook "
ထိလိုက်တာနဲ့ မီးခဲတမျှပူကျစ်တောက်နေတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်။ ဘယ်ကတည်းကနေမကောင်းဖြစ်နေလဲ
မသိ။ တစ်ကိုယ်လုံးလည်း ချွေးစေးများပြန်ကာ ဖြူဖျော့နေသည်။ ဟူး...ဒီလောက်နေမကောင်းဖြစ်နေတောင် ဆေးရုံမသွားဘဲ ဒီမှာသူ့ကိုလာအနိုင်ကျင့်နေသေးသည်။ သိပ်ကိုစိတ်ရှုပ်စရာကောင်းတဲ့ကောင်။
မျက်လုံးဖွင့်တာနဲ့ စိမ်းသက်သက်နေရာတစ်ခု။
ဘယ်ကိုရောက်လို့ ရောက်နေမှန်းမသိ။
ခေါင်းတစ်ခုလုံးလည်း နာကျင်စွာကိုက်ခဲနေပြီး လက်မှာလည်းဆေးထိုးအပ်ရာဖြင့်။
" နိုးပြီလား "
ဟမ် ဒီအသံက.....။
" Ji.... Jimin ! "
" မင်းဘေးက စားပွဲပေါ်မှာဆေးနဲ့ရေရှိတယ် သောက်လိုက် သောက်ပြီးရင်ပြန်တော့ "
အိပ်မက် ဖြစ်နေမှာစိုးတာကြောင့်Jeon
ကိုယ့်လက်ကို မသိမသာလေးဆွဲဆိတ်ကာ နာသွားတော့မှ Jiminပြောတဲ့အတိုင်း ဘေးဘက်ကို ခေါင်းငဲ့၍ ကြည့်လိုက်သည်။ ဘယ်ကတည်းက အဆင်သင့်ပြင်ထားလဲမသိ ရှိနေတဲ့ ဆေးတချို့နှင့်ရေ။
" ကိုယ် မေ့လဲသွားခဲ့တာလား "
" ဟုတ်တယ် "
" အခုက Jimin အိမ်ရောက်နေတာလား "
" သိရက်သားနဲ့ ဘာလို့လာမေးနေတာလဲ "
" ကိုယ်မသိဘူး "
YOU ARE READING
Rainbow playlists in Dean
Romanceမီလန်မြို့ရဲ့ ညကောင်းကင်ယံလိုကြယ်ပေါင်းများစွာခိုအောင်းနေသော မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းလေးမှစသည်....။
