"İzniniz olursa buradan öpebilir miyim , Leydim ?"
İKİ AYRI YAŞAM AMA TEK BİR NOKTA : RUH
Amelia kendini hiç bilmediği bir dünyada bulmuştu. Bir anda 19. yüzyıl İngiltere'sine gitmişti. Bu bir rüya mıydı ? Hayır , kesinlikle değildi.
Adı başka, fiz...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
●○ Taylor Swift - Daylight ○●
Gözlerimi son kez Kate olarak açmamın üzerinden günler geçmişti. Artık Kate olarak uyanmamam sanki bir boşluğa düşmüşüm gibi hissettiriyordu. Doktorlarımın ve danıştığım insanların söylediği gibi bu hikaye sona ermişti. Kate , William ile evlenmiş ve kraliyet ailesine yaraşır bir düğün yapmışlardı. William ile evlenmek Kate'in kaderiydi. Bu kaderi , bu geçmişi değiştirmek mümkün değildi. Onu hayatta tutamazdım. Gözlerimi son kez o dünyada açtığım gündü düğün günü. Sonra ise bir bıçak gibi kesilmişti Kate ile bağlantım. Artık hayatıma sadece Amelia olarak devam ediyordum.
Harry öldükten sonra geçen her gün sanki birbirinin aynısı gibi geliyordu. Hiç bir yerden zevk almıyor gibiydim. Bunda onun şuan ki zamanda ne durumda olduğunu bilmiyor olmuşum da etkiliydi. Kate , William ile evlenmeden önceki gün araştırmaya koyuldum. Daha önce bakmadığım bir haber sitesini dikkatlice incelediğimde komada olduğu hastanenin adını gördüm. Arama motorundan oranın numarasını çevirdim. Bir umut hala oradadır diye çevirdim numaraları. İçimdeki kötü düşünceyi bastırdım. Telefon biraz çaldıktan sonra açıldı. Bildiğim ipuçlarını kadına söyledim. Telefonun bir ucundaki kadın sorduğum sorular karşısında nedenini anlayamadığım bir şekilde neşelendi.
"Yoksa siz de uyanmasını kutlamak için mi aramıştınız ?"
Evet , kulaklarım doğru duyuyordu. Matteo komadan uyanmıştı. İçime bir su serpildi. Uzun zamandır çektiği bu çileden kurtulmuştu. Onun adına çok mutlu olmuştum. Harry ölmüştü ancak Matteo yaşıyordu. Telefonda konuştuğum kadına telefon numaramı verdim , kendine tamamen geldiğinde beni araması için. Kadın ileteceğini söyleyip telefonu kapattı. Daha sonra bana ve Harry konusunda yardımcı olan Amerika'daki doktoru aradım. Ona da müjdeli haberi verdim. O da bu habere çok sevindi. Bundan sonra geçen günler telefonumun çalmasını diledim. Beklediğim telefon bir gün çaldı. Tanımadığım bir numara aradığında onun arayacağını beklediğim için hemen açtım. İlk başta hiç ses vermedi. Anlık içimde bir korku oluştu ancak onun konuşmasıyla bütün hepsi gitti.
"Amelia ?"
Sesi boğuk geliyordu. Bunun neden olduğunu anlamam çok sürmemişti çünkü burnunu çekişini duyabiliyordum. Ağlıyordu. Benim de gözlerim anında doldu. Sanki uzun zamandır duymak için beklediğim birisinin sesini duymuş gibiydim. Sesine sanki daha dün duymuşum gibi alışkın hissediyordum. Bu anları yaşayabileceğimi ilk zamanlar tahmin dahi edemezdim. Bu hem mutlu hem de çok duygulu bir andı. İkimizde telefonda ağlıyorduk. Telefondan dahi olsa sanki ona tekrardan sarılabiliyormuşum gibi hissediyordum. Onun hayata geri dönmesi içimdeki ölmüş çiçeklere bir can suyu olmuştu. Çiçekler sanki daha önce hiç ölmemişler gibi görkemli bir şekilde açmışlardı. Bundan sonra ise tek amacım belliydi. Onunla kavuşacaktım.
