"İzniniz olursa buradan öpebilir miyim , Leydim ?"
İKİ AYRI YAŞAM AMA TEK BİR NOKTA : RUH
Amelia kendini hiç bilmediği bir dünyada bulmuştu. Bir anda 19. yüzyıl İngiltere'sine gitmişti. Bu bir rüya mıydı ? Hayır , kesinlikle değildi.
Adı başka, fiz...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
●○ Ariana Grande-We can't be friends○●
Yol çok sessiz geçti. Bu kadar çok sinirlenecek ne vardı gerçekten ? Atın üzerinde giderken yüzüme çarpan rüzgar her zaman ki rüzgarlardan daha çok canımı yakıyordu. William'ı öyle görmek beni korkutmuştu. Hiç bu yönünü görmemiş olmak beni korkutuyordu aslında. Belki bir yandan haklıydı ancak bir kadına yardımcı olmak bu kadar suç sayılmamalıydı. William'a göre bir Prenses kimseye yardım edemezdi. Aslında böyle yapmak halkın kraliyeti daha çok sevmesine neden olmaz mıydı ? Yapmaya çalıştığım şey için pişman değildim.
Kollarımı doladığım için yol boyunca onun kendini ne kadar kastığını hissedebiliyordum. Atını giderken kullandığı gibi değil daha hırçın bir çekilde kullanıyordu. Belki dışarıdan gören birisi için aynı gelebilirdi ancak durumun öyle olmadığını anlayabiliyordum. Eve yaklaştığımızda ise atını yavaşlattı. Tamamen durduğumuzda ise kollarımı ondan çektim. Sisi bizi kapıda bekliyordu. William ve nöbetçi aynı anda atlarından indiler. Pantolonunu elleriyle düzeltti. Bana doğru elini uzatırken kahverengi gözlerini gözlerime dikmişti. Mahçup bir bakıştı bu ancak bu bakışın arkasında saklanan öfkeli bakışı da hala görebiliyordum. Sesini yükselttiği için belki pişman olmuştu ancak dediklerinden pişman olmadığına emindim. Elinden destek alarak attan indim. Moralimin bozuk olmasını aileme çaktırmamaya karar verdim. Kimsenin konuşmasını dinleyecek durumda değildim.
Attan indiğim zaman elimi ondan çekmek istediğimde izin vermedi. Elimi kendine doğru çekerek beni kendine yaklaştırdı. Hiç tepki vermedim. Kafasını ve dudaklarını kulağıma yönlendirdi. Kulağıma fısıldadı.
"Özür dilerim."
Bu sefer iki elimi de ellerinin arasına almıştı. Tuttuğu ellerimi baş parmağıyla okşadı. Bir anlık ellerimize baktıktan tekrar keskin bakışlarını bana çevirdi. Üzerimdeki baskısı hissediyordum. Bir şeyler söylememi bekliyordu. İçimden ona cevap vermek gelmiyordu. Ellerimi ondan çektim. Eteklerimin uçlarını tutarak yanından geçerek gittim. Yanından geçerken omzunun üzerinden bana baktığını hissediyordum. Sisi'nin bizi beklediği yere geldiğimde arkamı döndüm. William beyaz atına binmişti. Elleriyle atını hareketlendirmeye çalışıyordu ancak bakışları benim üzerimdeydi. Bende ona baktığımda gözlerini çekmedi. Bakışlarını bozmak için gözlerimi ondan çekip bir anlığına ayaklarıma baktım. Etegimi bacağımla düzelttim. Sonra ona tekrar baktığımda hala bana bakıyordu. Atı hareketlendiğinde ise evimiz onun gerisinde kalana kadar bana baktı. Daha önce hiç kimse bana bu kadar uzun bakmamıştı. Bu tuhaf hissetmeme neden olmuştu. Sanki gözleriyle bir şeyler demek istiyor gibiydi ancak onu anlayamamıştım. Her ne kadar tuhaf hissetsem de bende bakışlarımı ondan çekmemiştim. Willaim gözleriyle beni etkisi altına almak istiyordu ama ben onun etkisi altına kalabilecek miydim ?
Odama geçtiğimde kendimi yatağa attım. Her zaman yaptığım şey olan tavanı izlemeye başladım. Bunu yapan bir insanın bu alışkanlıktan kurtulması çok zordu. Normalde uyumadan önce yapardım ancak burada zamanım daha fazla olduğu için erkenden yapabilirdim. Bugün yaşadıklarımı gözümün önünden bir film şeridi gibi geçirdim. Her ne kadar tatlı anılar olsa da ister istemez kötü anlarda takılı kaldım. Ona söylemesem de onu kendi içimde affettim. Bana çok güzel davranması bu davranışını göz ardı etmeme neden olmuştu. Dudağımda kalan marmelatı parmağıyla alması ve onu kendinin yemesi aklıma geldiğinde ise yüzümdeki gülümsemeyi tutamadım. Ona cevap vermemem hatasını kendi içinde düşünmesini istememdi. William her ne kadar ailesi hakkında bir şeyler söylese de o da bilmeden tam olarak onlar gibiydi. Onun yanındayken bir Prensin yanında olduğunuzu hissetmeniz kaçınılmazdı. Bu duygu aynı zamanda güvende hissetmenize neden oluyordu ancak o güvende hissettiğiniz yer , kaçmaya çalıştığınız yerden daha çok rahatsız ediyordu.
