Godfather And Florist | Hyunlix [Omegaverse] ✓

25. Bölüm: Çadır (m)

⋆｡˚ ❀ * ࿐ ࿔ ˚:⋆ ✧･ﾟ

Günler günleri kovaladı.

Hyunjin yavaş yavaş iyileşirken, yaralarını bir bir saran Felix onu bir an bile yalnız bırakmamıştı.

Söylediği gibi Hyunjin'e son bir şans vermiş, son bir kere daha güvenmişti ona. Güvenmeyi istemişti daha doğrusu.

Beraber zaman geçirdikçe Hyunjin yavaş yavaş anlıyor, hayır, hissediyordu Felix'in korkusunu.

Canının yanıp yanmadığını, iyi olup olmadığını sorduğunda bile cevabına inanmakta zorlanıyor, defalarca kez üsteliyordu.

Olsun, Hyunjin sabredecekti. On kere sorsa onuncu kez cevap verecek, her seferinde dürüst olacaktı.

Çünkü başka şansı yoktu. Gün geçtikçe ona bağlanırken Felix'siz bir hayat düşünemez hale gelmişti.

✧

Akşam yemeği için hepsi bir arada, Hyunjin'in evinde toplanmıştı.

Yemek bahaneydi, Felix ve Hyunjin mutfakta şakalaşarak, şarkılar söyleyerek yemek yapmaktan çok hoşlanıyordu. Hazırlık yaparken de oldukça keyif almışlardı.

O günden beri Chan ilk kez kardeşini yüz yüze görüyordu.

Yemekten sonra omegalar mutfağı toplayıp tatlı için hazırlık yaparken alfalar birer sigara içmek için balkona çıktı.

"Şu orospu çocuğunu ne yaptınız?" Diye sordu Hyunjin abisinin yüzüne bakmadan, yanında otururken.

"Henüz bir şey yapmadık." Dedi Chan. "O günden beri elimizdeler. Senin durumunu bildiklerinden kimse onları almak için harekete geçmedi, olayı bizim vicdanımıza bıraktılar."

"Sağlık durumları nasıl?" Hyunjin sigarasından derin bir nefes aldı.

Chan güldükten sonra kardeşine döndü. "Son gördüğünden birkaç uzuv eksikler. Ne düşünüyorsun?"

"Bilmiyorum." Hyunjin derin bir nefes alıp arkasına yaslandı. "Bize yaşattıkları ne kadar berbat olsa da içimden gelmiyor. Kimseye zarar vermek istemiyorum."

"Sen mi?" Diyerek gülmüştü Changbin.

"Ciddiyim. Hiç eski ben değilmişim gibi. Yaşadığım olaydan mı yoksa Felix'ten mi..." Parmaklarındaki sigaraya bakarak parmaklarının arasında çevirdi. "Şu zıkkım bile keyif vermiyor. İçeri gidip omegama sarılmak, onu koklamak istiyorum yalnızca."

"Eğer salarsak bu saatten sonra yakandan düşmezler." Dedi Chan düşünceli bir şekilde.

"Salalım mı dedim ben? İma ediyorum abi, anlasana. Benim yerime direk kır kalemlerini. Bir daha isimlerini bile duymayayım."

Chan başıyla onayladı. Belki de böylesi daha iyiydi.

Bazen intikam gereksizdi. Yalnızca seni rahatsız eden şeye kökten bir çözüm gerekirdi. Bazen hayatından çıkarmak, bazense direk öldürmek.

✧

Herkes gittikten sonra Hyunjin yatak odasına girdi.

Uyumak için hazırlanan Felix her akşam yaptığı gibi makyaj aynasının önünde uzun sarı saçlarını tarıyordu.

Hyunjin yavaşça arkasından yaklaştı, beline sarılarak kafasını omzuna gömdü. "Felix'im~"

Felix sevimli bir tebessüm verdi. "Uyuyalım mı?"

"Uykum pek yok. Film izleyelim mi?"

Felix başıyla onayladı. Zaten tüm gün evde pineklediklerinden geceleri gündüzleri birbirine girmiş, günün her saatinde her şeyi yapabilir hale gelmişlerdi.