Godfather And Florist | Hyunlix [Omegaverse] ✓

24. Bölüm: "Sadakatsizliğin..."

⋆｡˚ ❀ * ࿐ ࿔ ˚:⋆ ✧･ﾟ

Hyunjin ilk kez yemek yediğinde Felix yanındaydı. İlk kez ayağa kalktığında, ilk kez yürüdüğünde Felix hep onun hemen kanatlarının altındaydı.

Yalanlardan, yaşananlardan hiç bahsetmeden sabırla Hyunjin'in iyileşmesini beklemişlerdi.

Ama güçlü vücudu Felix için dayanmış, bugünse bekleyişleri son bulmuş, sonunda taburcu olmuştu.

Hala yürürken zorlanıyordu.

Hala vücudunda yaralar ve morluklar vardı.

Hala ağrıdan kan ter içinde kaldığı oluyordu.

Ama bir kolunda Felix, öbür kolunda Chan hastaneden çıkarken bir şeyleri başardığının farkındaydı. Uğursuz talihleri son bulmuştu işte.

✧

Evdeki büyük salonun ortasındaki koltuğa oturttular Hyunjin'i. Tüm sevdikleri yanında, kocaman tebessümlerle ona bakıyorlardı.

"Ne istersin?" Diye sordu Felix oturmadan. "Sana bir şey getireyim mi? Ağrın var mı?"

"Yok Felix, gel." Hyunjin yanına iki kere pat pat yaptığında Felix gülümseyerek gidip yanına oturdu.

İnce parmaklarını zarif bir hareketle Hyunjin'in omzunda gezdirdi. "İyi olmana sevindim."

Hyunjin de ona bir tebessüm verdi, ardından abisine döndü.

Hiçbir şey konuşmalarına bile gerek yoktu; abisi mesajı almıştı.

"Hadi bize müsaade o zaman." Dedi kimsenin oturmasına izin vermeyerek. "Onları biraz yalnız bırakalım."

Zaten hastanede her gece baş başa değiller miydi?

Kimse bunu sorgulamadı. Çünkü hepsi biliyordu. Baş başa kaldıklarında sohbet etmeyeceklerdi, bu aslında bir nevi yüzleşmeydi.

Felix ve Hyunjin baş başa kalana kadar bir bir çıktılar evden.

Hyunjin uzandı, Felix'in alnına düşen bir tutam sarı saçı alıp hafifçe kulağının arkasına yerleştirdi.

"Felix'im... Beni bırakmadığın için çok teşekkür ederim."

Felix derin bir nefes almış, başını hafifçe öne eğmişti. "Sorun değil."

Eli Felix'in eline, sargılı parmağının olduğu, daha doğrusu olmadığı yere uzandı, hafifçe okşadı. "Özür dilerim."

"Sorun değil."

"Canın çok yandı mı?"

"O an canımın derdine düşmemiştim, hatırlamıyorum."

"Sonrasında?"

"Biraz acıdı, ama sorun değil."

Hyunjin oturduğu yerde hafifçe kıpırdanarak dikleşti. "Sorun değil, sorun değil... Hep aynı şeyi söylüyorsun Felix. Ama sahiden, sorun değil mi?"

"Değil dedim ya." Felix de başını kaldırıp Hyunjin'in gözlerinin içine baktı. "Bana bu şekilde bakmanı o kadar çok bekledim ki, o zaman sorun olsa da artık hiçbir şey sorun değil."

"Seninle tertemiz bir sayfa açmak istiyorum. Ama... Sen buna hazır mısın?"

"Ben..." Felix yine başını öne eğdi. "Bilmiyorum..."

"Uyanmamı bekledin, ama uyandığımda ne yapacağına dair en ufak bir fikrin yoktu, değil mi?"

Felix başını aşağı yukarı salladı.