Άλλη μια νύχτα - Εγώ, ο Σιμεόνε

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Βγήκε από την ντουσιέρα και σκούπισε απαλά το κορμί του με μια χνουδωτή πετσέτα. Την τύλιξε στη συνέχεια γύρω από τους γοφούς του και προχώρησε στην κρεβατοκάμαρα. Μπήκε στο δωμάτιο της γκαρνταρόμπας του και επέλεξε τα ρούχα για τη βραδινή του έξοδο. Ένα σκούρο γκρι τζιν με παρόμοιου χρώματος πουκάμισο.

Δεν άργησε να ετοιμαστεί. Πήρε ένα σακάκι και προχώρησε στην έξοδο. Ξεκλείδωσε τον ανελκυστήρα με την ειδική κάρτα και κατέβηκε στο υπόγειο γκαράζ, όπουστάθμευε το αυτοκίνητό του. Ξεκίνησε με ταχύτητα και περίπου είκοσι λεπτά μετά είχε φθάσει στο κλαμπ, στο κέντρο της Ρώμης. Άφησε το αυτοκίνητό του σ' έναν από τους παρκαδόρους και προχώρησε στην είσοδο. Ένας από τους πορτιέρηδες του έκανε νεύμα να προηγηθεί και του άνοιξε την πόρτα για να περάσει μέσα. Ο Σιμεόνε χαμογέλασε απαλά απολαμβάνοντας την προσοχή που λάμβανε όπως και τη διακριτική μεταχείριση. Ανέβηκε στον πρώτο όροφο και προχώρησε στο μπαρ που βρισκόταν στο βάθος, όπου συνήθως τον περίμενε ο καλύτερός του φίλος.

Εκείνος τον εντόπισε από μακριά και του έκανε νεύμα να έρθει κοντά. Οι δύο άντρες αντάλλαξαν μια χειραψία.

"Τι έγινε, Πάολο;"ρώτησε ανιχνεύοντας τον χώρο γύρω τους με το κεχριμπαρένιο βλέμμα του. "Μάλλον είναι νωρίς ακόμη" του είπε εκείνος.

Ο μπάρμαν του άφησε το συνηθισμένο ποτό του χωρίς να χρειαστεί να του το ζητήσει. Πλέον ήταν σταθερός πελάτης, όπως σταθερά ήταν και τα γούστα του.

"Απόψε πρέπει να πηδήξω κάποια. Αύριο φεύγω για Λονδίνο για μια εβδομάδα και ξέρεις ότι δεν αντέχω τις Αγγλίδες" δήλωσε ξερά.

"Κι εγώ δεν αντέχω τον κυνισμό σου"αναφώνησε ο Πάολο.

"Μα δεν ήρθαμε εδώ για να βρούμε γυναίκα για γάμο" τον ειρωνεύτηκε ο Σιμεόνε και χαμογέλασε περιμένοντας τον φίλο του να τον βρίσει. Ο Πάολο του έδειξε το μεσαίο δάχτυλο και ο άλλος άντρας ξεκαρδίστηκε. "Θα τη βρεις κι εσύ. Κάποτε. Αλλά σίγουρα όχι εδώ μέσα! Απλώς τώρα εγώ ζητώ πιο απλά πράγματα. Ένα βράδυ, τρεις ώρες το πολύ, και τέλος".

Ο μπάρμαν άφησε δυο νέα ποτήρια με το ποτό τους μπροστά τους. Ο Σιμεόνε του έκανε νεύμα να τα πάρει. "Δεν δεχόμαστε κέρασμα από γυναίκες" είπε ξερά, υπενθυμίζοντάς του τον κανόνα του, αν και έστρεψε το βλέμμα του προς την παρέα των κοριτσιών που τους κερνούσαν. Εκείνες έδειχναν απογοητευμένες με την απόρριψή του, αλλά εκείνος είχε ήδη εντοπίσειτον αποψινό στόχο του. Το βλέμμα του ενώθηκε μ' εκείνο της κοπέλας, που τώρα ήρθε προς το μέρος του ανοίγοντας χώρο ανάμεσα στον κόσμο, περπατώντας αργά και νωχελικά. "Καληνύχτα, Πάολο" ψιθύρισε όπως η κοπέλα στάθηκε μπροστά του. "Λάουρα" του έδωσε το χέρι της.