Άλλη μια νύχτα - Εγώ, ο Σιμεόνε

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 9

Μπήκε στον χώρο του Πανεπιστημίου και προχώρησε στο αμφιθέατρο καθώς ειχε ξεκινήσει ήδη το συνέδριο. Η κίνηση στο κέντρο της Ρώμης ήταν εφιαλτική το πρωινό αυτό.Πήρε την ταυτότητα του συνέδρου που τουέδωσαν στην είσοδο της αίθουσας καιμπήκε μέσα αναζητώντας μια ελεύθερη θέση. Κάθισε πίσω πίσω, ενώ στο βήμα βρισκόταν ο επικεφαλής του οικονομικούτμήματος του Πανεπιστημίου, ΦραντσέσκοΜπερτόλο, ο καθηγητής του και ένας απότους "επτά σοφούς" της Ιταλιας στην οικονομική κρίση, το συμβουλιο που είχε συστήσει η κυβέρνηση για να βγει η χώρα από τη δίνη.

Μετά τον Μπερτόλο ακολούθησαν κάποιοι ομιλητές από τη Βρετανία, τη Δανία και την Ισπανία. Μετά παρατήρησε στο αναλυτικό πρόγραμμα ότι θα ανέβαινε στο βήμα μίαΕλληνίδα ιδιοκτήτρια συμβουλευτικήςεταιρείας επενδύσεων. Ίσως αυτό να ηταν σημαδι τη στιγμή που ο ίδιος αναζητούσενα επενδύσει στη γείτονα χώρα. Βρήκε την ομιλία της ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και επίκαιρη. Θα μιλούσε με τον Κάρμανινα έπαιρνε τα στοιχεία της και να είχανμια επικοινωνία και με την εταιρείατης. Λίγο πριν αρχίσει το διάλειμμα, ο Σιμεόνε βγήκε από το αμφιθέατρο για ναπάει στο μπάνιο. Θα συνομιλούσε με τον Μπερτόλο στο διάλειμμα, οπότε θααπολάμβαναν το γεύμα τους στο πανεπιστημιακόεστιατόριο. Την επόμενη ημέρα θα εκφωνούσε την ομιλία του, ενώ το συνέδριο θα ολοκληρωνόταν το μεσημέρι της τρίτης ημέρας με κοκτέιλ πάρτι στη ΒίλαΜποργκέζε, στον ειδικό χώρο εκδηλώσεων.Όπως εριχνε τη ματιά του στον χώρο ουεστιατορίου που ειχε γεμίσει συνέδρους,εντόπισε τον Μπερτόλο να διασχιζει τηναίθουσα και πίσω του να τον ακολουθείη Ελληνιδα ομιλήτρια. Και εκεί ακριβώςστην άκρη του εστιατορίου, ήταν εκείνηπου γελούσε μαζί με τη σύντροφο του Πάολο. Ένιωσε το κορμί του να ανατριχιάζεισύγκορμο. Επιτέλους, ερχόταν η λύτρωση. Την είδε που μόνη της πλησίαζε τον μπουφέμε τα κρασιά και προχώρησε προς το μέρος της. Στάθηκε δίπλα της απολαμβάνονταςτη θηλυκή και αισθησιακή παρουσία της. Η ευωδιά της, η αίσθησή της, η θερμότητά της. Την κοίταξε έντονα και εκείνη σαννα το κατάλαβε έστρεψε το βλέμμα τηςπάνω του.

Το χαμόγελο χάθηκε απότα χείλη της και η ματιά της γέμισεαπορία ενώ το δικό του λαγνεία. Ήθελενα κολλήσει τα χείλη του στα δικά της και η γλωσσα του να κυλήσει σε κάθε μόριό της όπως εκείνη φάνηκε να σαστίζει από την αναπάντεχη συνάντησή τους.

«Καλησπέρα Κάλλια» χαμογέλασε ηδονικά και ένα κύμα θερμότηταςτον συντάραξε. «Σιμεόνε!» αναφώνησε εκείνη