Άλλη μια νύχτα - Εγώ, ο Σιμεόνε

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 28

Στριφογυρνούσε τοκινητό του στα χέρια. Δεν μπορούσε νασυγκεντρωθεί στη σύσκεψη. Άκουγε, ξανάκαι ξανά τους συνεργάτες του και δενείχε ιδέα τι μπορούσε να έχει συμβεί.Ήταν μία εβδομάδα τώρα που ήταν στοναυτόματο. Είχε πάρει τόσες φορές τοκινητό του για να της τηλεφωνήσει καισταματούσε πάντα την τελευταία στιγμή.Έσβηνε όσα μηνύματα της είχε γράψει καιετοιμαζόταν να στείλει. Η απουσία τηςήταν τόσο ηχηρή μέσα του που νόμιζε ότιθα τρελαθεί. Έπρεπε να της μιλήσει...έπρεπε να τη δει... Και μετά ήξερε ότιδεν μπορούσε να εμπλακεί συναισθηματικάπερισσότερο απ' όσο είχε ήδη εμπλακεί.Ήταν τόσο μπερδεμένος. Και πλέον εκείνηδεν μπορούσε να δώσει τις απαντήσειςπου μόνο αυτή είχε. Μπαίνοντας στογραφείο του το κινητό του ήχησε καιήλπιζε να είναι εκείνη. Αντιθέτως ήτανο Πάολο.

«Αδερφέ, δεν μου είπες,θα έρθουν οι γονείς σου από Λονδίνο; Ναφροντίσουμε για τη διαμονή τους αφούπουλήσατε το σπίτι.»

«Θα έρθουν. Ναι. Μιλήσαμε.Έχω κλείσει δωμάτια στο ξενοδοχείο. Μηνασχοληθείς καθόλου εσύ με αυτά» τονκαθησύχασε, ανν και ηλπιζε ο πατέραςτου να είχε τη λεπτότητα και να μηνεμφανιζόταν ποτε.

Ο Πάολο χαμογέλασεευχαριστημένος. «Ευχαριστώ πολύ, δενξέρεις από τι άγχος με γλυτώνεις. Ναζητήσω ακόμη κάτι; Αφού η Ιρένε πούλησετο διαμέρισμά της δεν θα μπορούμε ναφιλοξενήσουμε την Κάλλια και τους γονείςτης. Θα σου είναι εύκολο να κλείσειςάλλα δύο δωμάτια για εκείνους;» τονρώτησε. Η ανάσα του κόπηκε. Θα ερχότανγια τον γάμο. Φυσικά και θα ερχόταν καιθα την έβλεπε. Άλλωστε, θα ήταν τρειςεβδομάδες από τότε που είχε φύγει, οπότεέπρεπε να κάνει και το ραντεβού στηνεταιρεία. Ένιωσε άγρια χαρά.

«Σιμεόνε; Άκουσες; Μήπωςσου είναι δύσκολο;» ρώτησε διστακτικά.

«Όχι, καθόλου. Δύοδωμάτια. Βεβαίως» είπε βραχνά.

«Από Τετάρτη. Εντάξει;»

«Τετάρτη;» αναρωτήθηκε.

«Ναι, θα έρθει νωρίτεραη Κάλλια για να βοηθήσει την Ιρένε μετις τελευταίες ετοιμασίες. Είναι σαναδερφές και είναι ο μόνος άνθρωπος πουέχει κοντά της. Αυτές τις στιγμές θέλειπολύ την Κάλλια δίπλα της... Σιμεόνε καιθέλω να είναι ήρεμη η Κάλλια ώστε ναείναι ευτυχισμένη και η Ιρένε, εντάξει;»

«Δεν καταλαβαίνω εγώπού κολλάω!» διαμαρτυρήθηκε. Γιατί τουφέρονταν όλοι λες και έφταιγε για όλα!Δεν ήταν μόνο δικό του το λάθος. Εκείνηείχε ομολογήσει τα συναισθήματά της,συναισθήματα που δεν έπρεπε να έχει!Όχι γι' αυτόν! Αυτός δεν ήταν άντρας γιασχέσεις και έρωτες.