Άλλη μια νύχτα - Εγώ, ο Σιμεόνε

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 27

Δεν μπόρεσε να κοιμηθεί καθόλου. Σηκώθηκε το ξημέρωμα. Έκανε ένα ντους και χωρίς να κάνει θόρυβο ντύθηκε και βγήκε από την κρεβατοκάμαρα αφήνοντάς τη να κοιμάται ήρεμα καιβαθιά. Της έριξε μια τελευταία ματιά νιώθοντας την καρδιά του να ραγίζει. Άνοιξε την εσπρεσιέρα και έφτιαξε έναν καφέ. Προτίμησε να καθίσει σ' ενα σκαμπό στην κουζίνα κοιτάζοντας έξω, στονορίζοντα την ανατολή του ηλίου καιπίνοντας μικρές γουλιές από τον εσπρέσο του.

Έφτιαχνε τον δεύτεροόταν άκουσε τα βηματα της στο δωμάτιο.Έστρεψε το βλέμμα του πίσω. Ηταν τόσολαμπερή και όμορφη. Φορούσε ένα πουκάμισότου και ήρθε κοντά να τον αγκαλιάσει.«Μυρίζει τέλεια ο καφές» είπε ήρεμα.Κανονικά θα έπρεπε να σκίσει τα κουμπιάκαι αφου την ξάπλωνε πάνω στον πάγκο νατης χάριζε ένα θεαματικό ξεκίνημα στημέρα της, όπως είχαν κάνει και άλλεςφορές. Αλλά τώρα έπρεπε να την κάνει νατον μισήσει ή έστω να την παγώσει ώστενα απομακρυνθεί από κοντά του. Όταν πήγενα τον αγκαλιάσει αυτός τραβήχτηκε καιχαμογέλασε ψυχρά.

«Κάθισε, θα σου φτιάξω»είπε άχρωμα. Έπιασε το βλέμμα της πουτον περιεργαζόταν έντονα. Αποτράβηξετη ματιά του από πάνω της. Δεν επρεπε ναλυγίσει.

«Συμβαίνει κάτι;» τονρώτησε με εντονη πλέον την αλλαγή στοντόνο της. Ήταν τόσο ευφυής.

«Τι να συμβαίνει!» έκανετον αδιάφορο.

«Δεν συνηθίζεις ναξεκινάς έτσι τις ημέρες σου μαζί μου»του έδειξε τον εαυτό του που ήτανντυμένος.

«Τι θα πεις στην Ιρένετώρα που θα σε πάω στο διαμέρισμά της;»τη ρώτησε χωρίς να σχολιάσει, στέλνοντάςτης σαφές μήνυμα ότι δεν θα υπήρχεοτιδήποτε ερωτικό μεταξύ τους αυτό τοπρωινό και κυρίως ότι η συνεύρεσή τουςείχε ολοκληρωθεί. Μόνο έτσι θα την έκανενα φύγει μια ώρα αρχύτερα από εδώ μέσα.

Φάνηκε να θυμώνει αλλάσυγκρατησε το ξέσπασμά της. «Ότι πηδιόμουνμαζί σου όλο το βράδυ» είπε ψυχρά.

«Μα αφού δεν μιλιόμαστε...»της υπενθύμισε το ψέμα της.

«Δεν μιλιόμαστε,πηδιόμαστε, έτσι δεν λες και εσύ;»

«Είμαστε σίγουρα στηνίδια σελίδα Κάλλια;» τη ρώτησε. Μόνοέτσι θα επιβεβαίωνε ότι είχε ακούσεισωστά, είχε εξομολογηθεί τον έρωτα της,κάτι που δεν μπορούσε να σηκώσει τηδεδομένη στιγμή.

«Φυσικά. Πηδιόμαστεσαν κουνέλια. Παντού, δεν χρειάζεται ναμιλάμε... Αυτό έχω πει στην Ιρένε, ότιμιλάμε μόνο όταν είναι να έρθω στη Ρώμηγια να κανονίσουμε τα... διαδικαστικά»χαμογέλασε ειρωνικά και πρόσθεσε:«Ξέρεις κάτι; Μην μου κάνεις καφέ! Θαπιω αργότερα. Απλώς, επειδή μου έσκισεςτο φόρεμα και δεν μπορώ να βγω γυμνήστον δρόμο, αν έχεις την καλοσύνη να μουαφήσεις το πουκάμισό σου. Ετοιμάζομαικαι φεύγουμε. Θυμήθηκα ότι κι εγώ έχωπολλές δουλειές με την Ιρένε σήμερα».Κατέβηκε βιαστικά από το σκαμπό καισχεδόν τρέχοντας μπήκε στο μπάνιοκλειδώνοντας πίσω της την πόρτα.