Άλλη μια νύχτα - Εγώ, ο Σιμεόνε

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4

Ο Πάολο ξύπνησε ταραγμένοςαπό το άγριο χτύπημα στην πόρτα του. Κάποιος προτίμησε αντί να χτυπήσει το κουδούνι να έρθει έξω από το διαμέρισμά του και να χτυπά σαν μανιακός την ξύλινη πόρτα. Κοίταξε το ρολόι του, ήταν 10 το πρωί. Όχι και τόσο πρωί, αλλά ο ύπνος τον είχε πάρει μόλις το ξημέρωμα. Προχώρησε ως την πόρτα και κοίταξε από το ματάκι. Ο Σιμεόνε έδειχνε εκνευρισμένος. Σήκωνε πάλι το χέρι να χτυπήσει όταν ο Πάολο του άνοιξε την πόρτα.

«Τρελάθηκες! Τι χτυπάςέτσι;»

Ο Σιμεόνε πέρασε στο διαμέρισμα και κοίταξε αμήχανα ολόγυρα.«Ετοιμάσου. Πλύσου, ντύσου και πάρ' την τηλέφωνο. Πες ότι δεν θέλεις να περιμένεις ως το απόγευμα για να τη δεις, αλλά θαπροτιμούσες να πάτε τώρα για έναν καφέ, φαγητό. Κάτι τελοσπάντων. Αφού είναι Ελληνίδα, θα μένει με τη φίλη της στη Ρώμη, οπότε η δικιά σου θα μας οδηγήσει σε εκείνη» του εξήγησε την ασυνάρτητη σκέψη του. Δεν είχε κλείσει μάτι όλο το βράδυ. Δεν είχε καν όρεξη να βγει να αναζητήσει νέο ερωτικό στόχο. Ήθελε μόνο αυτή που είχε πληγώσει τον εγωισμό του και είχε ταράξει τον ανδρικό του κόσμο. Ήθελε αυτή που είχε χαθεί μέσα στη νύχτα αφήνοντάς τον με τον πόθο να τον σιγοκαίει και την εικόνα της να μην φεύγει από το μυαλότου.

Ο Πάολο τον περιεργάστηκε.«Έχεις χάσει το μυαλό σου; Μπορεί να μην μένουν καν μαζί. Η Ιρένε κάνει διδακτορικό και ζει εδώ. Η άλλη δεν έχω ιδέα».

«Πάολο, είσαι πολύ μαλάκας αγόρι μου. Θα την καλέσεις στο τηλέφωνο και θα την πάρεις από λόγια».Έψαξε με το βλέμμα το κινητό του φίλου του και το εντόπισε στο τραπεζάκι στοσαλόνι.

«Τώρα; Τέτοια ώρα; Θαμε περάσει για απελπισμένο! Και μουαρέσει αυτή η κοπέλα! Δεν θέλω να τα σκατώσω εξαιτίας σου και της ψυχασθένειάςσου» διαμαρτυρήθηκε.

«Πρέπει να τη βρω» είπεμε έμφαση. Έπρεπε να τον πείσει, νόμιζε ότι δεν μπορούσε να αναπνεύσει από τηνανάγκη να πηδήξει τη συγκεκριμένη γυναίκα. Αλλά δεν είχε σκοπό να αποκαλύψει την επιθυμία του στον κολλητό του. Δεν ήθελε κανείς να ξέρει ότι αυτή η άγνωστη τον έκανε να τρέμει από ερωτική προσμονήκαι μαζί για χάρη της να σπάει όλους τους κανόνες του.

«Δώσε μου μια λογική εξήγηση» επέμεινε ο Πάολο.

«Γιατί έτσι!»

«Αυτό βρίσκεις ότι έχει λογική!» τον ειρωνεύτηκε.

«Πρέπει να της επιστρέψωκάτι που της ανήκει. Πρέπει να τη δω γιαάλλη μια φορά και να της...» διέκοψε τη σκέψη του. Μόλις την έβλεπε ξανά θα έλεγε σε εκείνη τι ακριβώς την ήθελε. Μάλλον, θα της έδειχνε. Ξύπνησε το ξημέρωμανιώθοντας σωματικό πόνο. Ήταν σηκωμένος και πονούσε και ήθελε να την έχει εκεί να την πηδάει ανελέητα. Δεν είχε προλάβει να τη χορτάσει, να την απολαύσει, να τη διαλύσει εντελώς. Μία τελευταία φορά.