ZAMANA KARŞI 1.SERİ (KİTAP OLDU)

7-KİM

MİR ZEMHERİ'DEN

Karaca gittiğinden beri ne kadar süre geçti bilmiyorum ama hâlâ odasında, çıkıp gittiği kapıya bakıyorum.

Onu çok kırdım. Asla amacım onu annesinden vurmak değildi.
Nasıl oldu bilmiyorum ama bana inanmaması
Bir an sinirlenip o lanet cümleyi kurmama sebep oldu.

Nefret ediyorum sinirimden çünkü karşımda ki kim olursa olsun ne dediğimi sonra dan algılıyorum.

Gözlerinin dolduğunu görünce kalbimde bı sızı oluştu. Bana ne oluyor bilmiyorum ama onu üzgün görmek istemiyorum sanki.

Ama onu üzen de ben oldum.

O zifiri gözlerine asla hüzün çökmesin, onun gözlerine, benim yüreğime düşmesi demek.

Evet ben MİR ZEMHERİ bir zifiri göze yıllardır vurgunum.
Bugün buna emin oldum.

Dövüştüğü zaman şüphe ettim. Aldığı her bir darbe de yüreğim kor gibi yandı, onun acısının bin misli kadar acıdı canım. Sonra da gözlerinin dolması oldu son darbe.

Ne zaman nasıl vuruldum ona bilmiyorum ama ben vuruldum işte.

Hemde yüreğimle vuruldum.

Basit bir şey değil bu, daha önce de ilişkilerim oldu ama hiç birini bu kadar derinden hissetmedim.

Onu uzun zamandır izliyordum. Alperin bile haberi yok bundan ama her adımından haberdardım. İçimde ki bir şey sürekli beni ona itiyordu ama kabullenemiyordum.

Bugün buraya eğer o adamın öldüğünü öğrenirse biraz rahat eder, gözlerindeki acı dağılır sandım diye geldim.

Zaten bir haftadır bunun için uğraşmıyormuydum. Evet bir haftadır bunun için uğraşıyordum. Hatta vurulduğu yere bile gidip kamera kayıtlarına ulaşıp kendim izledim.

Evet o adam vurulmuştu hemde 3 kurşun ile.

Ama bana inanmadı. Bugün dövüştügü adamın babası tarafından gönderildiğini söyleyince ne diyeceğimi bilemedim.

Ama eğer öyle bir şey varsa herşey bir yalansa.
Sırf onu üzmeme sebep olduğu için o adamı parçalarına ayırırım. Sonra da aslanlarıma ziyafet çektiririm.

Odada durmayı bırakıp dışarı çıktım. Gidip onu bulacağım. Bulup herşeyi anlatacağım ona. Onu asla üzmek istemediğimi ,gerekirse kamera kayıtlarını izletip bana inanmasını söyliyeceğim, sonra benimle güzel bir yemeğe çıkmasını söyleyip özür dileyeceğim.

Evet bu hayatta bana özür dileten üçüncü kişi KARACA SAYE oldu. Yüreğimin onun için yandığı kadını kaybetmeyeceğim.

Odadan çıkıp boş koridorda yürüyordum. Alper' in nerde olduğunu bilmiyorum. Adamlarım da dışarıda bekliyorlar zaten.

Bir hıçkırık sesi ve şiddetli bir ağlama sesi duyunca ayaklarım durdu.
Kapısında olduğum odadan geliyor ses.

Kapıyı yavaşça aralayıp içeriye adım attım ve onu gördüm. Duru koltuğa oturmuş içli içli ağlıyordu.
Beni görünce hemen toparlanıp gözlerindeki yaşları silmeye başladı.

Kalbime bı ağırlık oturunca yanılmış olmayı çok istedim. Umarım bu göz yaşlarının sebebinin karaca ile bir alakası yoktur.

"Neden ağlıyorsun?" Diye sordum yüzüne bakarken. Bir damla göz yaşı daha aktı yeşil gözlerinden.

"Hiç, hiç bir şey için" dedi zar zor konuşarak. O kadar ağlamış ki sesi kısılmıştı.

"Karaca nerede?" Diye sorunca daha çok ağlamaya başladı. Yüreğimdeki ağırlık daha çok arttı. Hayır!