14-KALBİM PARAMPARÇA

212 23 4
                                    

MİR ZEMHERİ'DEN

Her duygunun ilki güzeldir.

Aşk, heyecan, heves ve daha birçok güzel duygunun.

Hayatımda bir çok kötü şey yaşadım.

Belki de başkasının hayatını bilmediğimdendir bana kötü gelmesi.

Ama benim hayatım bir çok yönden kötü.
İnsanlar benden korkar, benden çekinir, bırak karşıma geçip esip gürlemeyi iki kelimeyi bir araya getirmez.

Ama ben hayatımda ilk defa biri benden korkmasın, biri benden çekinmeyip konuşsun istiyorum.

Karaca, sabaha kadar bana esip gürlesin ben sabaha kadar sesimi etmeden o zifiri gözlerine bakayım istiyorum.

Ona vurgunum inkar etmiyorum artık.

O da beni sevsin istiyorum her ne kadar pek sevilmesem de.

Ben hayatımda ilk defa biri beni korkmadan sevsin istiyorum.

Gerçi zaten benim karacam korkusuz biri.

Eğer o bile bu kadar korkusuz olup benden korkarsa nasıl dayanırım bilmiyorum.

Şimdi tam 1 saat önce oturdugum en lüks masada onu bekliyorum.

Kalbimin gölgesi.

Yüreğimin en güzel parçası.

Gönlümün çiçeği.

Aklımın, kalbimin hükümdarı.

Ben kara kışım, ama o benim kışımı bahara çevirecek nadide çiçek.

1 saat önce burda olması gerekiyordu ama hala gelmedi.

Gelip gitmesi imkansız çünkü ben zaten tam 5 saat önce gelip yukarıda bekliyordum.

Çünkü gören biri yüzüme değil ama aklının ucundan "bu deli 5 saattir ne yapıyor boş masada" diyebilirdi.

Geç kalınca telaşlandım o yüzden peşinde gizli tuttuğum adamlarıma haber salıp yerini öğrendim.

Karaca' nın evden çıktığını görmüşler ama arabaya bindikten 5 dakika sonra kavga çıkınca mecburen dikkat çekmesin diye hemen orayla ilgilenip yerlerine dönmüşler. Ancak ne karaca ne de arabayı yerinde bulamamışlar.

Bende buraya gelir diye ayrılmadım burdan ama ne gelen var ne de giden.

Tam ayağı kalkıp onu bulmak için çıkacaktım ki gelen kişi ile yerimde durdum.

Alper hareketleri ile değil ama gözleri ile ne kadar endişeli olduğu belli olan bir tavır ile bana doğru geliyordu.

Kalbime bir ağırlık oturunca elimi yakama atar gibi yapıp kalbimin üstünü ovdum.

Onu kalbim ile hissediyorum ben.

Alper tam karşıma geçince uzatmadan,
"Ne oldu?" Dedim duruşumu bozmadan.
Gözlerime bakıp yutkundu.

Ağırlık arttı.

"Alper!" Diye tıslandım dişlerimin arasından.

"Karaca'nın nerde olduğunu bulduk" dedi

"Nasıl, bir şey mi olmuş" dedim sesimde telaşı belli etmemeye gayret gösterdiğim bir şekilde.

"Durumu gayet iyi, merak etme. Ama"diyip durdu.

Beni sinir ediyordu.

"Ama ne!" Dedim sesimin yüksekliğini konturol edemezken.

"Kendin görsen daha iyi olur" diyip cebinden çıkardığı telefonu uzatarak.

ZAMANA KARŞI 1.SERİ (KİTAP OLDU)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin