KARACA'DAN
"MİR GİTME!" diye haykırdım.
Bana gideceğini söylüyordu.
"YAPMA BUNU, BİTERİZ YAPMA!" Diye haykırken kollarımı tutan zincirlerden kurtulmaya çalışıyordum.
Bomboş taşlık bir arazide ayaklarımda pranga vardı, kollarımda iki yanımda duran zincirlere bağlıydı.
Sevdiğim adam ise karşımda bomboş gözlerle bana bakıyordu.
Benim Mir'im değildi o, çünkü o bana boş gözlerle değil Aşk dolu gözlerle bakardı.
"Seni hayatımda istemiyorum anla artık, seni tanımıyorum ben" dedi acımasızca.
Kalbim korku ile atıyordu.
"Mir benim" dedim yalvarır gibi.
Beni unutması mümkün değildi, bana karşı daha fazla Sabri kalmamış gibi belinden çıkardığı silahı bana doğrulttu.
O Mir değildi.
Mir bana silah çekmezdi, o bana silah doğrultanların eceli olurdu.
"Sen benim sevdiğim adam değilsin!" Diye bağırdığımda gözümden bir damla yaş aktı.
"Artık değilim" diye verdiği cevaptan sonra kalbimi nişan alan silahı ateşledi.
Arazide silah sesi yankılandı,
Ama hiçbir şey hissetmedim.
Başımı kaldırıp ona baktığımda ben değil o kalbinden vurulmuştu.
Giydiği beyaz gömlek kana bulandı.
Bu sefer karnımı nişan aldı ve ateş etti.
Yine hissizdim.
Ama bu sefer karın tarafından oluk oluk kan akmaya başladı.
"MİR!" diye bir çığlık koptu dudaklarım arasından.
Beni değil kendini öldürüyordu!
"YAPMA!" diye haykırdım.
Beni tutan zincirlerden kurtulmaya çalışırken bileklerim parçalanmış tı ama his yoktu.
"Yapma kendini öldürüyorsun yapma" dedim yalvararak.
Elinde ki silahı üst üste ateşleme ye başladığında vücudu kana bulandı.
"Yapma lütfen yapma Mir!" Diye bağırdığımda elinde ki silahı düşürdü.
Dizlerinin üstüne sertçe düştüğünde ayaklarım da ellerim de serbest kaldı.
Beklemeden ona doğru koştuğum da kalbim ağzımda atıyordu.
Yanına varıp önünde diz çöktüm.
Bir kan gölünün ortasında dizlerimizin üzerinde durduk.
"Mir" diye fısıldadım ağlarken.
Gri gözleri gözlerimden akan yaşları takip etti.
Göz bebekleri titrediğinde kendi ile savaşıyor gibiydi.
"Kimsin sen?" Diye sordu kısık bir sesle.
"Karaca, benim Karaca" dedim.
Beni hatırlamıyor muydu gerçekten?
"Karaca" diye fısıldadı gözlerini yere kenetlerken.
Hatırlamaya çalışıyordu.
"Tanıdık geliyor" dedi gözleri tekrar beni bulurken.
"Mir benim senin sevgilin, kalbinin hükümdarı" dedim bana hitap ettiği kelimeleri söylerken.
"Kalbimin hükümdarı" dedi.
Dudakları arasından kan akarken öksürdü.
Ellerimi yüzüne yerlestirip ellerim ile silmeye çalıştım.
"Seni tanımıyorum" dediğinde yüzünde ki ellerim buz kesti.
"Tanıyorsun" diyerek inkar ettim.
"Seni sevmiyorum" dedi.
"Hayır seviyorsun" dedim bu sefer.
"Bu dünya bize zindan olur" dedi.
"Bu dünya seninle cennet olur" diye fısıldadım alnımı alnına yaslarken.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ZAMANA KARŞI 1.SERİ (KİTAP OLDU)
Action"Söylesene neden hiç doğum gününü kutlamıyorsun?" Dedi yalancı bir şaşkınlıkla. "Kes sesini!"dedim. "Çünkü annen 7.yaş doğum günün de öldü" dedi acımasız bir şekilde Onun ağzından çıkan bu sözler ile herkesin saşkın bakışları bana döndü. "Abla" ded...
