KARACA'DAN
Hayat acımasızdı.
Fazlası ile.
Neydi bizi hayatta tutan?
Biri bana bu soruyu sorsaydı düşünmeden "Umut" derdim.
Peki benim umudum neredeydi şimdi?
"Malesef" diyen duru ile Uraz'la bakıştık.
Hayal kırıklığı vardı gözlerinde.
İkimiz de umut dolu bir gökyüzü'de iken şimdi hayal kırıklığı dolu yeryüzünde çakılmıştık.
Abim olmadığını söylüyorlardı bana.
Başımı duru'dan yana çevirdiğimde sırıtarak bize bakıyordu.
Kaşlarımı çattığımı görünce omuzlarını silkti.
"Duru?" Dedim soran bir şekilde.
"Ne?" Diye aynı şekilde karşılık verdi.
"Yanıma gel" dedim ona elimi uzatarak.
Bı an tereddüt etti elime bakarken ama yavaşça bana yaklaştı.
Tam yanıma geldiğinde Mir geriye çekilip duru'nun durduğu yere giderek bize baktı.
Uraz'da bize bakıyordu ama anlamıyordu.
"Biraz daha yaklaş" dedim.
Yüzünü eğip benimle aynı hizaya getirdiğinde iki elimle yüzünü kıstırıp kulağını ısırdım.
Odada acı dolu çığlığı patladı.
Kendini kurtarmaya çalışıyordu çaresizce.
"Karaca ne yapıyorsun bırak kulağımı!" Diye cırladı ama bu sefer yanağını ısırınca daha büyük bir çığlık attı.
Son çırpınışında bıraktığımda koşarak Mir'in arkasına geçip kulağını ve yanağını ovuşturdu.
"Delirdin mi sen!" Diye bağırdı.
"Doğruyu söylemezsen ayağı kalkar ve her yerini ısırırım, bu sefer kan akmadan bırakmam" diyerek kaşlarımı havaya kaldırdım.
Uraz, "neler oluyor?" Diye sordu.
"Aman be tamam! Şaka yaptım kardeşsiniz" diyen duru ile uraz'ın gözleri şaşkınlık ile irileşti.
Gözleri yavaş yavaş duru'yu bulduğunda şimdi şaşkınlık değil öfke vardı o gözlerde.
Mavi gözleri hırçın dalgalar gibi titriyordu.
"Ne dedin sen?" Diye sordu tehtitkar bir tavırla.
Duru uraz'ın gözlerine bakıp Mir'in arkasına daha çok sindi ve sesli bir şekilde yutkundu.
Şimdi sırıtarak bakan ben ve Mir'di.
Uraz benim abim di!
"Şaka yaptım valla bak" diye masum masum konuşan duru'nun üzerine yürüdü Uraz.
Duru panikle Mir'i uraz'ın üstüne itip çığlık atarak kaçtı odadan.
Uraz'ın adımları Mir'in karşısında durdu.
Sırtı bana dönüktü ama Mir ile birkaç saniye bakıştıktan sonra omuzlarının çöktüğünü gördüm.
Benim gözlerim mutluluk ile doldu.
Abim olduğunu söylememiştim.
Yavaşça bana doğru döndüğünde şimdi gözleri dolu dolu bana baktı.
"Kardeşimsin, benim kardeşimsin" diye fısıldadı.
Kendi kendine söylüyor gibiydi.
"Benim abimsin" diye aynı şekilde fısıldadım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ZAMANA KARŞI 1.SERİ (KİTAP OLDU)
Action"Söylesene neden hiç doğum gününü kutlamıyorsun?" Dedi yalancı bir şaşkınlıkla. "Kes sesini!"dedim. "Çünkü annen 7.yaş doğum günün de öldü" dedi acımasız bir şekilde Onun ağzından çıkan bu sözler ile herkesin saşkın bakışları bana döndü. "Abla" ded...
