BÖLÜM ŞARKISI~
DOLU KADEHİ TERS TUT~GİTME
BU ŞARKIYI KARACA VE MİR'E ARMAĞAN EDİYORUM.⌛
~~~
KARACA'DAN
Sessizlik ve karanlık.
Issız bir arazide duruyordum, üzerimde bembeyaz uzun bir elbise vardı.
Saçlarım omuzlarımdan kalçama denk uzanıyordu.
Aynıydım ama sanki farklı gibiydim de.
Önüm bomboştu.
Etrafta yoğun bir sis ve kasvet vardı.
Yavaş adımlarla etrafıma bakarak ilerledim.
Neredeydim ben?
Ailem neredeydi?
"KARAN!" diye bağırdımda sesim bomboş arazide dolaşıp büyük bir yankı ile bana geri döndü.
"BEREN!" Diye bağırdım bu sefer.
Etrafta bir ağaç veya bir ev bile yoktu.
Sis yüzünden ileriyi göremiyordum.
Aralıksız yarım saat daha ilerledim ama hiçbir yere varamadım.
Sonra birden bir ses duydum.
Büyük bir yankı yapmıştı olduğum yerde.
"SAYE!" diyen ses ile gözlerimin dolmasına eşdeğer dudaklarım titredi.
"Anne" diye fısıldadım.
"KIZIM!" dedi.
Annem bana sesleniyordu.
"ANNE!" diye bağırdım.
Sisin içinde bir silüet görünce oraya doğru koştum.
O uzun siyah saçları nerede görsem tanırdım.
Koşarken gözlerimden sürekli yaşlar akıyordu.
Benim adımlarım ne kadar hızlı ise onunkiler bir o kadar yavaştı ama ona yetişemiyorum.
"ANNE BEKLE!" diye bağırdım.
İşte o an durdu.
Kalbim hiç olmadigi kadar hızlı atıyordu.
Adımlarım yavaşladı.
Sakince ona doğru yürüdüm.
Ona yaklaştıkça içim umutla doluyordu.
Beni almaya mı gelmişti?
Eğer geldiyse ne olursa olsun onunla gidecektim!
Zaten götürmeye gelmemişse bile gidecektim.
Onu bırakmaya niyetim yoktu.
Asla bırakmam onu.
Adım attıkça bana doğru döndü.
Nefesim kesildi.
Annemdi o benim.
Onu en son gördüğüm gibiydi.
Ona yaklaştıkça benim dudaklarım ağlarken titriyordu ama onun dudaklarında bana ne zaman baksa oluşan tebbesüm vardı.
"Anne" diye fısıldadım karşısında dururken.
Ona dokunmaya korkuyordum.
Ya dokunduğumda giderse?
"Saye, güzel kızım" diyen naif sesi ile birlikte kollarını bana açınca bir saniye bile beklemeden kollarının arasına girdim.
"Anne seni çok özledim" dedim gözyaşlarım omuzlarını ıslatırken.
Elini saçlarıma atıp hep olduğu gibi okşarken bir öpücük kondurdu.
Kokusunu derince içime çektim.
Hala aynı kokuyordu.
Deniz kokuyordu annem.
"Bende seni çok özledim anneciğim" dedi.
"Dur sana bir bakiyim" diyerek benden nazikçe ayrıldı.
Gözleri hayranlıkla saçlarımda ve yüzümde dolaştı.
Yüzündeki tebessüm her bir detayda daha çok büyüyordu.
Elini yanağıma katıp okşadığında yanağımı eline bastırıp gözlerimi kapattım.
"Çok güzel olmuşsun saye" dediğinde gözlerimi açtım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ZAMANA KARŞI 1.SERİ (KİTAP OLDU)
Action"Söylesene neden hiç doğum gününü kutlamıyorsun?" Dedi yalancı bir şaşkınlıkla. "Kes sesini!"dedim. "Çünkü annen 7.yaş doğum günün de öldü" dedi acımasız bir şekilde Onun ağzından çıkan bu sözler ile herkesin saşkın bakışları bana döndü. "Abla" ded...
