Vâvelya |2min

~4

💚

______________________________________

Trrrumm trrrumm trak tiki tak
Makinalaşmak istiyorum!

Niki
Seungmin Hyung derslere giriyor mu

Hyunjin
Hayır

Jihyo
Odadan çıkıyor mu peki

Yeonjun
Sürekli ağlıyor

Bi ara neredeyse bayılıyordu

Müdür annesinin cenazesine gitmesine izin vermemiş sınav haftası diye

Sorun şu ki bu mal müdür bu haldeyken sınava girebilir mi bu çocuk

Jin
Cenazesi ne zamandı ki

Zar zor da olsa cezasını üstlenir çıkarırım onu

Sullyoon
Dündü....

Soyeon
Şimdi hoca bizi yakalayacak mk teneffüste görevliyi zar zor atlatır gideriz odaya

Kapatın telefonları
19 kişi tarafından görüldü

"Hocam tuvalete gidebilir miyim?"

Minho'nun sesini duyduğu an sınıfın çoğunluğu ona bakmıştı.

Hoca başını salladı. Tuvalet bahanesiyle bahçeye çıkmıştı. Koruda biraz yürüdüğü sırada duvarın dibinden ağlayış sesleri gelmiş, tanıdığı silüeti görünce duraksadı.

Kalbi teklemişti sanki onu öyle görünce. Dizlerinin üstüne çöküp "Ağlama.." diye mırıldandı. Baş parmaklarıyla gözyaşlarını sildiği an Seungmin daha kötü ağlamaya başlamış, "Gidemedim!" Diye hıçkırmıştı.

Biliyordu Minho, bu hissi önceden yaşamıştı. Canından can gitmiş gibiydi, elleri kolları bağlanmıştı. "Telefonun nerede?" Nefes alamadığı için konuşmamış, Minho kot şortunun arka cebinde görünen telefonu almıştı hızlıca. Telefonu komple kapattı, kendi cebine attı.

Gözyaşlarını tekrar silmişti kriz geçiren oğlanın. "Seni yurda sokacağım ama birazcık kendini tut tamam mı?"

Kucağına aldıktan sonra yurdun kapısının önüne gelmiş, görevlinin sorgulayan bakışlarıyla karşılaşmıştı. "Revirden geliyoruz, hemşire dinlenmesini ve yanında olmamı söyledi"

Görevli başını salladığında kucağındaki bedenle yurt odasına girmişti. Onu alt yatağa yatırdığında ayaklanmış, gömleğinin çekildiğini hissetmişti.

"Bari sen gitme lütfen"

O kadar çaresiz görünüyordu ki dayanamadı Minho, yanına uzandı Seungmin'in. Göğsünde ağlamasına karşın nefes alamaması onu endişelendirmişti. "Nefes alamıyorsun sakin ol" bir kaç düğmesini açarak daha rahat nefes almasını sağlamıştı. Acı çekiyordu, bunu görüyordu ancak hiç bir şey yapamıyordu. Annesi öldüğünde kimse onu teselli etmemişti, ağlamasını bile susturmamış, o gün küçük Minho bir daha ağlamamak üzere tüm gözyaşlarını akıtmıştı.