Umut Işığım. (18+)

21.Karayel Gelini

İki el ateş edildi. Ben vurulmamıştım. Yüzümü döndüğümde  kanlar içinde Cihanı gördüm. Karnından vurulmuştu. Birde bacağından. "Kim ateş etti?"dedim. Korumalar etmemişti. Atlasa baktım. Silahını indiriyordu. "Ben yaptım. Hamdi temizleyin kanı birde şunu bir yere atın kan kaybından ölsün!"dedi Atlas korumasına. "Hayır kanı temizleyin. Adamı hastaneye götürün "dedim.  Atlas kaşlarını çatarak bana döndü. "Ne yaptığını sanıyorsun sen! Bırak ölsün"dedi Atlas. "Atlas hayır ölürse biz haksız duruma düşeriz "dedim. Hiç bir şey diyemedi.
"Senin ve babanın düşmanları bitmeyecek değil mi! Ne zaman mutlu bir an olacak gelip mahvedecekler!"dedi Güneş. "Güzelim halledeceğim zaman ver bana!"dedim. Artık bende babamın yaptıkları yüzünüzden bu halde olmaktan bıkmıştım.
"Atlas"dedi Yağmur Atlasa sarıldı. "Neden yaptın?"dedi Yağmur Atlasa. Yapması gerekeni yapmıştı. Her zaman arkasında duracaktım. "Artık ona dur demeliydim!"dedi Atlas. Elini Yağmurun beline dolayarak. Güneş içerden çantasını alıp bahçeye çıktı. "Çınar Deniz gidiyoruz "dedi Güneş emir niteliğinde. "Güzelim haber ver bana sonra"dedim ama beni dinlememiş gibi. Çınarın arabasına bindi. "Ben haber veririm Kurt"dedi Çınar. Başımla onayladım. Çınar ve Denizde arabaya binip gittiler.
"Yağmuru malikaneye bırakın!"dedim korumalarıma. "Hemen efendim"dedi şöförüm.
"Abi Atlası yalnız bırakamam"dedi Yağmur. Gitmek istemiyordu. "Halletmem gereken bir sürü iş var seninle uğraşamam git eve!"diye bağırdım. Atlas Yağmuru yanağından öptü. "Hadi eve git "dedi Atlas. Yağmur kafasıyla onaylayıp. Arabaya bindi. Zilli abisinin sözünü dinlemiyor sevgilisini dinliyor. Ve gitti. "Atlas sen benim arabama bin"dedim.
Arabayı çalıştırıp sürmeye başladım. "Bu hiç iyi olmadı"dedim oylayarak. "Neden ? Haneye saldırı yaptı yani bunu yapmaya hakkımız vardı"dedi Atlas. Ön koltukta oturmuştu. Şöförsüz gidiyordum. Şöförüm Yağmuru eve bırakacaktı. O yüzden kendim kullanmayı tercih ettim. "Vardı ama zaten bu gün karar çıkartacaktım. Vurman seni suçlu yapar"dedim düşünerek. "Unutuyorsun. Masadaki en büyük yetki sen de ve bende"dedi Gerçektende öyleydi. Biz ikimiz karar verirsek diğerleri mecbur kabul ederlerdi. "Toplantıda konuşacağız zaten"dedim.
"Evlilik işini annen karşı çıkarsa ne olacak?"dedi Merakla. Bu bir ihtimaldi ama benim için ihtimal yoktu. "Benim için öyle bir ihtimal yok. İstediği kadar karşı çıksın"dedim. Konudan konuya atladı.
"Ama yine de"dedi "Şu an konumuz bu değil"diye onu tersledim.

***

İkimizde toplantı odasına girdik. Yerimize yerleştik.
Her kes çoktan konuşmaya başlamıştı. "Merhaba "dedi Sadık. Babamın eski dostlarından biriydi. Hatta en yakın arkadaşlarından. Gençlikten beri arkadaşlardı. "Merhaba Sadık amca"dedim. Ondan başka kimseye amca ve ya abi ile hitap etmiyordum.
Etmek gibi bir niyetim de yoktu. Ben masanın başında oturdum. Diğer tarafta Atlas oturdu. "Konumuzu iyi biliyorsunuz"dedi Atlas. Elini masaya koyarak. "Elbette"dedi Tuncay. "Cihan bu gün vurulmuş. Bunu sizden birinin yaptığına eminiz lakin ne gibi bir şey yapmış olabilir ki hastahanede"dedi Ekrem. Yapmaması gereken her şeyi yapmıştı. Evime baskın,sevdiğim kadın ve aileme silah çekmişti. En büyüğüde doğmamış bebeğimin canını almıştı. "Cihanı ben vurdum. Hatırlatırım ki yıllar önce abime infaz kararı çıkartmış,Kurtun onu vurmasını haklı bulmuştunuz. Ama şimdi hiç bir şey yapılmıyor neden?"dedi Atlas sinirle. Haklıydı. Kadir babamı öldürmüş kadınlara dokunmamıştı babamı öldürmesinede sebebi vardı ve bu onu haklı çıkarıyordu. Masanın katı kurallarından biri aileye yaklaşılırsa infaz edilirdi. Lakin kararı bir türlü çıkaramadım." Yıllar önce abim Pars Karayeli öldürdüğünde bunun kararını hepiniz verdiniz. Halbuki abim hiç bir kadına zarar vermemiş. İntikamını Pars Karayelden almıştı. "Dedi Atlas. Haklıydı Kadire iki gün sonra infaz kararı çıkardılar. Masada onu vurup leşini önlerine sermiştim. "Atlas haklısın ama Cihan bu masanın en güçlülerinden ve onu karşımıza almak istemeyiz"dedi Orhan. Korkak herifin tekiydi Orhan. "Bizi karşınıza alırsınız o zaman "dedi Atlas masada oturan herkese bakarak. Korkuyla birbirlerine baktılar. "Kurt, her şeyle haklısınız ama bizimse ailelerimiz var tehlikeye atamayız"dedi Sadık amca cana yakın şekilde. "Açık konuşun"dedim. Ne demeye çalıştığını anlamaya çalıştım. "Cihan hepimizi tehdit etti. Size taraf çıkarsak ailelerimize zarar verecek "dedi Sadık amca ve diğer üyelerde kafalarıyla bunu onayladılar. Bunu yapa bilirdi. "Sadık amca,siz hepiniz biliyorsunuz ki aileme zarar verilirse neler yaparım!"dedim çalıştığım kadar sesim alçak çıkmıştı. "Oğlum,biliyorum aynı babansın ailene zarar verildi mi kimseyi görmüyorsun"dedi Sadık amca. Ne kadar ağır bir lafta bu benim için. Babama benzememek için ne kadar çırpınsamda oydum. "Ben babama benzemiyorum "dedim tersleyici bir tınıyla. "Kurt ne kadar istemesende gözlerindeki acımasızlık Pars'dada vardı "dedi. "Bize saldırırsa ne yapacağız  ?"dedi Ekrem. "O zaman gerekirse bu masada yargılanacağım ama onu öldürücem !"diye bağırıp. Toplantı odasından çıktım. Atlasta peşimden geldi. "Ne yapacağız?"dedi. Kararı çıkartmayıp kendi bildiğimi okursam masadan atılma ihtimalim yüksekti. Tabi bu çok zordu. "Bilmiyorum. Korkak herifler siktiğim piç kurusundan korkuyorlar"dedim alnımı ovaladım.
"O zaman kendi bildiğimiz yapacağız "dedi Atlas.
"Sen karışmayacaksın her şeyi kendim yapıcam hatta yargılansam bile o sikik herifi öldüreceğim"dedim. Yapardım ailem için her şeyi yapardım. "Olmaz!"dedi Atlas. Karşı çıkacağını biliyordum. Ama ben bu savaşta kaybedersem geride bıraktığım ailemi ona emanet edecektim o yüzden o karışmayacaktı. "Yıllardır yoktu niye çıktı ki ortaya. Farklı bir sebep var Yağmur için dönmüş olamaz"dedim. Bunun içinde bir şey vardı. Yağmur dönmüş olamazdı. Olsaydı eğer daha erken dönerdi. Farklı bir sebep onu buraya sürüklemişti. "Bilmiyorum ama bulmaya çalışacağım "dedi Atlas. "İş için dönmüş olamaz mı?"dedi Atlas. Bir şeyler bulmaya çalışıyordu. İş için dönmüş olmazdı. "İşi için dönmüş olamaz. Eğer öyle bir şey olsaydı 5 yıl önce zaten dönerdi. Her şeyi burda bırakıp yurt dışına gitti o. "Dedim. Eğer iş için dönseydi 5 yıl önce zaten dönerdi. Bu sebep bana fazla inandırıcı gelmiyordu. Sanki benim Atlasın bilmediğimiz bir şey vardı ortada. Telefonum çaldı. Arayan annemdi Yağmur büyük ihtimal her şeyi anlatmıştı. Telefonu açtım. "Efendim anne"dedim. "Acil bir şey yoksa sonra konuşalım "dedim cevap vermesini beklemeden. "Bu evlilik meselesi ne ? Bana ne zaman söylemeyi düşünüyordun? Hem o kız ailemize layık değil. "Dedi. Sesi fazla sinirli geliyordu. "Anne, evliliği akşam gelip söyleyecektim. Hem Güneşin neye layık neye layık olmadığına sen karar vermiyorsun "dedim. Of çekti sesi telefondan duyuluyordu. "Oğlum gel vazgeç ben sana kız buldum onunla evleneceksin. Ailemizin itibarı her şeyden önemli"dedi sakin konuşup beni manipüle etmeye çalışıyordu. Ama Güneşten vazgeçmem. "Hayır! Ben bu yaşıma kadar yeterin ailem ve itibarı için her şeyi yaptım. Şimdi Güneşten vazgeçmeyeceğim "dedim. "Sibel'le evlenirsen. Gücüne güç katarsın"dedi annem. Hala manipüle etmeye çalışıyordu. Bu kadın hiç bir zaman bu kararlarında vazgeçmeyecekti. "Ne? Saçmala anne. Bitti Güneşle evleneceğim. Başımda bir sürü dert var zaten seninle uğraşamıycam akşama davet düzenle"dedim. Yıllardır Karayel ailesi davetlere ev sahipliği yapmıyordu. Daha doğrusu cenazeler hastahanelerden kurtulamayorduk. "Ne daveti? Sakın o kuzuda getirme. Yağmura söyleyeceğim ayarlasın"dedi anne. "Güneşle katılacağım beni"dedim ve telefonu kapadım. Yüzüne kapattığim için günlerce söylenecekti bu yüzden. "Ne oldu?"dedi Atlas. "Hiç evliliği duymuş. Delirdi"dedim gülerek.
"Akşama bir davet planlardım"dedim. Şaşırdı yüz ifadesinden belliydi. "Gerçekten mi ? Babanın cenazesinden beri davet vermediniz nerden esti?"dedi şaşkınlıkla. "Yapılması gerekiyor diye düşündüm "dedim. "Tamam"dedi uzatmayarak. Babamın cenazesinden beri davet yapmamıştık. Bunun sebebi babamın ölümü değildi. Babam öldüğünde ben daha yeni yeni alışıyordum masaya ve bu güce annem yurt dışına gitti. Yağmurun yaşadıkları derken hiç böyle bi şeye zaman kalmadı.