Umut Işığım. (18+)

26.Kalbin sesi

Bu sefer kalbimin sesini dinlemeyeceğim. İhaneti affetmem. Nasıl bir sebebi ola bilir ki bana bunu yapsın? Arabayı çok hızlı kullanıyordum. Güneşin evde olduğunu biliyordum. Kısa süre içinde Güneşin yaşadığı apartmanın önüne ulaştım. Arabadan inip yukarı çıktım. Kapıyı çok sert vurduğumu yeni fark ediyordum. Kapı açıldı. Güneş korkarak bana baktı. Yüzümden sinirim o kadar belli oluyormuydu?
"Ne oluyor ?"dedi korkarak. "İçeri geç!"diye bağırdım. İçeri girdim. Tekin Çınar salonda oturuyordu. "Ne oluyor lan?!"dedi Tekin. Beni tanımadığı çok belli oluyordu bu bağırışımdan sonra bana sesimi yükseltmesi ölmesi demekti. Görmezden geldim. "Kurt ne oluyor?"dedi Güneş tedirgin şekilde
Çınar kafasını ne oluyor der gibi salladı. "Çıkın dışarı"dedim sakin kalmaya çalışıyordum. Sinirimi kontrol etmezsem Güneşe zarar veririm bunu yapmak istemiyorum. "Neden ? Ne oluyor?"dedi Çınar kaşlarını çattı. Ne olduğunu anlamaya çalışıyordu. Güneşi kolundan tutup karşıma çektim. Galiba canını acıttım. O kadar sıkımı tutmuştum? Bilmiyorum. "Ne yapıyorsun lan çek elini!"diye bağırdı Tekin. "Şu an burdan siktir olup gitmessen, kendine ölüm seç"dedim öfkemi kontrol etmem lazım. "Ne oldu?"dedi Güneş. Korkuyordu bana ilk defa böyle korkarak bakıyordu. Korkması gerekti zaten ihaneti affetmem. "Tekin gel biz çıkalım konuşsunlar"dedi Çınar. Yalnız kalmak istediğimi anladı. "Lan bununla Güneşi yalnız mı bırakacaksın? Şunun haline bak "dedi Tekin beni göstererek. "Çık"dedi Çınar ısrar etti. Tekin beni yalından tanımıyordu ama Çınar tanıyordu Güneşe zarar vermeyeceğimi iyi biliyordu. Güneş bana ne yapsada ona zarar vermem belki affetmem ama ona elimi kaldırmam. Odadan çıktılar. Çınar peşiyle salonun kapısını kapattı. Geçip koltuğa oturdum. Sinirle elimi şakaklarıma götürüp ovaladım. "Otur"dedim sakin kalmaya çalışıyordum. Dinlemedi korkuyordu yanıma oturmadı. "Otur!"diye bağırınca irkilip kenardaki tekli koltuğa oturdu. "Ne oldu? Bu halin ne?"dedi bana bakarak. Yüzümü ona dönmüyor ve gözlerinin içine bakmıyordum. Biliyordum baksam ne hesap soracak ne de nedenini soracaktım. Gözlerine baksam sinirim ,öfkem, kinim yok olacaktı. Bunu yapmadım. "Kurt?"dedi tekrar "neden yaptın?"diye bildim sadece. İçimden konuşmak gelmiyor sevdiğim kadının ihaneti canımı acıtıyor. Herkesi gözünden tanıyan ben Güneşi fark etmeden kapılmıştım. "Neyi?"dedi anlamamış gibi yaparak. Anladığına eminim. Hala son kozlarını oynuyordu. "Niye bana ihanet ettin!"diye bağırdım. Oturdu yerde korkudan irkildiğini hissettim. "Sen nerden-"diye bir şey mırıldandı. Ama devamını getirmeden ben konuşmaya başladım. "Ne kazandın? Bana karşılık ne vad edilmişti sana? Para? Güç? İtibar? Ne!"diye bağırdım. Ona ilk defa öfkeyle bağırıyordum. İçimdeki öfkeyi ve acıyı çıkarırsam. Burası kan gölüne dönüşürdü bu yüzden sakin kalmaya çalıştım. Koltuğun önünde duran küçük masaya tekme attım. "Nedenini söyle lan ne vad edildi ?! Bunu yapıcak kadar ne verilecekti sana!"
Konuşmuyordu susup sadece ağlıyordu. "Mecburdum"diye mırıldandı. Ağlama ağlama nolur ağlama yapamamıyorum ağlama. İçim gidiyor ağlama. "Neye mecburdun ne için!"diye bağırıp ayağa kalktım. "Ulan Ayıp be ayıp! Sevgimin karşılığı bu muydu! Benim içim nasıl soğuyacak! Sende mi kullandın beni?!"diye bağırdım. Sessiz kalıp ağlıyordu. "Sadece merak ediyorum neden!?" Cevap vermedi. Sustu. Susması her şeyin doğruluğunu garantiliyordur. "Yapmadım desene! De inanırım de! Niye lan niye! De yapmadım yalan de inanırım sikeyim ki inanırım söyle!"diye bağırdım. Hala sessizdi ağlıyordu. Pişmanmıydı acaba? "Konuş!"diye bağırdım. Susuyordu sadece susuyordu. Ağlama dayanamıyorum ağlama. Her göz yaşın içimi yakıyor ağlama. Salonun aynalı sehpasının üstünde fotoğrafımızı gördüm. Odasındaki benzer buradada vardı. Ajan olarak yanına geldiği adamın fotoğrafını neden saklıyorsun? Fotoğrafı alıp duvara fırlattım. Çerçeve parçalandı. Her yer cam kırıkları oldu. Yerden fotoğrafı alıp üstüne attım. "Bak iyi bak. Meğersem her şey yalanmış!"dedim. Susuyordu bu benim öfkemi daha da kabartıyordu. "Eskiden biz konuşmadan anlaşıyorduk. Şimdi ben bağırıyorum ama sana sesimi duyuramıyorum....."dedim tek nefeste. Sürekli ağlıyordu. "Babam haklıymış. Ben bu kocaman dünyada yapayalnızım.. kimse beni sevemez haklıymış"dedim sesim daha sakin çıkmıştı. Karşısına oturdum. Yüzüne baktım. Ağlamaktan küçük burnu kızarmıştı. Şu an sadece sana sarılmak istiyorum Güneş. Başını göğsümde hissetmek istiyorum. Ama yapamıyorum kızgınım. Sana fazlasıyla kırgınım. "Aşkımı sevgimi her şeyimi darmadağın ettin..."dedim yüzüne bakarak. Kafasını kaldırıp yüzüme bakmadı karşısında oturmuştum. Belimden silahı çıkarıp kucağına koydum. "Al sık kafama. Git sonra sana ne vad edildiyse onu al "dedim yüzüne bakarak. "Sık!"diye bağırdım. Silaha dokunmadı bile. Yüzünü kaldırıp gözlerime baktı. Güneşim gözlerin kızarmış ağlama. "Sıksana niye yapmıyorsun? Bunun için yaklaşmadın mı bana yap! Sık kafama bitir. Bak seni durdurmuyorum yap sık kafama bitsin!"diye bağırdım. Gözlerimin içine bakıyordu. Bakma yapamam. Bakma öyle kıyamıyorum sana. Sinirden göğüsüm kalkıp inerken. Ellerini yüzüme yerleştirdi. "Yapma nolur yapma mecburdum"dedi ağlayarak. Yüzüme kenara çektim. Elleri kucağına düştü. "Ben sana sevmekten başka ne yaptım söyle. Söyle!"diye bağırdım. Üzülme üzülürüm kıyamam sana ben. Ağlama kıyamıyorum.
O kadar çok hata yaptım ki bu hayatta. O kadar yanlış kararlar verdim ki. Nasıl bir adam olduğumu unuttum."seni seviyorum yapma Kurt "dedi ağlayarak. Burnu yanakları ağlamaktan kızarmıştı.
"Kurt affet. Gerçekten mecburdum. Ama aşık oldum"dedi. Planın dışında gelişen bir şey vardıysa oda aşkıydı. Ama ben inanmıyorum. Güvenmiş kırdı ona olan güvencemi mahvetti. "Sana artık ölsem inanmam"dedim gözlerine bakarak. Ellerini yüzüme yerleştirmek için kaldırdığında ayağa kalktım. "Herkes ölmeni istediğinde ben seni yaşattım! Yapma seviyorum yapma"dedi. Arkam ona dönüktü. Yüzümü döndüm. "Ben zaten yaşıyordum hep ama ölüydüm"dedim.