I Love Your Money, Mommy♡/gxg [TAMAMLANDI]

page 38

Ayhan hastaneye diğerlerinin yanına gitmiş Aylinin başına gelenleri sonradan öğrenmenin hüznünü yaşıyordu. Aylin iyileşme sürecindeydi ciddi bir sorunu yoktu, 2 hafta sonra da taburcu olacağı söylenmişti.

Birkaç saat sonra doktor hasta ile görüşebileceklerini söylediğinde ilk olarak atılan kişi Serkan olmuştu. Onunla yüzleşmekten korkuyordu fakat özür dilemeliydi. Yaptığı hatanın sorumluluğunu almalıydı.

Derin bir nefes alıp cesaretini topladı ve odaya girdi. Aylin sırtını yaslamış, hafif oturur pozisyonda dışarıyı seyrediyordu.

Kapıdan gelen sesle kafasını oraya çevirdi. Mimiksiz yüzü Serkanı görünce hafifçe gerildi fakat çaktırmadan eski haline döndü.

Serkan Ayline yaklaşırken gözlerini ondan çekmiyordu. Ne diyeceğini bilmiyordu belki bakışları ile kendisini ifade edebilirdi.

"Neden geldin?"

"Özür dilemek ve kendimi affettirmek için"

"Önemi yok"

"Telafi edeceğim"

"Geçti artık"

"Özür dilerim"

Kısa ve hızlı konuşma ikisi içinde yetti. Aylinin gözündeki sinir ve Serkanın kararlı bakışları daha fazla konuşmalarına izin vermedi. Serkan kararlıydı. Aylin de bunu anladığı için umursamadı.

Serkan odadan çıktıktan sonra Ayhan ve Beril odaya bağırarak girdiler.

"KIZIM BİZSİZ NASIL ÖLEBİLİRSİN!"

"Ne ölmesi ya-"

"GENCECİK YAŞTA TOPRAK OLDU YAVRUUUM!!"

"Ayhan ne diyosu-"

"AYLİİİN BIRAKMA BİZİ!!"

Aylin onun durmayacağını anladığında garip bir yüz ifadesi ile Ayhana bakmaya başladı. Ayhan hala deli gibi bağırırken Beril tam ense köküne şaplak geçirdiğinde Ayhan hissettiği acı ile inledi.

"Ne vuruyorsun yaa!!!"

"Kız daha yeni ayıldı"

"Ayıldı mı?"

Ayhanin sorusu ile ikisi de ona şokla bakmaya başladı.

"Şey ben öldün sandım kanka ya amaan sen de"

"Beril çıkar şunu odadan boğucam şimdi"

"Neeyy dost sandık bağrımıza bastık deelaydelaylelelelelelel-AAA ACIDIIII!"

Beril Ayhana bir tane daha yapıştırdığında yavaşça kapıyı gösterdi. Ayhan köpek yavrusu gibi bakıp kendini masuma çekmeye çalışsada en sonunda odadan kovuldu.

Beril ve Aylin de bira sohbet ettikten sonra Beril onun iyi olduğunu anlayıp odadan çıktı. Nisa da girip çıktığında saat gece yarısını geçmişti. Yinede kimse hastaneden ayrılmamış koltuklarda uyukluyorlardı.

Nisa Berilin yanına yaklaştı ve ona sıkıca sarılıp boynundan öperek kokladı. Beril ona gülümseyip yanağından öptükten sonra ayrıldılar.

"Beril sama arabanın anahtarını vereyim sen bu gece eve git. Biz bekleriz"

"Hayır Nisa saçmalama"

"En çok sen durdun zaten. Bir kerelik kendine acı"

"Sorun değil Nisa"

"Beril kırma beni lütfen"

"Ufff pekii tamam gidicem ama sabah erkenden gelicem"

"Tamam bebeğim"

Nisaya ufak bir öpücük kondurup arabanın anahtarını aldığında hastaneden çıktı. Dışarıda birkaç nöbetçi doktor ve güvenlik görevlileri dışında kimse yoktu.