အပိုင်း ( ၁၉-၁ )
ဒုတ်
ချွီကျစ်သည် သူ့နားထဲတွင် မိုးခြိမ်းသံ ပေါက်ကွဲသံကဲ့သို့ သူ့နှလုံးခုန်သံကို သိသိသာသာ ကြားလိုက်ရသည်။ သူ အနည်းငယ် တောင့်တင်းသွားပြီး ဘာလုပ်လို့ဘာကိုင်ရမှန်းမသိ ဖြစ်သွားရသည်။
ဤအရာအားလုံးကို သတိမထားမိပါဘဲ ကျန့်ပေါင်ကျူးသည် သူမ၏ခေါင်းကို စောင်းရင်း အိပ်ပျော်သွားပုံရကာ ၊ သွယ်လျပြီး စွဲမက်ဖွယ်ကောင်းသော ဘေးတိုက်ပုံရိုပ်လေးတစ်ခုသာ ကျန်ရှိတော့သည်။
ချွီကျစ်၏မျက်နှာအမူအရာမှာ အနည်းငယ် တင်းမာသွားသည်။ ထို့နောက် တံခါးကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် ခေါက်သံ နှစ်သံကြားရပြီး နောက်ဆုံးတွင် တည်ငြိမ်မှု ပြန်လည်ရရှိလာခဲ့သည်။
သူ ဆိုဖာပေါ်မှ လျင်မြန်စွာ နေရာရွေ့ကာ ဘေးတစ်ဖက်တွင် ရပ်နေလိုက်သည်။
တံခါးဝမှာ ဝေကျန်းက အသာလေးချောင်းဟန့်လျက် ဝင်လာ၏။
"မင်းရဲ့အကူအညီအတွက် ကျေးဇူးတင်ပါတယ် မစ္စတာချွီ ငါ ဒီကနေတာဝန်ယူလိုက်ပါမယ်"
"အင်း"
ချွီကျစ် ခွန်းတုံ့ပြန်ပြီး ကျန့်ပေါင်ကျူးအခန်းထဲမှ မြန်မြန်ထွက်သွားတော့သည်။
သူ့အခန်းထဲပြန်ရောက်တော့ သူ့နှလုံးခုန်သံက မြန်နေတုန်းပဲ ၊ သူ အရက်သောက်လိုက်တာကြောင့် အရက်ရဲ့အာနိသင်ကြောင့်ပဲ ဖြစ်မယ်ထင်တယ်။
အမှန်တော့ သူ ဒီလိုညစာစားပွဲကို မတက်နိုင်ဘူး...
တစ်ဖက်တွင် ကျန့်ပေါင်ကျူးကတော့ အေးချမ်းစွာ အိပ်ပျော်သွားခဲ့သည်။ သူမ နိုးလာသောအခါ နောက်နေ့ မွန်းတည့်ချိန် နီးကပ်လာလေပြီ ၊ သူမ ခေါင်းနည်းနည်း ကိုက်လာသော်လည်း မနေ့ညကထက် ပိုကြည်လင်လာသည်ဟု ခံစားမိသည်။ ရေနွေးနွေးလေးနှင့် ရေးချိုးပြီး လန်းဆန်းသလိုဖြစ်လာမှ မနေ့ညက ဖြစ်ပျက်ခဲ့တာတွေကို ပြန်တွေးမိလိုက်သည်။ Euro Grand ဟိုတယ်မှ တခြားအမှုဆောင်များနှင့် အရက်အတူတူသောက်တာကိုပဲ ပြန်သတိရပြီး နောက်ဆုံးမှာတော့ သူတို့အားလုံးကို ကားထဲရောက်အောင် ကူညီပေးခဲ့ကြသည်။
