Tutsak Aşk (+18) | lavinya Soy

《10》

Özgürlük.

Tam özgürlük değildi ama şu anda bu hayatta en çok istediğim şey buydu. Vin gitmişti ve arkamda beni takip ettiği korkusu olmadan evin içinde dolaşabilirdim.

Yetkiyi Raffaele'e bırakmıştı. Raffaele'i o kadar iyi tanımasam da niyetim onun yolundan uzak durmaktı ve umarım o da benim yolumdan uzak dururdu.

Belki Gina buralarda olurdu ve bu zamanı onunla daha fazla yakınlaşmak için kullanabilirdik. Daha fazla sosyalleşmem gerekiyordu.

Normal dünyadan gitgide daha fazla uzaklaşmaya başlamıştım, her türlü normal insanla iletişim kurabilmek için çaresizce etrafta dolanıyordum.

Ev her zamankinden çok daha sessizdi ve bu oldukça rahatlatıcıydı. Vin'in eve dönerken yolda kaybolmasını diledim.

Gerçekleşmeyecek bir dilekti. Dış kapıya bakmaktan kendimi alamadım. Tek yapmam gereken kilidini açmaktı, değil mi? Ama ondan sonra ne olacaktı?

Hayatımın geri kalanında kaçıp saklanmam mı gerekiyordu? Kesinlikle hayır. Vin beni bulurdu ve döndüğümde durum çok daha kötü olurdu.

Yani bir kaçış yolu bulsam bile buradan asla ayrılamazdım.

Arkamdan bir ses, "Şifreyi biliyor musun?" diye sordu.

Arkamı döndüğümde Raffaele'in birkaç metre ötede durduğunu ve bu evdeki tüm erkekler gibi koyu renk bir takım elbise giydiğini gördüm. Sanki bu takım elbise onların üniformaları gibiydi.

"Şifre mi? Ne için...?" Ona bakarken bir kaşımı kaldırdım. Vin gittiğinden beri bu onu ilk görüşümdü ve onu hiçbir şekilde görmek zorunda kalmamayı umuyordum.

Raffaele başıyla kapıyı işaret etti. "Üstünde Vin'in koyduğu elektronik bir şifre var, dolayısıyla da sağ tarafta bir tuş takımı duruyor."

Şimdiye kadar dikkat etmediğim tuş takımına gözlerimi kısarak baktım. İnanılmazdı. Evden çıkmak için bir şifre mi?

Ve Tanrım, bana seçenek bile bırakmadığım için teşekkür ederim. Tuş takımının üzerinde bir sürü sembol vardı.

Raffaele, "Bunu hayır olarak kabul ediyorum." dedi.

"Evet Raffaele. Açıkçası şifreyi bilmiyorum ve zaten buradan ayrılmayı da düşünmüyorum." Omuzlarımı gelişigüzel bir şekilde silktim. "Ben senin yolundan çekileceğim sen de benimkinden uzak dur."

"Rafe."

Kaşlarımı çattım. "Pardon?

"Bana Rafe de... Raffaele'i hiçbir zaman sevemedim," dedi.

Ninja Kaplumbağalar yüzünden olmalı, diye kendi kendime düşündüm çünkü adını duyduğumda aklıma ilk bu gelmişti.

Başımı yavaşça salladım. "Tamam, Rafe. Affedersin. İzin verirsen şimdi gidip Gina'yı arayacağım."

Yanından geçerken benimle konuşmaya devam etti. "Vin bana uyku sorunu yaşadığını söyledi. Eğer ihtiyacın olursa sana uyku hapı vermesi için eve doktor çağırabilirim."

Derin bir nefes aldım, Vin'in kişisel meselelerimi adamlarına sanki bu onların da meselesiymiş gibi anlatmasından biraz rahatsız olmuştum. Sadece onun yüzünden uyumakta zorlanıyordum.

Kabusları bana yaşattığı utanç verici olay yüzünden görüyordum.

Merdivenleri çıkarken Rafe'nin sözleri üzerine düşünmeye başladım. Gerekirse uyku hapı alabilmem için doktor çağırmaya istekliydi ama istediğim bu değildi.