My little flower boy | VKOOK

پارت چهاردهم

پارت ۱۴

بوسان

با ناز مخصوص خودش لب زد
+ مامانییی ؟

زن به خنده افتاد
× جان دلم؟

سرشو به سمتی کج کرد و لب هاش آویزون شدن
+ تروخدا دیگه غذا بسه، تروخدا تروخدا !
× نه خیر اصلا !
پسرم باید غذاشو کامل بخوره

با نگاه به اون همه غذا و با فکر به معده بیچاره اش با کیوتی زن و بغل کرد و سرشو روی شونه اش گذاشت

+ خب اخه این همه شیرینی و کوکی خوردم قبلشش! مامانی مامان جونم تروخدا !

اون پسر میدونست با هربار مامان صدا کردنش اون زن قند توی دلش آب میشه و ضعف میکنه؟
زن مهربونی که هیچ وقت فرصت مادرشدن پیدا نکرد ، اما چقدر شیرین بود مادری

با خنده گونه پسر و بوسید

× باشه باشه پسر قشنگ مامان
ولی قول بده همیشه ...مامان صدام کنی

با شیرینی خندید
+ چشم مامان جونمم

چه تفاوت تلخی بود
میان زنی که هرگز طعم مادری را نچشیده بود و اینگونه مادری میکرد
و
مردی که هیچ وقت شایسته اسم پدر نبود..
.
.
.
.
.

در انتهای شب تنهایی
پاهای خسته و بی جانش روی زمین کشیده میشد
مرد شکسته
ناتوان از نگه داشتن اشک هایش
به دیواری تکیه داد

با بی نفسی روی زمین سر خورد
بدون حسی با نگاه خالی
به نقطه ای دور خیره شد

خیلی دور

دور از تصاویری که دیده بود

نه
آن پیکر خونین
رز او نبود
نه
آن پسر زخمی و بی پناه
همه عمر او نبود
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

فلش بک
ساعاتی قبل
عمارت کیم ته ایل

زانو زده بود و با هر ضجه پسر درون فیلم
با درد فریاد می زد

انگار که صدای شکسته اش به دو مرد بی رحم در تصویر می‌رسید

_ نکنن.... نزنشششش ‌...نههه نزنننن ...بهش دست نزننن

ان طرف مرد دست به سینه به واکنش های پر درد پسر می خندید

و تصویر چه بود؟

تصویر پسری زیبا و بی لباس با چشمانی بسته
دست هایش به زنجیر بلند اویزان از سقف
بسته شده

زانوهای لرزانش توان تحمل وزنش را نداشتند و خم شده بودند

موهای بلندش، خیس و خونین روی صورت زیبایش را پوشانده بود

دو مرد با ماسک هایی بر صورت ، پس از لذت بردن از بدن پسر و ارضای نیازشان
حال اورا می زدند
کسی بر کمرش شلاق می‌زد
و دیگری بر پاها و شکمش کمربند