Mektup arkadaşı «izana kurokawa x reader»

~karşılaşma~

Güneşten gelen o ısı gözlerini yakmıştı. Birkaç gün önce apar topar bir şekilde ev değiştirmişler.
Bu hayat tarzı; başta genç kızı zorlasa bile, artık yeni hayat tarzına alışınca eskisi gibi daha bakımlı olmaya başlamıştı.
Yeni eve taşınırken ona alınan yeni kıyafetlerden giymiş, saçlarını güzelce şekillendirmiş ve hafif makyajını yapmayı unutmamıştı.
Bu gün ayrı bir özen göstermişti çünkü shinichiro'nun mezarına gidiyorlardı.

Aslında izana'yı görmezden gelmek istese bile böyle bir günde ondan uzaklaşmak istememişti. Kendisinin tam önünde yürüyen oğlana bakarken tek düşündüğü şey bu olmuştu.
Yavaş yavaş mezarlığa doğru yürürken etrafındaki mezarlara bir bakış attı. Bu mezarları görmek hep bir sorgulama haline itiyordu onu.
Acaba bu insanlar gerçekten reankarne mi olacaktı yoksa ölümden sonra hiç bir şey yoktu da, insanlar kendini teselli etmek için başka başka şeyler mi uydurmuşlardı?

İnsanların sevdiklerini görmeye geldiği yer aslında bir ceset ormanıydı ve üstlerine toprak atılmasaydı cesetler tamamen apaçık ortada olacaktı. Kafayı yemeden bu tür şeyleri sorgulamayı bıraktığında, neredeyse önündeki çoktan durmuş olan çocuğa çarpacaktı.
Anlaşılan sano mezarlığına çoktan varmışlardı. Biraz ötelerinde ise tam olarak iki tane figür duruyordu.

Üzerlerinde ise izananınkinden tamamen farklı olan başka bir çete forması vardı. Bir tanesinde;tamamen boya olduğu besbelli olan cırtlak sarısı bir saç, denizi anımasatn mavimsi gözlerinin güzelliğine kıyasla yüzünde çokça yara bulunuyordu.
Bir çete üyesi olamayacak kadar sıska gözükmesine rağmen anlam verilemeyecek kadar güven veriyordu. Yanındaki çocuk ise doğal sarımsı saçları; mavi gözlü arkadaşına kıyasla oldukça iri ve güçlü olduğunu belli ediyordu,  buna rağmen alnındaki geniş yarasınının yanındaki diğer yaralar onunda fazlasıyla hırpalandığının kanıtıydı.

Elini diğer arkadaşının sırtına koyarak bir şeyler söylemişti mezarın başında fakar uzakta oldukları için harushi bunu duymamıştı. İzanayla birlikte onlara yaklaşırken içinde oldukça kötü bir his oluşmuştu. “kara ejderleri gelmiş geçmiş en iyi çete yapacağım! Birinci kuşağa layık olacağım.”

“kara ejderlerin kurulduğu günde 11. Kuşak mı doğuyor?” her zamanki otorite hali ile yaklaştı genç oğlan. “ilginç" dediğinde iki figür de çoktan yüzlerindeki şaşkın ifadeyi açığa vurmuşlardı.
“demek sen hanagaki takemichi'sin!” dedi yüzündeki rahatsız edici gülümsemesi ile.

“izana! Piçin dölü!” Harushi olayı anlayamadın çoktan bu gençlerden biri izana'nın boynuna yapışmıştı. “koko'ya ne yaptınız lan!” gözleri o kadar nefret doluydu ki, izana'nın yanında duran genç kızı bile görmemişti.
Harushi gerçekten çok korkmuştu. Böyle kavga durumlarında kendisini sakinleştiremiyordu. Fakat genç kızın aksine izana oldukça rahat görünüyordu.

“hop! Hiçbir şey yapmadık. Tenjiku'ya katılmak isteyen kendisiydi.” yüzündeki gülümseme sinirden değil, rahatlıkla karışımış bir küsümseyicilik içeriyordu. İnui'den gözünü ayırmayarak, yanında bulunan kıza bir bakış attı.
“çek elini, abimin mezarını ziyarete geldim”

Karşısındaki sarışın çocuğun sinirden damarları çıkmıştı. Fakat ötesinde bulunan daha çelimsiz çocuk, inui'nin aksine izana'nın yanında bulunan bu kızı fark etmişti. Kesinlikle kadınların yanında bu tip kavgalar yapmayı doğru bulmuyordu. “inupi dur!”

“kokonoi bize katıldığından seninle işim kalmadı”
Beyaz saçlı genç, ortamdaki diğer çocuğun aksine, yakasına yapışan bu oğlanı kışkırtmaktan hiç çekinmiyor, yanındaki masum kızın bundan etkilenebileceğini düşünmüyordu. Empati yapmak mizacında yoktu.
“seni var ya!” tam bu sözlü kavga fiziksele döküleceği sırada ortama giren başka bir çocuk her şeyi bozmuştu.

“yeter inupi!”
Helen yumuşak ama kararlı ses tonu ile birlikte ortamdaki tüm gözler tek kişiye çevrilmişti. Oldukça sağlıklı görünen sarı saçların aksine simsiyah gözleri ile, ortalamadan çok çok kısa olan bir çocuk.
Arkasında ise ondan daha kısa olan genç bir kızla birlikteydi. Sarı saçlı genç kız, olayları görmek için kafasını uzattığında harushi ile göz göze geldiler.

Harushi bir anda gözlerine inanmamıştı. Saç modelleri aynı olsa neredeyse ikizine bakıyor olacaktı. Ama o çok... Çok güzeldi. Orta çağda güzelliği ile nam salmış şehzade annelerini andırıyordu.

“vay! Kardeşinle mezar ziyaretine mi geldin?”
İzana'nın sert sesi ortamın tüm hissiyatını bozmuştu. Mikey, takemichi'ye bir bakış attıktan sonra, yanda bulunan bu yabancı kızı fark etmiş, olayın içindeki biri mi yoksa mezar ziyaretine gelen sıradan bir vatandaş mı olduğunu anlayamamıştı.

“takemichi, emmayı götür buradan" diyerek emir verdi. Harushi o çocuğun diğerlerinden farklı biri olduğunu anlamıştı.
Emir verilen çocuk;kendisine söylenen şeyi yapıp, sarışın genç kızı oradan götürürken son kez bakıştılar. Harushi o zamanlar bilmiyordu ki, bu güzel kızı son görüşü olacaktı.

Yavaş yavaş uzaklaşan hemcinsine bakarken bu korkutucu ortamda tek kız olarak kaldığını farketmişti.
Çünkü izana, kızı ortamdan uzaklaştırmak için hiçbir şey yapmamıştı.
Bu kadar duygusal bir insan değildi kendisi. Harushi bu yüzden daha az önce tanıdığı bu kızı çok kıskanmıştı. Kızı herhangibi bir stres ortamına sokmayacak kadar değer veren kişiler olmasını çok kıskanmıştı...

“bu akşam 8'de adamlarınla yokohoma körfezi'ndeki yedinci rıhtıma gel.” garipti...bundan öncesinde sıradan özgüvensiz bir kızdı. Okuldaki zorba insanlardan bile uzak dururdu.
Kopya bile çekmemişti ki hayatında. Şu an ise televizyonda görüp korktuğu çetelerin kavga tarihi belirlemesine şahitlik ediyordu.

“aramızdaki hesabı kapatalım!” kısa ve sarışın çocuğun dikkatini izana kadar, arkasında bulunan kızda çekmişti. Bakışlarından korktuğu belli olan kızın burada ne işi olduğunu ve izanayla arasında nasıl bir ilişki olduğunu merak etmişti. “bu kim...” dedi içinden sessizce. Çok sessiz kalmadan izanayla kafa salladığı sırada ise çok büyük bir kargaşa kopmuştu mezarlığın kapısında. O andan sonra hiç bir şeyin eskisi gibi olmayacağını sadece beyaz saçlı genç biliyordu.
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-