Mektup arkadaşı «izana kurokawa x reader»

<intikam planı>

Uyarı: rahatsız edici söylemler!

Kömür saçlı genç çocuk, kırmızıya yakın kahverengi gözleri ve içindeki öfke ile yürüyordu uzun kolidorda. Her ne kadar öfkeli olsa da, içindeki endişe gözlerinden okunuyordu. Kapıya hızla çarpıp açtığında, beyaz saçlı efendisi Difenbahya türü bitkisini oldukça özenli bir şekilde sulamaktaydı.

Her zaman bitkilere ve balıklara karşı bir merakı olmuştu ki kendisini tanıyanlar bu huyuna anlam veremezdi. Kişiliğine tamamen ters bir hobiydi çünkü.
“izana!” diye sertçe çıkan ses tonu ile birlikte, kafasını hizmetkârına doğru çevirmişti.

“ne yaptın... Ne ya-” bir anlığına söylemek istediği cümleyi söylemek istemiyormuşcasına derin bir nefes aldı. “harushiye yaptığın... Ne yaptığın doğru mu?” zorlanarak konuştu. İzana ise soğuk gözler ve hissiz yüz ifadesi ile, masasında duran kahvesini aldı ve
“alt üstü birkaç saat dolaba tıktım, tıkarkende parmağını incitti. Niye bu kadar büyütüyorsun ki?” derken odanın kapısına doğru ilerledi.

Kakucho ise, efendisinin sesindeki soğukluk ile buz gibi olmuştu. İzana hep böyle biriydi fakat yoldaşlarına sebepsiz yere bu kadar acımasız davranmamıştı hiç,hele ki harushiye...
Evet, evden kaçmasının bir cezası olacaktı... Fakat bu ceza gereğinden fazla büyüktü. Ayrıca harushi'nin ilk fırsatta kaçacağını ikiside tahmin ediyordu.
bu kadarını... Bu kadarını haketmiş miydi cidden

“izana, derdin ne senin?” diye söylendi izana'nın arkasından koşarken. Mutfağın yanındaki odaya girdiklerinde, başka hiç bir yere bakmadan büyük gardroba doğru yürüdüler.
“herşeyi çok abartıyorsun kaku” dedi dolabın kapağını açıp, çömelmiş kızın üzerine tırmanan akrebi eliyle fırlatırken. Baygın kızı dikkatlice kucağına aldıktan sonra, yaşıyor mu diye kollarında hafifçe salladı.

Elindeki figürden gelen mırıltılar ile de iyi olduğuna kanaat getirmişti. Kakucho ise ayağına gelen akrebi ezip ezmemek arasında kalsa bile, sonrasında bu düşüncesi için vicdan azabı çekmekten kendini alamamıştı
“izana bu bizim için çok hafif bir ceza, ama o kız bizim gibi değil!”
Harushi'nin zayıf elini tutarak, morarmış kısımları dikkatle inceleyen izana, birkaç dakika sadece kucağındaki kızın yüzünü incelemişti.
“her zamanki gibi, fazla mehrahmetlisin kakucho” odanın kapısına doğru yürürken son bir kere yoldaşına baktı
“salona git.” diye emrini verdi

Siyah saçlı çocuk ise bu defa sessiz kaldı. İzana'ya karşı gelmek istemiyordu. Konu harushi bile olsa kimse izana'dan önemli değildi ve istediği harushi'yi kurban etmekse, etmesine izin verecekti. Emrini dinleyip salona gitti.

O sırada eflatun gözlü genç, kucağındaki kızı kendi odasına getirmekle meşguldü. Bir anlığına normalde kaldığı yere koymak ile kendi odasına koymak arasında kalsa da, biraz merhamet etmeye karar vermişti. Kızın normalde kaldığı yer, kolidorun bir köşesine açılmış yer yatağı idi çünkü.

Kendi odasındaki çift kişilik yer yatağına, elindeki figürü dikkatlice yerleştirdikten sonra eline daha dikkatli baktı. Parmağı yoğun bir şekilde şişmiş ve morarmıştı, bu morartı ise elin diğer yerlerine gittikçe azalarak kayboluyordu. Tedavi edilirse iyileşmesi birkaç hafta sürerdi sadece.