Still You

Chapter Ten

'TE! DO SOMETHING! Hindi p'wedeng para kang tuod d'yan!

Malakas kong namura ang maingay na alter ego ko dahil sa paulit-ulit na pag-iingay nito. Sari-saring emosyon na nga ang sumasalakay sa akin dinaragdagan pa!

Lulan na ako ng sasakyan ni Radd. Nasa passenger seat ako. Namamawis ang mga kamay, may panginginig ang kalamnan, at kanina pa hinihiling na sana magising na ako sa masamang panaginip na ito.

Kung panaginip nga... kaso hindi! Dilat na dilat ang katawang lupa ko at halos mangatog ang mga tuhod dahil tutok sa akin ang air con ng sasakyan.

Nasa daan ang focus ni Radd. He was talking to me a while ago. He was asking random things about work. Nakuwento na rin niya sa akin na magpapagawa siya ng bagong bahay sa Cypress Hills kaya ko siya nadatnan sa Helix.

Napaka-unusual kung tutuusin dahil hindi siya ang tipo na nagbubukas ng usapan. Nabaliktad ang sitwasyon. I was the one who was responding with single words. Dati ay siya ang gumagawa niyon!

"Eira, are you alright?" tanong niya mayamaya.

"O-Okay lang ako..." walang buhay at pilit na saad ko.

"Gutom ka na ba? Gusto mo bang mag-lunch muna tayo sa Canto? Sakto madadaanan natin."

Nadoble ang pagkabalisang nararamdaman ko sa tinuran niya. Ang lakas ng tibok puso ko at parang anumang sandali ay sasabog na iyon.

"R-Radd... Why are you doing this?" may pag-aalangang tanong ko.

Hindi ko na matagalan ang nangyayari. It was too much for me to handle. Labis na akong binabagabag ng pagkalito.

"Huh? What do you mean?" Saglit siyang lumingon sa akin.

"You know that we can't do this. We can't have lunch together. Saka itong paghihintay mo sa 'kin sa Helix. Ano'ng ibig sabihin nito?"

Bumaling ako kay Radd at matamang tumitig sa kaniya. Ilang sandali siyang hindi umimik hanggang sa itinabi niya sa gilid ng kalsada ang sasakyan. Seconds later nasa akin na ang mga mata niya at mistulan akong nilulunod ng mga iyon. Determination and some sort of unnamed emotions were evident on them.

"Gusto kong bumalik tayo sa dati, Eira. I want to be close with you," diretsong sagot niya.

Napaawang ang bibig ko.

Bakit? Sinubukan kong isatinig pero bigo ako. Sa halip nanatiling nakamaang ako sa kaniya, puno ng katanungan ang mga mata.

"I want us to be friends again. Can't we at least do that?" dagdag pa niya nang hindi pa rin ako sumasagot.

"Bakit mo gustong makipagkaibigan sa 'kin?" sa wakas ay nagawa kong itanong.

"I missed being with you. Don't you think it is high time that we reconnect? Besides, matagal na panahon na rin ang lumipas. Probably, we can forget what happened and start again."

Kulang ang salitang nagulat para i-describe ang naramdaman ko dahil sa sinabi niya. Hindi ko mapaniwalaan. It didn't sit well.

Lalo na nang manatili ang emosyong iyon sa mga mata niya-na hanggang sa mga oras na iyon ay hindi ko pa rin mabigyan ng pangalan.

─•❉᯽❉•─

PAGKATAPOS ng naging pag-uusap namin ni Radd, sinimulan niya ang "pakikipaglapit" sa akin. Maya't maya ang pagpunta niya sa bahay na para bang normal lang ang lahat.

I really didn't feel alright about it. Hindi ko alam kung paano ko tatanggapin iyon. Pero kahit litong-lito ako, wala naman akong nagawa kundi ang magpakita sa kaniya sa tuwing dumadalaw siya. Ayaw kong makahalata sina Mommy at Daddy.