Still You

Chapter Twelve

TAGUS-TAGUSAN ang titig ko sa malawak na kisame ng kuwarto. Ten AM na pero hanggang sa mga oras na iyon ay hindi ko pa rin magawang bumangon.

Nakapantulog pa ako at hindi ko mapilit ang sariling tumayo at maging productive. Wala rin akong lakas para gawin ang mga normal na routine ko.

Dalawang araw nang ganito ang nangyayari sa akin. Since I had that confrontation with Radd, I couldn't seem to focus at all. I felt too confused and hurt at the same time.

Lalo na sa tuwing naaalala ko ang sakit sa mga mata niya. Wala na rin akong narinig sa kaniya pagkatapos. Hindi na siya lumilipat sa bahay katulad ng lagi niyang ginagawa. I guess, I really succeeded in completely pushing him away.

Pero bakit parang hindi ka masaya, Eira?

Gusto kong alisin ang isiping iyon ngunit bigo ako. Dahil aminin ko man o hindi, I couldn't find peace; something was really bothering me. Ramdam ko rin ang ibayong bigat na dumadagan sa dibdib ko.

Ngunit hindi ba't ito naman talaga ang nais ko? Ang tuluyang lumayo sa akin si Radd at kalimutan ako? Kasi ipinagpilitan ko sa kaniyang hindi ko magagawang mag-move forward hanggat nakikita ko siya.

And he finally did... kaso nasasaktan ka pa rin.

Marahas akong nagbuga ng hangin. Gulong-gulo ang isip ko. Hindi ko alam kung ano ba ang dapat kong maramdaman. I knew I had done the right thing, but I still couldn't completely convince myself to believe it.

Nagkamali ba talaga ako sa desisyon ko? Dapat ba hinayaan ko na lang ang sariling muling mapalapit kay Radd at maniwalang hindi na mangyayari ang mga bagay na kinatatakutan ko?

Nasa ganoon akong estado ng pag-iisip nang mag-ring ang phone sa tabi ko. Ilang segundong hinayaan ko lang iyon dahil sa totoo lang wala akong sapat na lakas para makipag-usap dahil sa halo-halong emosyong bumabalot sa kin ngayon. Ngunit ilang sandali na ang lumipas ay hindi pa rin iyon tumitigil sa pagtunog.

Napapabuntong-hiningang kinapa ko ito sa kama. Napakunot-noo ako nang makitang pangalan ni Tita Mary ang nasa screen. Bigla ay nakaramdam ako ng uneasiness. Hindi siya madalas tumawag sa akin. Paulit-ulit muna akong nagbuga at sumagap ng hangin bago ko sinagot ang tawag.

"Hello po, Tita?" magalang na bati ko.

"Naku, mabuti at sinagot mo rin, hija. Masyado ka bang abala sa trabaho ngayon? May ipakikiusap sana ako kung hindi ka naman sobrang busy."

Nakahinga ako nang maluwag nang ma-realize na baka hihingi lang naman si Tita ng favor kaya ako tinawagan.

"Hindi naman po, Tita. Ano po 'yon?"

"Eira, pakisilip naman si Radd sa bahay at hindi ako sinasagot. Iniwan ko kasing may lagnat kanina, baka 'ka ko ay napano na."

Dagling napabangon ako sa narinig. Hindi agad ako nakasagot. Bigla rin ang pagsalakay ng kaba dahil sa sinabi ni Tita Mary.

"Hija, nand'yan ka pa ba?"

"O-Opo..." may bahid ng kabang sagot ko pagkaraan ng ilang sandali. "Sige po at pupuntahan ko po siya. Tawagan na lang po kita mamaya, Tita, para sa updates."

"Naku, maraming salamat at pasensiya na rin sa abala. Hindi lang kasi talaga ako mapanatag lalo't wala si Doreethy sa bahay ngayon. Hindi rin naman ako makauwi agad dahil nasa Atok ako."

"No worries po," I assured her.

May ilang bilin pa si Tita Mary bago niya tuluyang pinatay ang tawag. I was hesitating, pero sa huli nangibabaw pa rin ang concern ko kay Radd. Segundo ang lumipas at tuluyan na akong bumangon sa kama. Agad akong nagbihis at pinuntahan ito.