ROYAL |BXB

39

Uzun bir aradan sonra herkese merhaba!

Çok uzun zaman oldu, farkındayım. Bunun için hepinizden özür diliyorum. Yeni bir düzene alışmak bazen zor olabiliyor.

Yeniden yazmaya başlayabildiğim için mutluyum, umarım sizde bölümü beğenirsiniz.

Açıkçası yazmayalı uzun zaman oldu, eski hissiyatı verememekten dolayı birazcık çekincelerim var ama zamanla açılırım diye düşünüyorum.

Şimdiden keyifli okumalar diliyorum.

🕯

Gabriel'in verdiği emirle birlikte yüzleri maskeli adamlar içeriye girerken, gözlerimi kapatarak kafamı arkamdaki soğuk taşa yasladım.

Eş zamanlı olarak rahatlamayla karışık olan korkunun vermiş olduğu hissiyatla birlikte bedenim titremeye başlarken, titrek bir soluk bıraktım.

Ne hissedeceğimi şaşırmış durumdaydım.

Sanki bütün duyguları aynı anda yaşıyor gibiydim. Ancak bunları geride bırakacak bir duygu ön plana çıkmaya başlamıştı.

O da hayal kırıklığıydı.

Burnum şiddetli bir şekilde sızlarken, gözümden akan bir damla sıcak yaş yavaşça yanağımdan süzülerek kulağıma doğru aktı.

Düşündüğüm şey saçma olabilirdi. Hatta hiç mantıklı değildi.

Hayal kırıklığım kaçırıldığımdan değildi, Gabriel'in mahzene girmiş olduğu ilk andan itibaren bana değmeyen gözlerindendi.

Kafayı yediğimin farkındaydım.

Ama şu an tek düşündüğüm şey, Gabriel'in daha önce hiç karşılaşmadığım ifadesiydi.

İç çekerek sessizce ağlamaya devam ederken, yaşadığım şeylerin bedenime ağır geldiğini fark ettim.

Bir anda ağlamaya başlamamda bu yüzdendi.

Bedenim korkunç bir boşalmanın eşiğindeydi.

"Atabey'i çözün."

Gabriel'in sesiyle birlikte yutkunurken, dudaklarımı birbirine bastırarak zorlukla yaşlarla parlayan gözlerimi araladım.

Gözlerim direkt olarak tam karşımdaki bedene çevrilirken, beden bana sırtını dönerek kapıya doğru yürümeye başladı.

Bu, belki de benim bu akşam ki en büyük yıkımımdı.

Tanıdığım Gabriel bu değildi.

Benim tanıdığım Gabriel bana sırtını dönmezdi. İlk yapacağı şey yanıma gelmek olurdu ancak Gabriel bunu yapmamıştı.