Yarışı kazanmıştı.
Buradaki bütün arabaların sahibi oydu.
Arabasından aşağıya inerek kafasını kaldırdı ve seyircilerim olduğu tarafa baktı. Yaptığı hareketle çığlıklar yükselirken, birkaç saniye gözleriyle seyircileri taradı.
Ardından gözleri ben...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Siktir."
Dudaklarımın arasından ufak bir küfür dökülürken, elimi çeneme doğru götürdüm ve çıkmaya başlayan sakallarımı hafifçe sıvazladım.
Gördüğüm görüntü dudaklarımdan ufak bir kıkırtının dökülmesine neden olurken, insanların seslerini duyamayacak kadar sağır olmuş gibiydim.
Çünkü önümdeki parkur hayatımda gördüğüm en zor parkurlardan biriydi.
Yarış alanına gelirken dağa doğru tırmandığımızı fark etmiştim ancak büyük bir alana böyle bir alan kurmak gerçekten çılgınlıktı.
Ve bu parkur tamamen viraj ve uçurumlardan oluşuyordu.
Keskin virajların dönüş alanlarında uçurumlar vardı ve yollar sadece tek bir arabanın geçebileceği düzeyde yapılmıştı.
"Ne oldu?"
Kulağıma değen sıcak nefesle birlikte olduğum yerde hafifçe irkilirken, gözlerim hemen yanımda duran Gabriel'e çevrildi.
Dikkatli bir şekilde bana bakıyordu.
Ve bedeni bedenime çok yakındı.
Gözlerindeki merakla bana bakmaya devam ederken, derin bir nefes aldım ve elimi kaldırarak yaklaşmasını işaret ettim.
Verdiğim işaretle birlikte yüzünde hoşnutluk dolu bir gülümseme belirirken, hafifçe üzerime doğru eğildi ve kafasını yana çevirerek yüzünü yüzüme yaklaştırdı.
"Ölmeye mi karar verdik?"
Gabriel söylediğim şeyin nedenini saniyeler içerisinde kavrarken, dudaklarında büyük bir sırıtma oluşmuştu.
Hafifçe alt dudağını yalayarak birkaç saniye pistte baktı.
Ardından kafasını bir anda yüzüme doğru çevirdiğinde, ifadesiz bir şekilde ona baktım.
Kalbim dört nala koşmaya başlamıştı oysaki.
Dudaklarını kulağıma doğru yaklaştırdığında, birkaç saniye hiçbir şey demedi.
Bilerek yakınımda böyle duruyordu.
"Daha yaşayacak bir sürü anımız var Atabey, kolay kolay bırakmam seni."
Olduğu yerde hafifçe doğruluğunda, gözlerimiz birbirine kenetlendi.
Gözlerimi gözlerinden çekmeden sakince ona bakmaya devam ettiğim süre zarfında, sunucunun sesi kulaklarımı doldurmaya başlamıştı.
Bu işin sonunda zararlı çıkacağımı biliyordum.
Bu adam ya benim en büyük yıkımım olacaktı, ya da en büyük zaferim.
