ROYAL |BXB

12

🕯

Arabanın kapısını kapatırken, dudaklarım kendiliğinden hafifçe aralandı ancak hızla kendimi toparlayarak evi izlemeye devam ettim.

Gabriel'le birlikte ailesinin evine gelmiştik.

Ve karşımda ev değil saray vardı şu an.

Eve varmak için bahçe boyunca yaklaşık beş yüz metrelik bir yol gelmiştik ve vardığımız yer devasa taş yapılmış bir evdi.

Hayatımda böyle bir eve gelmeyi bırak önünden geçmemiştim. Bahçesi büyüktü. O kadar büyüktü ki, iki tane büyük tenis sahası sığardı.

Ve bu sadece ön bahçe için geçerliydi.

"Vay be." Hayretle evi izlemeye devam ederken, Gabriel'in yanıma doğru gelen adım seslerini işiterek ona doğru döndüm.

Birkaç saniye sonra yanıma vardığında, omzunu omzuma yaslayarak kafasını eve doğru çevirdi.

İkimiz yan yana durmuş bir şekilde evi izlerken, Gabriel'in sesini işittim. "Neden bu kadar dikkatli bakıyorsun?"

Gözlerimi Gabriel'e çevirdiğimde, gülümseyerek bana baktığını gördüm. Sonunda, gülümsemeye başlamıştı.

Onun gülümsemesiyle birlikte içim biraz olsun rahatlarken, evin önündeki büyük alanda duran arabalara doğru baktım.

"Sarayı ziyaret edeceğimizi söylememiştin?" Gabriel dediğim şeyle birlikte kafasını eğerek gülerken, sırıttım.

"Gereksiz derecede büyük değil mi?"

Memnuniyetsizce kafasını kaldırarak önündeki eve bakmaya başladığında, dudağımı bükerek eve doğru döndüm.

"Biraz."

Birkaç saniye daha eve doğru baktıktan sonra, Gabriel bedenini bedenime doğru çevirerek doğrudan bana baktı.

"İçeride ne yaşanırsa yaşansın canını sakın sıkma, tamam mı Atabey?"

Kaşlarım havalanırken, anlamayarak ona baktım. "Neden?"

Canımın sıkılacağı kesindi.

Ailesinin nasıl insanlar olduğunu bilmiyordum ancak Gabriel'in tepkilerine göre kafamda bazı şeyler oluşmaya başlamıştı.

Gabriel'in dudaklarında alay dolu bir gülümseme oluşurken, gözlerindeki ciddi ifadeye bakmaya devam ettim.

"Aile katliamı yapmak mecburiyetinde bırakma beni." Dediği şeyle birlikte gülmemi bastıramazken, kafamı sallayarak onu onayladım.

"Peki, sıkmam."