So Close Yet So Far (ON HOLD)

Chapter 37

Sa mga nakalipas na araw, ay bumabalik na ang aming kumpanya sa dati. Gladly, we are able to keep some of our projects because of the proof that we have. The breach of the contract is garbaged, kase kinausap namin ng maayus ang iba naming kliyente at nakuha namin muli ang loob nila.

But since hindi pa magsisimula ang construction sa ngayun. Napag desisyunan ko na kausapin muna ang bagong mamamahala sa engineering department para sa papalapit na pagsisimula ng construction muli.

I have to be hands on. I am not just an Interior designer now because I am an acting Chief Executive Officer. Currently fulfilling the duties of my father who is on a health break.

Naglakad ako patungo sa floor ng mga senior Engineer para puntahan si Engr. Ferrer para siya ang kausapin ko para rito.

He is a good Engineer at siya ang pinakamalapit ko sa lahat, kaya mas maganda kung siya muna ang kausapin ko bago ang Junior Engineers. Siya na rin ang aatasan kung mamahala muna sa mga Junior Engineers dahil sa ang iba rito ay wala pang professional experience.

Nang makarating ako sa opisina si Engr. Ferrer ay nakita ko na wala siya rito.

I was about to go back to my office when I suddenly remembered na may meeting ata ang Senior Engineers dahil usap usapan na malapit na muling magsimula ang construction sa ibang proyekto namin.

Hindi pa namin nahahanap ang may kasalanan sa pag-guho pero hindi namin dapat ilaan ang buo naming oras rito. We just have to continue being active, as we wait for the result of the thorough investigation.

I decided to walk to the conference room of this floor, dahil halos kada floor of expertise ay may kanya kanyang conference room. Malayo palang nakikita ko na nagtitipon ang mga magagaling namin na Engineers.

Lumapit pa ako lalo para masilip kong andito ba ang hinahanap ko, but that was a very wrong move of me because the wall of each side of the conference room is a clear glass, kaya kitang kita ko kung ano ang nasa loob at kitang kita din ng mga nasa loob ang labas.

I saw some looked at my direction, when they saw Engr. Salvador acknowledge my presence by nodding his head. At mukhang may sinabi rin siya na dahilan kung bakit lahat ng tao rito ay napatingin sa akin.

Umasta akong hindi apektado sa tingin nila at hinanap sa kanila si Ferrer. Hindi rin ito nagtagal dahil agad ko siyang nakita na naging dahilan ng pagliwanag ng aking mukha.

Nakita ko ito na nakatingin rin ito sa aking gawi na nakataas ang kilay, na parang nag iniisip kong sino ba ang ipinunta ko rito sa floor nila because I am very unlikely to visit this floor.

Nakaupo ito, his legs is wide open while his elbow is resting on the swivel chair arm while his hands are clasped.

I signaled him to come, buti nalang ay nakuha niya ito agad at tumayo siya at nagsimulang maglakad patungo sa pintuan.

Sinundan ko siya ng tingin dahil hindi ko rin naman alam saan titingin, lalo na at nararamdaman ko na lahat sila ay nanonood sa aming dalawa. Pero biglang natigil ang pagsunod ko sa kanya ng tingin nang dumaan si Ferrer sa harap mismo ng taong nagsasalita. Nakita ko na malamig itong nakatitig sa akin.

His hands are crossed and it seemed like he was explaining something to them because a very big blueprint is in the table, at siya lang ang nakatayo habang ang iba ay nakaupo lamang.

I almost forgot that he himself is an Engineer too. I remembered that he bagged a double major and a double latin honor in both of those majors.

But he might be the CEO of Lardizabal but in here, he is working under my watch.

I almost rolled my eyes towards him pero nasa tabi ko na si Ferrer kaya naman napatingin ako rito at sa kanya ibinigay ang atensyon ko.

"What's up?" Salubong nito sa akin.