Road To A Happy Ending

Chapter 30 - Ba-dumm!

Reina Light

I woke up from the loud ringing of something above me, and every ring was like a hammer pounding at my head. Stretching my hand, I grab a hold of an unfamiliar phone. Without opening my eyes I turned the alarm off and threw the phone somewhere in the bed. Bumaling ako sa kanan upang ipagpatuloy ang naudlot kong tulog nang muling tumunog ang hampas-lupang cellphone na yan.

"Utang na loob manahimik ka!" Sigaw ko na akala mo maiintindihan ako no'n. Tila isang milagrong biglang tumahimik ang paligid. Napangiti ako nang may bigla akong maalala. Pasok . . . Kailangan kong pumasok.

Umupo ako sa kama, but my head feels so heavy that I just want nothing but to lay back to bed and sleep. My head throbs and pulses like a thousand knives were driving through my skull. I don't really feels do good, my mouth feels like it was taken over by a desert, and my limbs were all unresponsive. Pero kailangan ko ng bumangon. Pilit ang ginawa kong pag-alis sa kama at naglakad paputang banyo nang halos nakapikit pa din ang mga mata.

"Good morning," a husky baritone voice greeted me.

"Good morning," ganting bati ko sabay hikab. "Oh God My head's killing me!" I mumbled as I went inside the bathroom. Pagpasok kinapa ko agad ang lalagyan ko ng toothbrush. I forced my eyes open para tignan yung toothbrush na hawak ko kasi kakaiba yung feeling niya sa kamay ko.

"Blue . . . not mine," sabya hagis no'n sa kung saan. Kahit ayaw pa rin talagang dumilat ng mga mata ko pinilit ko yung ibukas para isa-isang tignan ang mga lalagyan na nasa ibabaw ng lababo, at mahanap ang MIA kong toothbrush.

After shave cologne, not mine . . . shaving cream, not mine . . . razor, not mine. Bakit ba ang daming gamit ditong hindi akin?

Teka nga. I paused to clear my head. Wala nga pala kong pasok. Babalik na sana ako ulit sa kama nang mahagip ng mata ko ang salamin. Damn, it looks as if a blizzard has went through me, my head ruffled and messy. My shirt . . . my shirt . . . my . . . isang tili ang pinakawalan ko.

"Anong nangyayari?" Isang hinihingal na boses ang nagsalita sa likod ko.

"Hindi ko 'to tshirt," sagot ko sabay harap ko sa kanya, pero biglang naninigas ang katawan ko ng mapagsino ko siya. Si Drexel! Bare-chested and in his boxer! Boxer! Tila may sariling isip ang mata ko na naglakbay sa bukol na tila display for anyone's eyes to feast on. "Ang laki!" bulalas ko. Natuptop ko bigla ang bibig ko sa sobrang pagkagulat. Shit! Why did I say that?

Kunot noong tinignan niya ko, "What?"

"I mean . . . ahhhhhhhhh!" Isang makapunit ngala-ngalang tili na naman ang pinakawalan ko sabay sara at lock ng pinto sa mukha niya.

"What the hell Reina Light," galit na sigaw nito sa kabilang panig.

"What the hell, what the hell pa diyan! Anong ginawa mo sa'kin? Bakit 'andito ka sa kwarto ko?"

"Nagpapatawa ka ba? Excuse me, but for your information nasa kwarto kita. And one more thing wala akong ginawa sayo. As if naman. In your dreams, Reina Light."

Bigla akong nagpanic sa sinabi niya. Nasa kwarto niya ko? The hell, anong ginagawa ko rito? At bakit ko suot ang t-shirt ni Drexel? Isa-isa kong kinapa ang bawat parte ng katawan ko just to make sure na wala nga siyang ginawa sakin.

I cupped my two breasts. They feel fine to me, still healthy. Sunod pinakiramdaman ko naman ang ibabang bahagi ko. It doesn't hurt. Mukha naman nagsasabi nang totoo tong si Drexel, mukhang wala nga siyang ginawa sa'kin. Nakahinga ko nang maluwag, pero hindi nakabawas 'yon sa malakas na pagkabog ng puso ko. Napa-upo ako sa sahig ng cr at sumandal sa pader. Unti-unti kong inalala ang mga pinaggagagawa kong kabaliwan kagabi, at habang dumadami ang mga bumabalik na alala sa aking isip mas lalong lumalalim ang kunot sa aking noo. Ang huling naalala ko ay no'ng dumating si Drexel habang hinahamon ko si Ichiro, other than that wala na.