Lordun Varisi•Mattheo Riddle•

Bölüm 34

Görünüşe göre Adrian bacağını kırmıştı ve maç bitmişti. Slytherin galip gelmişti ama içimden bir ses yine bir olay çıkacağını ve gryfindorun galibiyet alacağını söylüyordu.

Mattheo'nun yanına gittiğimde Adrian'a uzaktan birkaç büyü sözcüğü fısıldayarak gülüyordu. Asasını elinden aldım.

-yeter bu kadar Mattheo. Bu çok fazla.

M: Hey! Lydia asamı geri ver hemen

Dedi ben önden giderken. Peşimden geldi ve boyu benden uzun olduğu için kafamın üstünden elini uzatıp tek hamlede asasını geri aldı.

M: hadi ama o piç bunu hak etmişti biliyorsun!

- ve onu zaten bir kere öldürmek üzereydin. Azkabanda kaldı ve olanlardan sonra cezasını fazlasıyla almıştır. Daha fazla zulme gerek yok.

+Bidaha işime karışma Lydia. Yoksa cezan ağır olur.

dedi ve quiditch çadırına girdi. Peşinden girdim ve quiditch formasını çıkarmasını beklerken söylenmeye devam ettim.

- ne yaptığının farkında mısın? Ayrıca ne cezasından bahsediyorsun!

M: inan bilmek istemezsin..

Elimi tutup çıkardığı formanın altındaki kaslarında gezdirdi. Elimi çekip tavrımı korudum. Sırıttıktan sonra bir anda ciddilesti.

M: ilk yaptığım manevrayi engellemeseydin daha güzel bir sonuç alacaktim ama nedense Adrian'a birşey olur diye ödün kopuyor!

- ne? Cidden böyle mi düşünüyorsun Mattheo? En başından beri onunla başını belaya sokmanı istemediğimi söylemiştim ve şimdi sen-

Matt: evet aynen öyle düşünüyorum. Şanslısın ki sadece bacağı kırılarak ucuz atlattı.

- bu sen değilsin mattheo. Nasıl böyle düşünebilirsin?

M: hayır. Bu Mattheo'ya alışsan iyi olur çünkü ben buyum.

- benim sevdiğim Mattheo bu değil..

M: ne yani sevmiyor musun beni?

bir an duraksadım ve gözlerinin içine baktım.

- şuan seni tanıyamıyorum Mattheo

M: senin sevdiğin mattheo daha önce yine katil olmuştu ve şimdi birşey değişmiyor. Yinede beni seviyor musun Lydia?

Duraksamistim.

M: anlaşıldı. Adriana acımaya devam edebilirsin. Hatta neden gidip nasıl olduğunu sormuyorsun?

- beni anlamıyorsun Mattheo!

Yanımızdan geçenlerin baktığını farkedince kolumdan çekip beni çadırdan çıkardı.

M: insanların yanında tartışmayalım.

- tartışmak istemiyorum beni anlamanı istiyorum.

M: seni anlıyorum ve abarttığını düşünüyorum. Şimdi odana git ve biraz bu konuyu düşün olur mu?

Ben cevap vermeden beni öylece bırakıp yanımdan ayrıldı.
Yanımda Tom'un varlığını hissettiğimde o da benim gibi Mattheo'nun arkasından bakıyordu.

Tom: kötü olmuş.

- kötü mü olmuş? Ona neden yardım ettin!

Tom: o benim kardeşim Lydia.

- böyle daha mı iyi öyleyse! Mutlu musun şimdi?

Tom: onunla konuşurum.

- konuşma. Mümkünse benimle de.