Katil Karakterin Yolu

6. Bölüm

  *

  Ilık rüzgar küçük bedeninin dengesini bozuyordu. Artık ayakta durmak öncesine nazaran daha kolaydı ama yine de dengesi mükemmel değildi. Ufak bir rüzgar bile onu zorlayabiliyordu. Lina çıplak ayaklarını zemine vura vura ilerlerken hiç olmadığı kadar odaklanmıştı. Diz kilitlemesini, geriye kaçan kalçasını, düşmemek için iki yana açtığı kollarını ve zemini kavrayan minik ayak baş parmaklarını kontrol etmeye çalışıyordu.

  Yine bahçedeydi. Lidya'nın aralık bıraktığı kapıyı açıp odasından kaçmıştı. Kimselerin olmadığı bu koca kalede minik adımlarının sesi duyulmuyordu. Kimse olmadığı için yakalanma korkusu olmadan ilerledi. İç bahçenin yolunu bildiğinden dışarı çıkar çıkmaz oraya gitmişti. Bahçenin manzarasını unutamıyordu. Buradaki huzur hiçbir yerde yoktu. Sadece yürümek bile insanın ciğerlerini açıyordu.

  Adımlarına odaklanmış bir şekilde yürürken bahçenin ortasındaki küçük havuzu gördü. Süs havuzunun ortasında kocaman bir heykel vardı. Bahçedeki diğer tüm heykellerden daha büyük bir kadın heykeliydi. Bacakları birbirine dolanmış, ince bileklerini ileri doğru uzatıyordu. Heykelin altında ise sürekli akan ince bir su vardı. Lina havuzun mermerinin kenarlarının tam boyuna göre olduğunu fark edince oraya tutulabileceğini düşündü. Biraz mermere tutunup vücudunu dinlendirebilirdi. Bu fikirle birlikte savruk adımlarını oraya doğru attı.

  Küçük parmakları soğuk mermeri kavradığında Lina derin bir nefes aldı. Buraya kadar hiç dinlenmeden geldiğine inanamıyordu. Ciğerleri inip kalkarken göğüs kafesi kırılacak gibiydi. Başını öne eğerek nefes alışlarını düzenlemeye çalıştı. Bu beden çok zayıftı. En ufak şeyde yorulup kendini salıyordu. Kasları güçsüz, kemikleri dayanıksızdı. Ciğerleri ise hareketli vücuduna oksijen yettiremeyecek kadar küçüktü. Tüm bu dezavantajlar özgürce yürümesini geciktiriyordu. Buna rağmen odasından buraya kadar düşmeden yürümeyi başarabilmişti.

  Nefesi düzene girerken olduğu yerde kafasını kaldırdı ve etrafa baktı. Bulunduğu yerden bahçe daha farklı görünüyordu. Çiçekler büyük bir özenle budanmış gibi canlıydı. Aralarında bir tane bile solgun çiçek yoktu. Yalnızca çiçekler değil, çalılar da bakımlıydı. Ağaçlar, çimler, toprak... Bir tane bile yabani ot göremiyordu. Bir Dükalık kalesinde yaşamak böyle bir şey miydi? Kusur görmeden yaşamak, tek bir toz tanesine bile maruz kalmamak çok tuhaf geliyordu. Önceki hayatına kıyasla burası ona fazla yabancıydı. Her şeyinin başkaları tarafından halledilmesi hissi daha önce hiç tatmadığı bir histi.

  Tutunduğu mermerde hafifçe dönüp sırtını yasladı. Bu kalenin neden bu kadar ıssız olduğunu merak ediyordu. Dük ailelerinin genelde müthiş sayıda hizmetçileri olurdu. Her şey için ayrı bir hizmetçi işe alırlardı. Burada ise gezdiği süre boyunca hizmetçiyle karşılaşmamıştı. Buna karşın her yer tek bir toz tanesi tutmayacak kadar temizdi. Kalede işlerin nasıl döndüğünü merak ediyordu. Bir yandan kimsenin olmaması da işine geliyordu. Kimse fark etmeden buraya kadar gelebilmişti. Bir müddet daha Lidya'ya yakalanmadan gezmeyi planlıyordu.

  Yere yakın olduğu için mi emin değildi ama çalılar çok büyük görünüyordu. Üstündeki çiçekler kocamandı. Kıpkırmızı güller peri masalından fırlamış gibiydi. Aralarında bir tane bile soluk çiçek yoktu. Hepsi yapma çiçek gibi canlıydı. Bir kitabın içinde olduğundan mıydı bilmiyordu ama hayatında ilk kez bu kadar canlı duran bir çiçek görüyordu. Belki de önceki hayatında yol kenarına ekilen çiçeklerden başka çiçek görmediği için de olabilirdi. Ne eski sevgilisiyle birlikteyken, ne özel günlerde, ne doğum gününde, ne işe girdiğinde kimse ona bir kuru dal bile hediye etmemişti.

  Uzun çalıların ve renk renk çiçeklerin arasında beliren siyah renk, oraya odaklanmasına sebep oldu. Renkli çiçeklere tezat simsiyah renk rüzgarla birlikte dalgalanıyordu. Uzun düz saçlar savrulurken Lina olduğu yerde dikleşti. Çalıların arkasından çıkan kişi, geçen bahçede gördüğü kadınla aynı kişiydi.