Obsession Series #3: His Dangerous Obsession

CHAPTER 36

CHAPTER 36: A game of surrender.

SAMANTHA VYRONICA FERRER-CIERVO POV

Tumalikod ako at dire-diretsong pumunta sa kotse ko na hindi kalayuan sa aking kinatatayuan. I removed my coat that I have been wearing the whole day I folded it up and threw it in the backseat of my car.

Pumasok ako sa kotse ko na mabibigat ang ginagawang paghinga. Mahigpit akong humawak sa manibela ng aking kotse at sinulyapan siya sa rearview mirror nakatayo parin ito habang nakatanaw sa gawi ko.

Bigla akong nakaramdam ng iritasyon at pinikit ang mata na hinampas ang manibela ng kotse at pinadyak ang paa. A lone tear fell on my eyes as I swallowed every pain I was feeling.

I screamed out my lungs with the anger and frustration i felt. I burst out. “You’ve better swallow your words or I will make you pay twice.” I said as I stared at him through the mirror for one last time.

I won't let you win, Dashell. Next time, you'll be on your knees begging me. The last drop of your freedom is on my hands. Isa pa talaga at sa kulungan ka na tatanda.

Isa pa, Dashell. Better low down your ego o ako na mismo ang aapak sa pagkatao mo. I'll make sure, to leave you rooting before you could even take my breath away. I never lose a battle. Dashell. Hindi kailanman.

You threw all the efforts i made for you. So from now on, i want you to see me as your nemesis. I will lived up to that name, until you begged me. I will be your nightmare and your worst enemy.

Wala akong pakialam sa putang-na na kondisyon mo ngayon. Ang sama mo! You remembered everything little by little, i even showed you my love for you and you just threw it like that? How dare you?

Hinding-hindi ko makakalimutan ang araw na ininsulto mo 'ko. Naininsulto mo ang pagmamahal at lahat ng sakripisyo ko. Hinding-hindi kita mapapatawad, Nikolauv. I'll treat you just like how you treat me.

Ipapakita ko sa'yo kung sino ang taong pinaglalaruan mo. Ipapakita ko sa'yo na kaya kong gawin lahat.

Luluhod karin. Kung hindi bukas, sa isang araw, sa isang linggon o buwan kahit taon pa 'yan. Sisiguraduhin ko na luluhod ka. Magsisisi ka sa mga bagay na unti-unti mo nang hindi mararamdaman. And I'll make sure you remembered everything before it happens.

Tatandaan mo lahat ng 'yan.

Umuwi ako sa aming bahay at nadatnan si Rosie na inaalagaan ang mga bata. “Wala parin asawa mo?” takhang tanong nito.

I nodded. “Umuwi ka na muna, Rosie. Thank you sa pag-alaga ”

She nodded. “You're welcome! You can hire me as their nanny! Cute kaya nila. Hindi pasaway hindi katulad ng asawa mo. Sige na. Bye!!” umalis na ito at tsaka sinarhan na ang pintuan.

I closed my eyes and sighed. But all the pain i felt washed away as i saw my children smiling and giggling. “I love you, babies. Your mother will always be here for all of you, magpapalakas ang mama para sa inyo.”

Binuhat ko na ang stroller nang makarating ako sa hagdan at tsaka nilagay sila sa loob ng kwarto nila. Nilagay ko sila isa-isa sa crib nila. They have one room for now dahil  kailangan ay mabantayan ko sila ng isahan.

Nang makapagwash na ako ng katawan at makapagpalit ng pangtulog ay pumunta ako sa kwarto ng mga bata. They have a bed there so doon muna ako matutulog.

Before i sleep, nagpump muna ako ng breastmilk. Since tatlo sila, ang hirap masyado hindi mag stock at nauubos agad! My breast is always swollen and tender. Minsan ay halos mahimatay na ako kakapump!

I was singing a lullaby while the pumping was still going on. They were listening while Enas fell asleep.

Cutie.