What's Inside The Book (TWS #1)

Kabanata 29

29
Matapos pilitin ni Olivia si Lucas na huwag muna syang pag lingkuran, hindi alam ni Lucas kung ano ang gagawin sa kanyang libreng oras. Araw-araw siyang nagtatrabaho nang walang tigil, palaging nasa tabi ni Olivia na hindi kailanman nakakapagpahinga. Hanggang ngayon.

Kinabukasan, nang magising siya, nagbihis siya ng kanyang uniporme at handa nang umalis nang maalala niya na binigyan siya ng bakasyon ni Olivia, na ibig sabihin hindi siya dapat pumasok sa trabaho. Habang hawak niya ang pinto, siya ay huminga ng malalim at pinalaya ang kanyang hawak dito.

Umupo siya sa kanyang kama, nag-isip kung ano ang dapat niyang gawin ngayon na binigyan siya ng bakasyon. Tinanggal niya ang kanyang puting guwantes at inilagay ito sa kanyang mesa bago palitan ang kanyang butler uniporme at magsuot ng mas kumportableng damit. Isinuot niya ang puting plain na button up at isang piraso ng itim na pantalon. Ang kanyang buhok ay ngayon ay hindi na nakasuklay pabalik tulad ng kanyang karaniwang gawin.

Para sa unang pagkakataon mula nang siya ay kunin, umalis siya sa mansyon nang hindi kinakailangang sundan si Olivia.

Gaano na katagal mula nang mayroon siyang ganoong kalayaan? Maalala pa kaya ni Lucas ang pagnanais niyang magkaroon ng pahinga at kalayaan ngunit ngayong siya ay binigyan nito, pakiramdam niya ay kakaiba. Hindi komportable. Gusto ng kanyang mga paa na lumakad patungo kung nasaan si Olivia ngunit pinigilan niya ang kanyang sarili.

Pinayagan siyang gumamit ng kalesa at umalis patungo sa isang maliit na bayan na mas layo sa mga mata ng kabisera. Pagdating doon, bumaba siya sa kalesa at naglakad patungo sa isang tiyak na lugar na laging sariwa sa kanyang isipan, hindi kailanman nakakalimutan. Tumakbo ang mga bata sa kanyang tabi, ang tawa ay nagsilbing background habang sila ay tumatakbo. Ang kanyang tingin ay nakatutok sa kanila ng ilang segundo bago ito ikinuha, patuloy sa lugar.

Mabilis na bumawas ang tao at naging tahimik. Ang mga dahon sa ilalim ng kanyang paa ay nag-ingay habang siya ay naglalakad hanggang sa huminto siya sa patutunguhan. Tumingin siya sa dalawang libingan na magkatabi. Ang kanyang malamig na mga mata ay bumilis at siya ay yumukod, ngayon ay nasa parehong taas ng mga libingan.

Binusisi ang kanyang mga daliri sa mga pangalan nito, bumulong sa malamig na hangin, "Ina, Ama. Sa wakas ay nabisita ko kayong muli."

Dahil siya lamang ang nasa sementeryo, hindi niya ito pinansin at nagpatuloy sa pagsasalita.

"Patawarin ninyo ako sa hindi pagdadala ng mga bulaklak at sa hindi pagbisita sa inyo sa lahat ng mga taon."

Nilinis ni Lucas ang mga lugar sa paligid ng libingan ng kanyang mga magulang nang mapansin niya na hindi ito naaalagaan ng matagal. Hinugot niya ang mga damo na tumutubo sa mga libingan at itinaboy ang alikabok. Nang siya ay kuntento na, inilalaan niya ang kanyang oras at pinanatili ang kanyang mga magulang na kasama hanggang sa kailangan na niyang umalis.

Bago siya umalis, bumalik siya sa kanyang mga magulang at may ngiti sa kanyang mukha, "Ang aking pinagsisilbihan na senyorita ay mabuti sa akin kaya makikita ko kayo muli sa lalong madaling panahon. Hanggang sa muli, patuloy kayong mag bantay sa akin tulad ng ginawa ninyo sa lahat ng mga taon." siya ay yumuko at umalis sa sementeryo.

Tumingin siya sa paligid ng bayan kung saan siya dating nanirahan. Wala itong mga magagandang alaala para sa kanya. Ang alaala ng kung kailan natagpuan siya ni Olivia nang siya ay nasa gilid ng kamatayan mula sa gutom ay bumalik. Isang galit sa kanyang mukha ang nakita habang ang galit ay umusbong sa kanyang loob ngunit ito ay nawala nang maalala niya ang bagong Olivia na sumalo sa naunang.

Nasa kanyang noo ang kanyang palad, ang kanyang isip na tahimik mula nang siya ay bumisita sa kanyang mga magulang ay naging magulo ulit. Sa tuwing iniisip niya siya, nagiging magulo ang kanyang isipan na nagiging sanhi ng kanyang hindi pagkakasunod-sunod ng kaisipan sa mga oras. Ito ay nagpapahirap sa kanya na gustong patayin siya.