Mad Attraction (Mondragon Series #1) [Under Revision]

Chapter Thirty Three: Caught Off Guard

Chapter Thirty Three: Caught Off Guard

Eila

I FEEL so numb.

So used.

So wasted.

At hindi ako makapaniwala na kayang gawin sa akin ni Trojan ang bagay na 'yun.

But what really scared me last night was not the spanking and the way he punished me.

It's how my body reacted.

My body wants it. My body was hungry to be touched, to be spanked, to be fucked. And it terrifies the hell out of me.

Hindi talaga ako galit kay Trojan sa kung anong ginawa niya. I know I deserve it. At gaya nga nang nasabi niya, sa ganoong paraan niya lang ako mapapatawad.

He needs to punish me to be forgiven.

Mas nagagalit ako sa sarili ko at sa katawan ko dahil kahit alam kong mali, kahit alam kong masama, nagugustuhan ko pa rin.

I'm being punished yet I'm also thrilled and it's maddening.

Natatakot ako kung nagpatuloy pa ang nangyari sa amin kagabi, kapag natuloy iyon, baka mawala na ako sa natitira kong katinuan at kontrol sa katawan ko.

Natatakot ako na baka sa sobrang pagmamahal na nararamdaman ko para sa kanya, masasaktan niya lang ako. Pisikal man o emosyonal.

He might destroy me.

Isa pa sa mga nagtulak sa akin na magkunwaring galit kay Trojan ay 'yung kagustuhan ng bibig ko na sabihin sa kanya ang totoo. Ang totoo kong nararamdaman para sa kanya.

I almost tell him that I love him while being humiliated and punished. At mas doon ako natatakot.

Natatakot ako kapag nalaman na niya ang totoo. Natatakot ako sa magiging tugon niya.

Natatakot ako sa rejection na maaari kong makuha sa kanya.

Nakahinga ako nang maluwag nang makita ko na nag-iisa lang ako sa ibabaw ng kama maging sa buong kwarto.

Hindi ko na matandaan kung umalis ba si Trojan sa tabi ko matapos ko siyang talikuran.

Basta ang alam ko, nang ipikit ko ang mata ko, tuluyan na rin akong nahila ng antok at ng sobrang pagod na naramdaman ng katawan ko mula sa kanya.

Kahit na napakahirap pa sa akin ang kumilis, sinubukan ko pa ring bumango sa kama saka ko sinumulang hanapin ang mga damit ko.

"Kailangan mo ng makalayo sa lugar na ito, Eila," usal ko sa sarili ko. "Kailangan bago ka pa tuluyang masira ng lalaki na iyon."

At bago ka pa mahulog nang sobrang lalim sa mga titig at haplos niya.

Nang makita ko sa salamin ng kwarto na presentable na ako tingnan suot ang gown na pinahiram sa akin ni Kesha para sa party kagabi, nagsimula na akong humakbang palabas ng kwarto ni Trojan.

Wala na akong pakialam kung ano mang isipin nila o ng kahit na sinong tao dito sa loob ng mansyon ng mga Mondragon dahil ito na rin naman ang huling araw na magkikita-kita kami.

Napagpasyahan ko na rin na magresign sa trabaho ko sa TME.

Pinal na ang desisyon kong makalayo kay Trojan o sa kahit anino niya.